Skutull - 18.05.1967, Síða 1

Glnndroðinn í Alþýðubandalaginu
Blaðið hefur áður sagt
frá framboðsraunum Fram-
sóknar og Sjálfstæðis-
flokksins. Framsókn setti
það met, að búa til tvo
lista, fyrst algjörlega án
Sigurvins Einarssonar, en
síðan með hann í efsta
sæti.
Tveggja
þjónn
Heldur virðist vera orðin
þröng fyrir dyrum hjá
Frainsóknarflokknum varð
andi mannaval. Nú er svo
koinið, að flokkurinn verð-
ur að leita á náðir ílialdsins
til þess að geta opnað kosn
ingaskrifstofu í kjördæm-
inu.
Einn af frammámönnum
í Fylki, félagi ungra sjálf-
stæðismanna á Isafirði, hef
ir leyst þessa nauð Fram-
sóknarmanna og tekið að
sér skrifstofustjórastarfið.
Þessi snöggbakaði skrif-
stofustjóri Framsóknar er
starfandi meðlimur í Fylki.
Hann var einn þeirra heit-
trúuðu ungmenna úr bar-
áttusveit Matthíasar, sem
mættu á aðalfundinum
fræga nú fyrir sköminu, er
Jökulhlaupið setti allt á
annan endann. Að launuin
fyrir trúa þjónustu var
hann að sjálfsögðu endur-
kosinn sem endurskoðandi
Fylkis, og gegnir því
embætti efalaust af trú-
mennsku.
En fyrst svona báglega
er nú komið fyrir Fram-
sóknarmönnum á Vestfjörð
um er rétt að henda þeim
á það, að enn meiri vinnu-
liagræðing væri það, að
biðja bara kosningaskrif-
stofu Sjálfstæðisflokksins
á Isafirði að annast þetta
lítilræði fyrir sig.
Nú hefur Alþýðubanda-
lagið gjörsamlega slegið út
met Framsóknar. Fyrst
birti það lista með Hanni-
bal Valdimarsson í efsta
sæti. Síðan leysti það hann
frá framboðinu hér, til
þess að hann gæti farið
í framboð í Reykjavík í
samkeppni við félaga sína
í Aiþýðubandalaginu, en þó
með þeim. Um leið var
skipt um sex menn aðra
á framboðslistanum.
Út fóru auk Hannibals:
Ásgeir Svanbergsson, Einar
Gunnar Einarsson, Heimir
Ingimarsson, Guðmundur F.
Magnússon, Guðsteinn Þeng-
ilsson og Skúli Guðjónsson.
Hinn breytti listi er þannig
skipaður að í 5 efstu sætum
eru: Steingrímur Pálsson,
Teitur Þorleifsson kennari
Reykjavík, Ólafur Hannibals-
son, Davíð Davíðsson og
Hjördís Hjörleifsdóttir.
Hér í blaðinu hefur áður
verið skýrt frá aðdraganda
þess klofnings í Alþýðubanda-
laginu, sem Hannibal Valdi-
marsson reyndi að gera sem
minnst úr í eldhúsdagsum-
ræðunum, sem útvarpað var
frá Alþingi í þinglok. Hann
sagði þá, að þau átök, sem
m.a. birtust í skrifum sonar
hans í Frjálsri þjóð, næðu
alls ekki út fyrir Reykjavík.
Þar hefði aðeins skorizt í
odda á einum upphlaupsfundi,
og það mættu menn ekki láta
rugla sig.
Þessi kenning hefur afsann-
azt með framboði H.V. sjálfs
í Reykjavík og klofningi Al-
þýðubandalagsins hér vestra.
I þessum herbúðum ríkir
nú meiri glundroði en dæmi
eru til í nokkrum flokki hér
á landi. Sexmenningarnir, sem
ekki vildu sætta sig við það
að formaður Alþýðubanda-
lagsins, H.V., byði sig fram
gegn sínum eigin flokki í
Reykjavík, og afturkölluðu
framboð sín hérna, hafa nú
lagt undir sig blaðið Vest-
firðing, og er síðasta tbl. þess
fullt af yfirlýsingum frá
þeim, en ekki orð um stuðn-
ing við hinn nýja lista. Rit-
stjórinn stendur bersýnilega
sömu megin og sexmenning-
arnir.
Verður nú fróðlegt að sjá,
hvort hér fer á sömu leið og
í Reykjavík. Þar eni komin
út þrjú blöð með nafni Al-
þýðubandalagsins:
Hannibalistar skáru haus-
inn af Frjálsri þjóð og köll-
uðu það blað síðan: Alþýðu-
bandalagsblaðið. Kommadeild-
in í Alþýðubandalaginu krafð-
ist þess þá, að sett yrði lög-
bann á blaðið. Var nafninu
þá breytt í Nýja Alþýðu-
bandalagsblaðið, og loks er
kommadeildin tekin að gefa
út blað, er nefnist rétt og
slétt: Alþýðubandalagið.
Spurningin er þess vegna
hversu mörg blöð eiga eftir
að koma út í nafni þessarar
flokksnefnu hér vestra, ef svo
fer, að Halldóri Ólafssyni
verði gjörsamlega máttlaus
höndin til þess að mæla með
Hannibalistum í Vestfirðingi.
