Skutull - 09.09.1949, Blaðsíða 1

1 (I 3 « n 1 1 1 1 « II r | 1 ! Gjalddagi SKUTULS er 1. júM.
I^^^r JB \\ * 11 1 ¦H y< I J | Árgangurinn kostar kr. 20.00.
XXVII. árg. Isafjörður 9. september 1949. 25. tölublað.
Hið rétta andlit íhaldsins.
¦*---------«0^
Gengislækkun, lögfesting kaupgjalds, afnám orlofslaga,
afnám vinnumiðlunar, lækkun ellistyrks, örörkubóta og
slysabóta, lækkun skólaskyldu og f ramlaga til menningar-
mála.
Sjónhverfingar
og búktal íhaldsins.
Senn líður að kosningum og auð-
vitað eru bæði flokkar og fram-
bjóðendur komnir í kosningabux-
urnar og búnir að setja upp kosn-
ingaandlitin. Undirbúningur hefir
þó verið mjög misjafn. Framsókn-
arflokkurinn hefir formlega fram-
kallað alþingiskosningar, átta mán-
uðum áður en kjörtímabilið var úti,
en Sjálfstæðisflokkurinn hefir í allt
sumar hagað sér eins og hann vissi
fyrirfram hvað Framsókn ætlaði
sér að gera. Héraðsmót Sjálfstæðis-
manna hafa verið haldin um allt
landið, með viðeigandi söngskemmt
unum, ágætum gamanleikurum, eft-
irhermum, sjónhverfingum, búk-
tali, dansi og sýningum á helztu
broddum flokksins. Innan um
skemmtanirnar hafa broddarnir
reynt að lauma stjórnmálaskoðun
flokksins í kjósendur, þannig, að
sem allra minnst bæri á þeim, eins
og þegar 1 æknir gefur sjúklingi
bragðvond meðöl í súkkulaðium-
búðum.
Framsóknarflokkurinn hefir trú-
lega reynt að feta í fótspor Sjálf-
stæðisflokksins í þessu efni, en
skemmtanir hans hafa verið færri
og fábreyttari en íhaldsins, senni-
lega vegna skorts á fjármagni.
Gengislækkun i dúsinni.
En innan í súkkulaðiumbúðum
þessara beggja flokka eru hin
bragðvondu meðöl, sem flokkarnir
segja að eigi að lækna meinsemd-
irnar. Framsókn hefir hreinlega
skýrt frá því, að í sínum umbúð-
um sé gengisfall krónunnar og nið-
urfærsla á kaupgjaldi. Ihaldið hefir
hinsvegar þagað við þessu og að-
eins talað um „öflugar ráðstafanir",
sem auðvitað eru hinar sömu og
Framsóknar, og ennfremur nokkr-
ar að auki, sem hafa komið í ljós
á Alþingi, áður en vitað var, að
komið væri alveg að kosningum.
Þar. var þeim kastað fram umbúða-
lausum í þingsályktunartillögu, er
þeir fluttu Sigurður Kristjánsson,
er mætti f.h. miðstjórnar flokks
síns á héraðsmóti a Flateyri nú ný-
lega og Hallgrimur Benediktsson.
Tillaga þeirra félaga heitir tillaga
til þingsályktunar um afnám ríkis-
fyrirtækja og undirbúning ráðstaf-
ana- til lækkunar ríkisgjalda og er á
þskj. nr. 525 frá síðasta Alþingi. 1
tillögunni er fyrst og fremst gert
ráð fyrir afnámi ýmissa ríkisfyrir-
tækja svo sem Landsmiðjunnar,
áburðarverzlunar o.fl. o.fl., en auk
þess er gert ráð fyrir afnámi og
skeröingu ýmiskonar mannréttinda
og menningarmála, sem lögfest
hafa veriS á undanförnum árum.
