Skutull - 04.07.1942, Blaðsíða 3

Ö K. tj T tr L L
Í09
Isfirzkir kjósendur, kjósið Alþýðuflokkinn,
setjið kross fyrir framan nafn
FINNS JÓNSS0N4R
\
Ihöldin ganga klofin og sundruð
til lcosninganna.
íslenzkur Kommúnismi
i framkvæmd.
I’að er nú upplýst, að sex ai' miðstjórnarmönnum
og frambjóðendum kommúnista iiafa stofnað hlutafélag lil
þess að hraska með húsnæði. Hefir félagið meðal annars
hrotið lög með því að hreyta íbúðarhúsnæði í skrifstofur
og annað hús hafa þeir leigt Bretum ög hrakið
íbúa þess á brott. Að því búnu seldu þess-
ir dánumenn svo húsið með stórgróða. —
Hús þessi voru Túngata (i í Reykjavík og Skólavörðu-
stíður 19.
Þetta er nú kommúnismi og öreiga-
aðstoð í lagil!
Þjóðóifaliðið vill okki lengur
láta stjörnaat ai íjölskyldusjónar-
miðum Ólafs Thóre.
Bigurður Kristjánssonar klofn-
ingurinn or einnig all-alvarlegur
í Sjálfstæðisflokknum, þótt hann
væri kveðinn niður í bili, með
því að láta undan síga í þetta
sinn fyrir hinum flokkskunnuga
þingmanni og fyrrverandi rit-
stjóra flokksins.
íhaldið númer tvö, Framsókn-
arflokkurinn, er einnig klofið.
Sigurður Jónasson er þar leið-
togi fyrir einum flokksskæklin-
um, sem langar til að verða
sérstök gæra.
En auk þess eru mikil átök
milli .Jónasar-liða og Hermanns-
iiða, og má ekki í inilli sjá,
hvor skjöldinn ber.
Þetta er rétt að vonum, því
að þessum skötuhjúum hefír ó-
lánast hrapallega með sitt eina
afkvæmi: Gferð a r dó m s lög i n.
Dómendurnir hafa hlaupizt á
brott úr dómnum, verðlagseftir-
litið er svo slælegt, að svívirða
er að, kaupgjaldinu er einungis
haldið niðri þar sem það var
lægst fyrir og minnst um vinnu.
öll þjóðin er neydd til lögbrota
vegna gerðardómslaganna og
eykur það auðvitað ekki almenna
virðingu fyrir lögum og retti í
landinu.Smjörlíkisgerðareigendur
hafa stöðvað rekstur sinD til
þess að knýja fram verðhækkun
á smjörlíkinu — og í eimskipa-
félagsdeilunni hefir gerðardóm-
livorki harðnaður eða þjálfaður
i stjórumálasennum. Og svo or
Sjftlfstæðisflokkurinn með einn
drenginn enn í Norðursýslunni,
bætti hann við og hristi höfuðið.
„Og einu sinni, þegar út af
þossari barnareglu var brugðið,
þá var það gamalmenni, sem
okkur var sent, svoua til að
staðfesta regluna um barudóminn
á Alþiugi íslendinga“.
Að svo mæltu gekk hann burt
úr hópnum, þessi sárþjáði sjálf-
stæðismaður, og fór leiðar sinnar.
Sem betur fer eru enn til
menn, sem ekki láta bjóða sér
allt.
urinn orðið sér meir til háðung-
ar on nokkru sinni fyr.
Það er ekki einusinni svo,
að nafnið hafi staðist „rauu
reynslunnar11, .eins og aðaimál-
svari gerðardómsfargansins hér
vestanlands, Sigurður frá Vigur,
mundi orða það. Gramla nafnið
hefir orðið að víkja fyrir öðru
enn meinleysislegra, sem sé
„Dómnefnd11 í kaupgjalds- og
verðlagsmálutn11.
Nú er um að gera að fylgja
fast eftir, svo að gerðardóms-
liðið beri ekki sitt barr eftir.
Fylgið á að hrynja af Fram-
sókn og íhaldi. Það er sú eina
ráðning, sem gæti e. t. v. bægt
þessum flokkum af brauf ofbeld-
is og kúgunar, og gert þeirn
skiljanlegt, að alþýða manna
styður ekki hóflausa auðsöfnun
stórburgeisa og braskara.
Hrafninn hlakkar.