Margt er fróðlegt í yfir-
lýsingum hinna brottviknu
frambjóðenda í síðasta Vest-
firðingi um heilindin og
vinnubrögðin í Alþýðubanda-
laginu.
Skúli Guðjónsson á Ljót-
unnarstöðum segir t.d. um
Hannibal, að hann hafi verið
„uppdreginn af sósíalistum
og honum gerður bústaður í
Alþýðubandalaginu, svo hann
mætti lialda pólitískri áru
sinni lireinni af kommúnisma
og öðru slíku.“
Vildi Skúli hafa gamla list-
ann frá síðustu kosningum
sem minnst breyttan, og sam-
þykkti framboð í tíunda sæti
í þeirri trú, að svo yrði. Um
framboðsbreytingarnar síðan
segir Skúli:
„En það þarf næstum því yf-
irnáttúrulega trúgirni til þess
að láta sér til liugar koma,
að þar ha.fi verið unnið af
lieilindum og drengskap af
þeim mönnum, er um þessi
mál fjölluðu og réðu til
lykta.“
Uppstillingarnefnd valdi
Hannibal eftir eigin geðþótta
og fjarstýrði henni, að sögn
Skúla.
„Heyrt hefi ég, að Hanni-
bal hafi lagt út í þetta ævin-
týri vegna þess, að honum
hafi þótt sem eitthvað hafi
skort á lýðræðisleg vinnu-
brögð við uppstillingu Al-
þýðubandalagsins í Reykjavík.
Mikið hefur Hannibal lært í
ólýðræðislegum vinnubrögð-
um þar syðra,“ segir Skúli.
Ennfremur segir hann:
„Mennirnir eru þannig af
guði gerðir, að þeir eru alltaf
að gera afglöp og vitleysur,
en litlir karlar, eins og ég og
mínir líkar, liafa ekki aðstöðu
til að gera nema lítil afglöp
og litlar vitleysur. En þegar
Alþýðuflokkurinn samþykkti,
að gerður skyldi samningur
við Svissneska álfélagið um
að reisa álbræðslu við
Straumsvík sunnan Hafnar-
fjarðar. En flokkurinn setti
ýmis skilyrði, svo sem að
bræðslan ekki gengi í atvinnu-
rekendasamtökin, og fór að
þessu máli með mestu gát.
Þetta er þýðingarmikið mál
og snýst í eðli sínu um það,
hvort hleypa eigi erlendu fjár
magni inn í landið eða ekki.
Sumir vilja opna allar gátt-
ir og bjóða heim eins miklu er
lendu fjármagni og hægt er
að fá. Slík stefna væri jafn
óhyggileg og hin, að negla
aftur glugga og hurðir. Hér
sem víðar er meðalhófið hin
skynsamlega leið.
Alþýðuflokkurinn hefur í
þessu máli markað stefnu,
sem telja má víst, að meiri-
hluti þjóðarinnar aðhyllist.
Hún er á þá lund, að ís-
lendingar eigi að hagnýta sér
erlent fjármagn í sérstökum
verkefnum, þar sem ástæða er
stórir karlar, eins og Hanni-
bal Valdimarsson, fara á
stúfana, verða afglöp þeirra
stór og vitleysurnar miklar.
Nú hefur Hannibal gert mjög
virðingarverða tilraun til þess
að sannfæra fólk um, að einn-
ig á þessu sviði sé liann mjög
stór í sniðum.“
Svona er sem sagt umhorfs
á kærleiksheimili Alþýðu-
bandalagsins þessa dagana.
Ef hægt er að tala um að það
hangi saman enn þá, þá eru
það illdeilumar, sem eru helzti
tengiliðurinn milli hinna ó-
líku hópa. Þessi „flokkur“ er
ekki, fremur en áður, neitt
sameiningartákn íslenzkrar al-
þýðu, en hjaðningavíg harð-
vítugustu framapotara í
flokknum fara nú fram fyrir
opnum tjöldum, og er það til
bóta. Munu nú margir, sem
áður létu glepjast af ,,sam-
fylkingar“-talinu, nota tæki-
færið í kosningunum til að
yfirgefa ófriðarstaði bóndans
í Selárdal fyrir fullt og allt.
til. Flokkurinn telur hins veg-
ar ekki rétt að setja almenna
löggjöf um innflutning er-
lends fjármagns, heldur vill
dæma hvert atvik fyrir sig
eftir aðstæðum og meta,
hvort það er æskilegt eða
ekki.
Til eru aðilar, sem halda
fram, að álbræðslan verði
upphaf að straumi erlendra
fyrirtækja til landsins. Þetta
er misskilningur. Hún er og
verður einstakt mál, dæmt
eftir aðstæðum og ekki for-
dæmi fyrir önnur.
Álbræðslan gerir fslending-
um kleift að virkja Þjórsá á
mun hagkvæmari hátt en ella.
Hún mun standa undir er-
lendum lánum Búrfellsvirkj-
unar og veita henni eins kon-
ar gengistryggingu. Bræðslan
mun auka fjölbreytni ís-
lenzkra atvinnuvega, ryðja
braut nýjum, íslenzkum iðn-
aði, veita mikla atvinnu og
margvíslegar tekjur.
Svo til allar þjóðir, einnig
Framhald á 4. síðu.
Erlent fiármaðn - með dætni