Og á hvað er þar fyrst og fremst
ráðist, undir því yfirskyni að
lækka útgjöld ríkissjóðs? Orlofs-
lögin, vinnumiðlunina, almanna-
tryggingarnar og fræðslulögin.
Þarna kemur í ljós hið sanna and-
lit íhaldsins.
Tillaga um afnám
mannréttinda.
Orðrétt hljóðar þetta svo í til-
lögunni:
„10. gr. Að lög um orlof verði
afnumin.
13. gr. Að lög um vinnumiðlun
verði afnumin.
14. gr. Að lækkuð verði fram-
lög (ríkisins) til al-
mannatrygginga með
breytingum á lögum þar
að lútandi.
15. gr. Að lækkaður verði kostn-
aður við fræðslumál með
breytingu á lögum um
skólakerfi og fræðslu-
skyldu, er stytti skóla-
skylduna um tvö ár."
Þarna sýnir íhaldiö sitt sanna
andlit.
Lögin um orlof voru á sínum
tima flutt á Alþingi af Stefáni Jóh.
Stefánssyni, núverandi forsætis-
Framhald á 4. siðu.
Eins og þú heilsar öðrum, ávarpa aðrir þig.
„Má ígrunda málsháttinn
málmaþundur vizkusljór:
„Oft fær hundur áleitinn
illa sundurrifinn bjór".
SIGURÐUR frá Vigur reynir að
gera sér mat úr því í feitletruðum
fyrirsögnum í seinasta Vesturlandi,
að ég hafi i greinum minum, Myrk-
ur um miðjan dag, sem birtust í
vor í blaðinu „Þjóðvörn", látið í
ljós, að mér þætti Alþýðuflokkur-
inn full værukær og hugsjónaeldur
forustumanna hans jafnvel tekinn
að kólna.
Það er hverju orði sannara, að
slíka lömunarveiki taldi ég flokk-
inn hafa fengið AF SAMVINNU
SINNI VIÐ ÍHALDIÐ. — En þá
sök reynir Sigurður sem vonlegt er
að dylja. •
Mér er óhætt að fullyrða, að
mörgu alþýðuflokksfólki hefir þótt
Alþýðuflokkurinn spillast í þeim
félagsskap, þess vegna krefjumst
við þess hiklaust, að íhaldssam-
vinnunni verði slitið.
En vel á minnst. Fyrst Sigurður
frá Vigur minntist á værukærni og
hugsjónir. Leyfist mér þá ekki að
spyrja:
1. Hverjar eru annars hugsjón-
ir íhaldsins?
2. Hver hefir nokkurntíma
heyrt Sigurð Bjarnason frá Vig-
ur gera kröfur til síns flokks um
hugsjónir og athafnafjör?
3. Hvort mundi það fremur
vera lofsvert eða lasts að þing-
menn reyndu endrum og eins
að hnippa svolítið í forustu-
menn flokkanna, ef verða mætti
til' þess. að í færri málum yrði
sofið á verðinum?
Ut af tilvitnuðum málsgreinum
eftir mig um „hækjulið íhaldsins",
vil ég aðeins taka þetta fram:
Þjóðin svipti íhaldið meirihluta
í kosningunum 1927. Þar með ætl-
aðist hún til að valdaferli þess
væri lokið. Nú um skeið hafa þrír
„frjálslyndir" flokkar, sem upphaf-
lega voru stofnaðir til þess að
vinna gegn íhaldinu og öllu þess
athæfi, þó gengið til samstarfs við
það til skiptis, þannig að tveir hafa
jafnan verið í stjórn með því, en
einn í stjórnarandstöðu. — Til þess
flokks er svo gripið sem varahækju,
ef í nauðir rekur.
Þaniiig vill ihaldið hafa það, því
að í slíkum samstjórnum ræður það
mestu sem stærsti flokkurinn. En
þetta stjórnarfar hefi ég fordæmt.
