Skutull - 08.10.1970, Blaðsíða 2

2
SKUTULL
SKDTDLL
Útgefandi: Alþýðufiokkurinn í Vestf jarðakjördæmi
Blaðnefnd: Sigurður Jóhannsson, ísafirði, ábm., Ágúst
H. Pétursson, Patreksfirði, Hjörtur Hjálmarsson,
Flateyri, Ingibjörg Jónasdóttir, Suðureyri og Krist-
mundur Hannesson, Reykjanesi.
Innheimtumaður: Haraldur Jónsson, Þvergötu 3.
Prentstofan ísrún hf.
Hvert stefnir i rækjuiðnaðinum?
Um fjölda ára hafa rækjuveiðar og vinnsla, þeirra sjávar-
afurða verið snar þáttur í atvinnulífi fólks í verstöðvunum
við Djúp, einkuin þó á fsafirði.
Hjá því gat varla fa,rið að vélvæðingin héldi innreið sína
í þessa atvinnugrein, sem og aðrar. Út af fyrir sig væri
ekki nema gott eitt um það að segja, ef það kæmi ekki jafn
harkalega niður á atvinnu þess fólks, sem rækjuiðnaðinn
hefur stundað, eins og allt virðist benda til.
Nú þegar rækjuvertíð er í þann mund að hefjast, er
eðlilegt að staldrað sé ögn við. Sú spurning er nú hvað
efst í huga fjölda manna: Hver verður framtíð þessarar
atvinnugreinar ? Á Isafirði verða starfræktar 4 verksmiðj-
ur, þar af verða 3 með vélpillun. 1 Hnífsdal, Bolungarvík
og Súðavík eru starfræktar verksiniðjur, allar vélvæddar.
Frá seinustu vertíð heíur bæzt við ein verksmiðja, EN ÞÁ
VORU 4 VERKSMEÐJUR, SEM LÉTU HANDPILLA.
Fulltrúum á þingi Alþýðusambands Vestfjarða var ljós
sú vá, sem fyrir dyrum er varðandi atvinnu þess fólks,
sem í rækjuiðnaðinum hefur starfað. Kom glögglega í ljós
ótti manna við þessa þróun, þar, sem ekki verður séð, að
hvaða störíum þetta fólk á að hverfa. Beindi þingið þeirri
áskorun til Atvinnumálanefndar Vestfjarða, að kanna allar
hugsanlegar gagnráðstafanir til a,ð koma í veg fyrir að stór
hópur þess fólks, sem í rækjuiðnaðinum hefur starfað, verði
atvinnulaus á komandi vetri. Þá var því beint til sambands-
stjórnar ASV að taka þennan þátt atvinnumála til athugunar.
Það hlýtur annars að vera hverjum hugsandi manni á-
hyggjuefni hvert stefnir með rækjuveiðar við Isafjarðar-
djúp. Nú í vetur munu um 50 bátar stunda þessar veiðar.
Frá seinustu vertíð er aukning bátaflotans um 60%. Verk-
smiðjum fjölgar einnig og vélvæðing eykst stórlega. Er
von að spurt sé: Hvar endar þetta?
Sú var tíðin, að Isafjarðardjúp var nefnt „Gullkistan.“
Hin síðari ár hefur lítið farið fyrir þeim sjóði, er úr
kistunni hefur komið, utan rækjuaflans. Hefir hann þó
svo sannarlega nægt til þess, að viðhalda áðumefndri nafn-
gift. En hvað um framhaldið? Verður þess nú langt að bíða,
að við séum komnir niður á botn kistunnar-
Það væri óbætnalegt tjón fyrir atvinnulífið og framtíð
verstöðvanna við Isafjarðardjúp, ef svo verður gengið að
stofni rækjunnar, að þess verði ekki langt að bíða, að rækju-
veiðar heyri fortíðinni til. Og þá er víst, að minnisvarðarnir
verða okkur aðeins til ama líkt og hljóðnaðar síldarverk-
smiðjur þeirra. Austfirðinga.
Beztu þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og
jarðarför móður okkar
ÞORBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Sigríður Guðjónsdóttir, Ásgerður Guðjónsdóttir,
Helga Kristinsdóttir
Menntaskólinn...
Framhald af 1. síðu.
ið, að við séum nú orðnir svo
staurblankir, eftir 11 hundruð
ára búskap, að við höfum
ekki lengur efni á því að
byggja ísland allt. Það er
ekki að spyrja að dýrtíðinni
á Islandi.
En sú var tíðin, þegar sult-
urinn hafði sezt í bú manna
alls staðar annars staðar á Is
landi, að hungrandi lýður
mændi vonaraugum um björg
í bú til tveggja staða á land-
inu: Breiðafjarðareyja og
Homstranda. Þar voru þær
matarkistur, sem seinast
þraut á íslandi. Það er tím-
anna tákn, að einmitt þar
skuli mannlífið fyrst láta und
an síga: Hornstrandir aleydd
ar og svartbakurinn sem óð-
ast að leggja undir sig Breiða
fjarðareyjar."
Þá varpaði skólameistari
fram spumingunni: Hvers
vegna eyðist byggð? 1 því
sambandi sagði hann m.a.:
„Maðurinn lifir ekki á einu
saman brauði — segir á ein-
um stað. Það eru takmarkað-
ir valkostir, sem birtast ein-
att í fábreytni atvinnulífs og
bágborinni menntunaraðstöðu,
sem oft vega þar þyngra á
metunum.
Hverjir flytjast einkum
brott ?
