Skutull - 25.04.1956, Blaðsíða 5

SK.UTULL
5
8. Efla skal aðstöðu til smíði
fiskiskipa innanlands.
Efling stóriðju og iðnaðar.
1. Hraða skal byggingu sem-
entsverksmiðju.
2. Rannsökuð verði nú þegar
skilyrði til ýmis konar stóriðju,
m. a. saltvinnslu og annarrar efna-
vinnslu, og hafizt handa um fram-
kvæmdir, ef þær eru álitnar arð-
vænlegar.
3. Annar þjóðhagslega hagnýtur
iðnaður verði studdur og efldur
svo sem kostur er.
Bættar samgöngur
í dreifbýli.
Bæta skal samgöngur, sérstak-
lega í þeim héruðum, sem nú eru
mest einangruð, m. a. með aukn-
ingu vegakerfisins, hafnarbótum
og fjölgun flugvalla.
Hagstæð verzlun.
Áherzla skal á það lögð að gera
verzlunina sem hagstæðasta neyt-
endum og framleiðendum. í þessu
skyni skal samvinnuhreyfingunni
tryggð nauðsynleg aðstaða til þess
að geta notið sín.
Framleðslusamvinna.
Setja skal löggjöf um íram-
leiðslusamvinnufélög, og stuðla að
stofnun þeirra og viðgangi.
♦
Aukin bygging verka-
mannabústaða og sam-
vinnuíbúða.
1. Gera skal skipulagt átak í
húsnæðismálum kaupstaða og
kauptúna m. a. með byggingu
verkamannabústaða og bæjar- og
samvinnuíbúða og með því að
beina því fé, sem til bygginga er
ætlað, til íbúðabygginga við al-
menningshæfi. Áherzla skal lögð á
að haga byggingarframkvæmdum
þannig, að eigendur íbúðanna eigi
kost á að vinna sem mest sjálfir
að byggingunum.
2. Stuðlað verði að fjöldafram-
leiðslu byggingahluta.
3. Byggingarsamvinnufélögum og
byggingarfélögum verkamanna
verði sjálfum veitt innflutnings-
og gjaldeyrisleyfi fyrir bygginga-
vörum.
4. Ráðstafanir verði gerðar til
þess að hindra of háa húsaleigu.
Efling almannatrygginga
og atvinnustoflnun
ríkisins.
1. Almannatryggingar verði efld-
ar og sérstaklega bættur hlutur
þeirra, sem hafa erfiðasta aðstöðu.
2. Koma skal á fót atvinnustofn-
un ríkisins og henni falið að ann-
ast skráningu vinnuaflsins og
vinnumiðlun, m. a. til unglinga og
öryrkja, og enn fremur að gera
tillögur um ráðstöfun þess fjár,
sem lagt er fram til atvinnuaukn-
ingar.
3. Ríkisstjórnin leggi ríka
áherzlu á að beina vinnuaflinu að
sjávarútvegi, landbúnaði og þjóð-
hagslega hagnýtum iðnaði í sam-
ráði við launþegasamtökin.
Stuðningur við vísindi
og listir.
1. Vísindi og listir verði studd
með auknum fjárframlögum.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs og
Þjóðvinafélagsins verði efld.
2. Stofnaður verði sjóður, er
styrki íslenzka vísindamenn til
náms og rannsókna innanlands og
utan.
3. Komið verði á fót Listaskóla
ríkisins, er veiti fræðslu í tónlist,
myndlist og leiklist.
4. Kappkosta skal að efla sér-
menntun á sviði vísinda og í ein-
stökum starfsgreinum.
Aukið verklegt nám og
fræðsla um þjóðfélagsmál.
1. Auka skal verklega kennslu
í skólum.
2. Efla skal fræðslu um efna-
hagsmál og þjóðfélagsmál.
3. Stofnaður verði verkalýðs-
skóli, er annist kennslu í þjóðfé-
lagsmálum og verkalýðsmálum.
Efling íelagsheimilasjóðs
og orlofs- og hvíldar-
heimili.
1. Félagsheimilasjóður verði
efldur.
2. Unnið skal að því að koma
upp tómstundaheimilum fyrir
börn og unglinga, svo og orlofs-
og hvíldarheimilum.
Utanríkismál.
Stefnan í utanríkismálum verði
við það miðuð, að tryggja sjálf-
stæði og öryggi landsins, að liöfð
sé vinsamleg sambúð við allar
þjóðir, og að fslendingar eigi sam-
stöðu um öryggismál við ná-
grannaþjóðir sínar, m. a. með sam-
starfi í Atlantshafsbandalaginu.
Með liliðsjón af breyttum við-
Iiorfum, síðan varnarsamningur-
inn frá 1951 var gerður, og með til-
liti til yfirlýsinga um, að eigi skuli
vera erlendur her á lslandi á frið-
artímum, verði þegar hafin end-
urskoðun á þeirri skipan, sem þá
var tekin upp, með það fyrir aug-
um, að lslendingar annist sjálfir
gæzlu og viðliald varnarmann-
virkja, þó ekki hernaðarstörf —
og að varnarliðið hverfi úr landi.