Og mér er nær að haldla, að þjóS-
in hafi þegar fordœmt þaö. — Af
því leiðir dreifoa ábyrgoL daufar
framkvæmdir, löng og úrræoalaus
þing, losaralega fjármálastjórn og ó-
þolandi dstnd í gjaldeyris- og vio
skiptamálum.
Mun ég nú bíða þess að heyra,
hversu djarflega Sigurður frá Vig-
ur gengur fram fyrir kjósendur til
varnar því ástndi, sem „hækjukerf-
ið" hefir skapað.
Hef ég svo ekki fleiri orð um það
að sinni.
En svo minnist „sjálfstæðishetj-
an" frá Vigur á uppbótarþingmann
inn Hannibal Valdimarsson, sem
hann kveður hafa svikið í sjálfstæð
ismálinu.
Jú, uppbótarþingmaður er t. d.
Bjarni Benediktsson, núverandi
dómsmálaráðherra og fleiri mætir
menn er á þingi sitja — engu ó-
merkari sumir en háttvirtur fyr-
verandi þingmaður N.-lsfirðinga.
Og svo kemur þá að því, hverjir
hafi svikið í sjálfstæðismálum þjó'ð
arinnar.
Maður er nefndur Sigurður
Bjarnason. Hann hélt ræðu í Há-
skóla Islands 1. desember 1946 og
afneitaði öllum herstöðvum á Is-
landi. Nokkru síðar rétti hann upp
putana með Keflavikursamningn-
um illræmda, sem ungir Sjálfstæð-
ismenn hafa nú gert samþykktir
um að segja upp við fyrsta tæki-
færi.
Lagleg sjálfstæðishetja það!!!
Um mína afstöðu til skilnaðar-
málsins við Dani, en það mál kall-
ar Sigurður Bjarnason „sjálfstæð-
ismálið", er það að segja í
skemmstu máli, að ég greiddi at-
kvæði með skilnaði við Dani, en
móti því að stjórnarskrá konungs-
rikisins frá 1874 yrði staðfest sem
bráðabirgðastjórnarskrá fyrir Lýð-
veldið Island. Ég vildi ekki treysta
loforðum Ólafs Thors og annara
stjórnmálaloddara um að lýðveldis-
stjórnarskráin yrði afgreidd innan
nokkurra mánaða.
Þetta voru öll mín svik í skiln-
aðarmálinu.
Og hvernig stendur stjórnarskrár
málið í dag?
Þannig, að öll saga þess er svik
á svik ofan. — Ólafur Thors for-
sætisráðherra nýsköpunarstjórnar-
innar svonefndu lofaði þjóðinni
lýðveldisstjórnarskrá og sveik það.
Eitt fyrsta atriði í stjónarsáttmála
núverandi stjórnar er loforð um
lýðveldisstjórnarskrá. En efndirn-
ar hafa orðið svik. Þrjár nefndir
hafa verið settar í stjórnarskrár-
málið, en allar svikist um að starfa.
Og nú er stjórnárskrármálið jafn
fjarri lausn sinni eins og það var
þann 17. júní 1944 á stofndegi lýð-
veldisins.
Svikin í stjórnarskrármálinu
voru orðin mögnuð óánægjuefni
meðal hugsandi kjósenda í kosn-
ingunum 1946, og var það að von-
um.
En þegar enn er gengið til kosn-
inga með svikin í stjórnarskrár-
málinu í bak og fjárhagsöngþveiti
lýðveldisins í fyrir, þá mun flest-
um finnast, að þjóðhetjurnar frá
1944 hafi af fremur litlu að státa.
Enda er Sigurður Bjarnason sá
einasti úr því liði, sem ekki endist
óvit til að reyna þó, ef unnt væri,
að þegja af sér skömmina.
Sannast þar enn sem fyr, að
„hraðmælt tunga, nema haldendur
eigi, oft sér ógolt of gelur", eins og
segir í eddukvæðum fornum.
Hannibal Valdimarsson.