Það er unga fólkið — fólk
á aldrinum frá 16 ára fram
undir þrítugt; það er síður
bundið ætt og óðali, fjöl-
skylduforsjá eða eignum.
Það á blóðsins heita hraða
hugarleiftur kvik.
Það leitar brott að fjölbreytt-
ari viðfangsefnum í lífi og
starfi. Slíkt ber ekki að lasta
Heimskt er heimaalið bam —•
segir í Hávamálum. En því
vill dveljast í útivistinni, enda
kannski að litlu að hverfa
heim, þótt vilji væri fyrir
hendi. Og hvað verður um
lífsmagn þeirrar byggðar, sem
sér á bak sínum æskumönn-
um, óðar og þeir hafa slitið
barnsskónum? Brátt feta for
eldrar sömu slóð á vit bama
sinna. Er þetta ekki lýsing á
því, hvernig byggðin hefur
tærzt upp fyrir norðan okk-
ur?
Ef unglingar af landsbyggð-
inni þurfa til frambúðar að
sækja alla sína framhalds-
menntun suður til Reykjavík
ur, einmitt á því æviskeiði,
er þeir byrja að festa rætur
og marka sér braut — ef þeir
geta hvort eð er ekki vænzt
þess að finna störf við sitt
hæfi í átthögum sínum, —
þá mun fólksflóttinn halda
áfram af Vestfjörðum, hversu
vel sem fiskast eða árar til
landsins. Þetta á ekki aðeins
við um undirbúningsnám
undir háskóla, heldur allt
framhaldsnám, ekki sízt á
sviði iðnaðar og tækni.
1 þessum skilningi er
menntaskóli á Vestfjörðum
steinn í þá hleðslu, sem á að
veita viðnám við frekari fólks
flótta. Ég sagði steinn í þá
hleðslu - ekki hleðslan öll. Þar
þurfa fleiri að leggja hönd
að verki, áður en garðurinn
er fullhlaðinn.“
Þá ræddi skólameistari ýtar
lega um skóla, gildi þeirra og
tilgang, gagnrýni, sem kom-
ið hefur fram með starf
skólanna og nauðsyn endur-
skipulagningar.
Síðan sagði hann:
„Víkjum nú að því hvemig
hinn nýi skóli hyggst haga
starfi sínu.
Ég vil fyrst geta þess, að
ég mun ekki rekja hér að-
dragandann að stofnun skól-
ans, þegar af þeirri ástæðu,
að margir hér inni þekkja
þá sögu betur en ég, af eigin
reynslu og afskiptum og eru
því betur til þeirrar frásagn-
ar fallnir.
Ég vil ekki sleppa þessu
tækifæri til að flytja þakkir
öllum þeim aðilum, sem á
ýmsum stigum málsins hafa
lagt því lið: Þingmönnum
kjördæmisins fyrr og síðar og
bæjarstjórn, meðlimum 12
manna nefndarinnar, sem tók
málið upp í héraði, þegar hall
aðist á Alþingi, meðlimum
5-manna nefndar bæjarstjóm-
ar og 7-manna nefndarinnar,
sem skipuð var af ráðherra
17. desember 1969 til að gera
frumtillögur um stofnun skól-
ans og starfsemi. öllum þess-
um aðilum færi ég alúðarþakk
ir fyrir skólans hönd, nú við
upphaf fyrsta starfsárs.
En síðast en ekki sízt ber
að þakka þann áhuga og
þann hlýhug, sem við höfum
fundið streyma til okkar frá
öllum almenningi hér um slóð
ir, er hefur sannfært okkur
um, að til nokkurs væri að
vinna. Ég vona, að hveiti-
brauðsdagarnir í samskiptum
skólans og bæjarbúa megi
endast sem lengst; en að
þeim loknum taki við a.m.k.
farsæl og friðsamleg sambúð,
byggð á gagnkvæmum skiln-
ingi. Við viljum, að okkar
leyti, allt til vinna, að þær
vonir, sem við þessa stofnun
eru tengdar, eigi ekki eftir að
verða sér til skammar.
Nefnd sú, sem skipuð var af
Menntamálaráðuneytinu, til
að gera fyrstu tillögur um
starfsemi skólans, gerði ráð
fyrir því, að auk námskjarna
menntaskóla verði valfrjálst
námsefni til undirbúnings sér-
námi í þágu atvinnuveganna.
Einnig lagði hún til, að hag-
fræði og ýmsar greinar við-
skipta og stjórnunar yrðu hér
á námsskrá.
Um þetta kýs ég að verða
fáorður að þessu sinni. Hvern
ig þessar hugmyndir þróast
í framkvæmd, fer svo aug-
ljóslega eftir því mannvali,
sem skólanum stendur til
boða til kennslustarfa og
þeirri ytri aðstöðu, sem hon-
um verður búin á allra næstu
árum, að það er hvorki á
mínu færi né annarra að slá
því föstu nú, hvernig til tekst.
Hugmyndin um valfrjálst
námsefni, er væri í einhverj-
um tengslum við fiskiðnað, er
t.d. algerlega komin undir
því ,að hér rísi á næstunni
efnafræðileg rannsóknarstofa,
er reyndur maður og hæfur
fengist til að veita forstöðu,
og væri frá upphafi við það
miðuð, að vera þjónustustofn
un fyrir atvinnuvegina og
vettvangur fyrir nemendur
til að kynnast vandamálum
Viljum ráða nokkrar starfs-
stúlkur nú þegar.
Til greina kæmi að húsmæður
skiptu með sér vöktum.
sími 3777