Á hverjum fundi í sýslunni
hefir Sigurður talað um „f r á-
færur tramsókn ar“. Fór
hann með þessa fyndni sína
í seinasta Vesturland, en þar
urðu þau mistök á, að andríkið
vanskapaðist og varð óskiljanlegt.
Sigurður getur ekki dulið gleði
sína, þegar hann er með þetta
fráfærutal. Hann sér sem er, að
allar sinar sigurvonir á hann
undir því, aö frá frambjóðanda
Alþýðuflokksins dragist sem flest
af frjálslyndum kjósendum. Er
þvi fráfæruklausa Sigurðar i
Vesturlandinu og á fundunum
ekkert annað en „þ a k k a r -
á v a r ptt til þeirra, sem áður
hafi stutt að sigri Alþýðuflokks-
ins í sýslunni, en nú falli frá
honum og kjósi hinn vonlausa
frambjóðanda frauisóknar.
Þó liggur meira af illkvittni í
garð framsóknarmanna í þessari
fráfæruslettu hans, en svo, að lík-
legt sé, að heilsteyptir andstæð-
ingar ihaldsÍDS taki henni með
þökkuin.
Rafve itubyggi ngi n
er nú komin vel af stað. Samið
hefir verið við Engidalsbændur
um vatnsréttindi Selár og Þver-
lækjar. Nauðsinlegustu tæki til
framkvæmdar verksins útveg-
uð. Skáli reistur hjá rafstöð.
Fossavatnsskáli rifinn og er nú
verið að reisa hann við Nón-
hornsvatn. Var efni hans dreg-
ið á sleöa upp fjallshlíðina með
heltis- »traktor« rafveitunnar.
Sett hefir verið bílgeng bráða-
byrgðabrú á Langá framan raf-
stöðvar og akvegur lagður yfir
að hlíðarfótunum hinumegin.
Þá er og byrjað að grafa fyrir
þrýstivatnspípunni. í lok næstu
viku ætti svo að vera hægt að
hyrja vinnuna við stíflugjörð
við Nónhornsvatn, en það er
aðalhluti verksins.
Ákveðið hefjr verið að leggja
sporbraut upp fjallshlíðina
Nónhornsmegin og draga síðan
járnpípurnar, byggingarefni og
aðra þungavöru lil virkjunar-
innar með rai'orku upp aðal-
brallan. I>á lekur beltislraklor-
inn viö l'lutningunum á virkj-
unarstaðinn. Má ótvírætt telja,
aö vinnan hafi gengið vel það
sem al' er. Stjórnandi verksins
er Jón Guðmundsson rafstöðv-
arstjóri. 1 raiveituvinnunni eru
nú 22 menn, en fjölgun stend-
ur til strax þegar liomið hefir
verið npp skála við Nónhorns-
vatn.
Er Það von allra ísfirðinga,
að rafveitubyggingin komist í
l'ulla framkvæmd á þessu sumri.
Kjósendahræðsla
vigurdrengsins.
Ritstjóri \reslurlands hefir
sýnilega orðið mjög skelkaður
við fálegar undirtektir fram-
sóknarmanna undir íhaldsmál-
staðinn á fundinum á Arngerð-
areyri á dögunum.
Segir hann, að framsóknar-
menn hafi þar lýst því yfir, að
við næstu kosningar mundu
þeir sameinast jafnaðarmönn-
um á ný.
Kallar hann þetta háðung
mestu, sem muni lengi í minn-
um höfð — sameiginlega hjá
íhaldinu.
Fer ritstjórinn þeim orðum
um þetta, að framsóknarmenn
séu þannig að »j a r m a sig
saman« við jafnaðarmenn á
nýjan leik.
Ritstjórinn og frambjóðand-
inn er því enn trúr þeim vanda
sínum frá fundunum að líkja
hinuni frjálslyndu kjósendum
í sýslunni við sáuðfé. Sam-
anher hið auðvirðiléga jápl
lians um fráfærurnar.
Ut af þessu heitir frambjóð-
andinn ákai't á íhaldssálirnar
að duga sér nú, því að líi'sjáH's
katturins og músanna ineð geli
verið í veði
Mætti nú ekki þelta vesæld-
ariega neyðaróp verða lil þess
að livetja alla frjálslynda kjós-
endur tii að hefja þegar
sóknina gegn íhaldinu, sem
þannig játar beinlínis, að
það eigi allt undir sundr-
ungu andstæðinga sinna.
\
/