Fáist ekki samkomulag um þessa
breytingu, verði málinu fylgt eft-
ir með uppsögn samkvæmt 7. gr.
samningsins.
Dranmur að rætast
Þegar Hannibal Valdimarsson var formaður Al-
þýðuflokksins 1953, og frambjóðandi hans hér á ísa-
firði, dreymdi hann um að samstarf mætti takazt
milli Alþýðuflokksins og Framsóknar, og þá vann
hann vel og dyggilega að því að gera þennan draum
að veruleika. Þau orð, sem hann sagði þá, eru enn
í fullu gildi, og eiga nú vel við, þegar þessi óska-
draumur hans er að rætast. Hann sagði í þessu blaði
5. júní 1953:
Hækjukerfið að bila.
Og nú er allt útlit fyrir, að hækjukerfið sé að bila. Þá setur
kvíða að Morgunblaðinu, og þungar harmstunur heyrast jafn-
framt frá málgagni kommúnista, Þjóðviljanum. Og krókódíls-
tárin hrökkva eins og haglél af hvörmum ritstjórans. •— En það
er þjóðin, sem fagnar því, að íhaldið skuli nú standa eitt uppi
og þó klofnað í tvennt, vegna innri óheilinda, sem hlutu að sundra
því fyrr eða síðar.
Viðleitni Þjóðviljans í þá átt að koma því inn hjá þjóðinni,
að Alþýðuflokkurinn sé þegar búiim að selja Framsóknarflokkn-
num sál -sína og sannfæringu fyrir nokkra tugi atkvæða og „stór-
lán“, eins og hann segir, ,frá Sambandi ísl. samvinnufélaga og
Olíufélaginu h.f.“, er vesæl viðleitni til rógburðar, en á e aga stoð
í veruleikanum.
Það er einmitt hinn mikli styrkur Alþýðuflokksins nú, að hann
stendur einn og öllum óháður, nema fólkinu, sem hann þjónar,
íslenzkri alþýðu.
Hann horfir upp á það rólegur, ef Framsóknarflokkurinn vill
halda áfram að vera íhaldshækja. Hann veit, að þá mundi megin-
þorri fólksins, sem stutt hefur Framsókn, ganga undir merki
Alþýðuflokksins og efla hann til sjávar og sveita, eins og gerzt
hefur annars staðar á Norðurlöndum.
Framtíðin kallar.
En ef Framsókn snýr við blaðinu og lætur íhaldið sigla sinn
sjó, þá er líka gott. Þá er Alþýðuflokkurinn trygging fyrir því,
að hækjukerfið er úr sögunni, brotið niður fyrir fullt og allt. ■—•
Ástandið í heiminum veldur því, að kommúnistar geta ekki af
allri auðmýkt sinni troðið sér í hækjuhlutverk sitt hjá íhaldinu,
og er það þó hvorugra dyggðum að þakka.
Og þá er runnið upp tímabilið, þegar hægt er að sa neina ís-
lenzka alþýðu um fullnýtingu atvinnutækjanna, stórátc k í bygg-
ingamálum fólksins til sjávar og sveita, samfellda atvin iu handa
öllum, sem vilja vinna við lífræn framleiðslustörf, gerbreytingu
á afurðasölumálum þjóðarinnar og innflutningsmálum jg endur-
skipulagningu á viðskipta- banka- og utanríkismáluia hennar.
Þannig mætti lengi telja. — Þá getur fyrst runnið upp það
hreinsunar- og umbóta tímabil, sem þjóðina hefur lengi dreymt
um á undanförnum árum.
Og það er það gleðilega, að slíkt tímabil hlýtur að verða sögu-
öld Alþýðuflokksins. Þar kemur hinn einangraði, ósamstarfs-
hæfi kommúnistaflokkur ekki til greina.
Þessi auðsæju sannindi eru líka ljós miklum hluta alþýðustétt-
anna. Og þess vegna mun fylgið einmitt hrynja af kommúnistum
í þessum kosningum, en straumurinn, eins og þegar er ai gljóst,
liggja yfir til Alþýðuflokksins. Því sterkari, sem hann n 'iur að
kosningunum loknum, því fyrr getur hið nýja tímabil i; fizt.
Og það er skylda verkafólks, sjómanna, iðnaðarr u na og
bænda að hrista nú af sér öll bönd, sameina oi'ku allra vi mandi
stétta og binda skjótan enda á íhaldsstjórnarfarið í kndinu.
Með verkalýðshreyfingu og samvinnusamtök fólksins að baki sér
er þettá'aúðvélt verk', en kostar að vísu rösklega baráttu í bili,
bæði við einræðisöflin og afturhaldið. Og hver telur slíkt eftir
sér, þegar hugur fylgir máli og framtíðin kallar?
Hannibal Valdimarsson.