Hamar - 12.06.1937, Síða 11

HAM AK
11
sjálfstæðismanna í bæjarstjóm og alt
fulltrúaráð sjálfstæðisfélaganna hér,
óskiftir og sem einn maður.
Bolsar og kratar studdu svo Guð-
mund í árásum á mig. Þetta voru
þau laun, er ég hlaut fyrir starf mitt
í þágu hinna mörgu fátæku. Guð-
mundur Sigurðsson vissi vel, hve
ranglátlega og svívirðilega var með
mig farið, en fylgdi samt hinum
ódæðismönnunum.
ísleifur Högnason mátti til að
ljúga á mig heilum svívirðingum,
minna gat ekki gagn gert að hans
áliti.
Þá birti ég hér vottorð frá héraðs-
lækninum, er hljóða svo:
Vestmannaeyjum 19/11 1935.
1 aðalskýrslum Vestmannaeyjahér-
aðs fyrir árið 1934 er spurt um með-
ferð þurfalinga í héraðinu, og stend-
ur svo undir þeim staflið, að hún
megi teljast sæmilega góð. Fyrir árið
1933 taldi ég meðferð þeirra sæmi-
lega, og eins mun ég telja það, sem
liðið er af þessu ári. Yfirleitt hefir
meðferð þurfalinga í ársskýrslum
verið talin góð, síðan ég kom í hér-
aðið. Ól. Ó. Lárusson.
Vestmannaeyjum 19/11 1935.
Mér er kunnugt um, að bætt hefir
verið úr húsnæðisvandræðum nokk-
urra fjölskyldna í bænum árið 1934,
og voru meiri brögð að því það ár,
en ýms undanfarin ár.
Mér er persónulega kunnugt, að
fátækrafulltrúi gerði sér far um að
bæta úr húsnæðisvandræðum Böðvars
Ingvarssonar og Guðm. Eyjólfss.,
Eiði. Ól. Ó. Lárusson.
Það er alkunnugt, að Ól. Ó. Lárus-
son hefir aldrei verið mér vinveittur,
og eru þessi vottorð því sterkur þátt-
ur fyrir mig.
Grein þessa eða afritin af bréfum
mínum birti ég ekki í þeim tilgangi,
að hefja sjálfan mig á neinn hátt,
heldur fyrir marg-íterkaðar áskor-
anir margra vina og kunningja
minna, er vita og þekkja til þessara
mála betur en almenningur hefir átt
kost á.
9, okt. 1935.
Aðal og veigamesta þáttin tel ég
vera, að gjaldkeri geti greitt viku-
lega alla vinnu. Væri best að verk-
stjórinn tæki við greiðslum vikulega
í lokuðu umslagi til allra, sem veitt
er vinna. Þetta myndi valda mikilli
ánægju og verða sérstaklega póli-
tískt sterkt fyrir sjálfstæðismenn í
bæjarstjóm.
9. nóv. 1934.
Garðar.
tel sjálfsagt, að öllum almenn-
ingi sé gefinn kostur á að fá garð-
stæði tii nauðsynlegrar ræktunar á
matjurtum. 1 því augnamiði álít ég
heppilegast að tekin sé einhver land-
spilda, og kortlögð í smá reiti, með
hæfilegum vegstæðum á milli reit-
anna, engar sérgirðingar séu leifð-
ar en bærinn girði þetta með neti á
sinn kostnað.
Land þetta sé leigt endurgjalds-
laust, en bæjarfélagið geti tekið það
hvenær sem vera skal, án nokkurs
endurgjalds til leiguhafa. Þó skal
leiguhafi njóta þessa lands minst i
5 ár. Noti leiguhafi landið ekki í tvö
ár í röð, þá missir hann umráðarétt
sinn. Samningur skal gerður við
hvem þann mann, sem fær þessi
garöstæði, svo að ekki þurfi að vera
óþarfa þrætur siðar meir.
Sjúkrasamlag.
Eitt er það, sem nú er að verða
með alvarlegustu málum bæjarins, og
það er, að svo má að orði komast að
enginn fæst til að greiða sjúkra-
kostnað og eru þar til tvennar á-
stæður — fátækt og skortur á vilja.
Ég tel það engum vafa bundið, að
þetta ástand eigi eftir að versna enn-
þá, og er það þó nógu slæmt eins og
stendur.
Á þessu verður að vinna bót, því
það er ekki aðeins fjárhagshliðin,
sem hér um ræðir, það er líka sá
sljófgandi hugsunarháttur á ábyrgð-
artilfinningu borgaranna. Það verður
því að gefa öllum kost á að tryggja
sig fyrir þeim útgjöldum er sjúk-
dómar hafa í för með sér. Með þessu
mundi skapast aukin ábyrgðar og
öryggistilfinning meðal borgaranna.
Auk þess hve slíkar tryggingar
skapa meiri mannúð, og góðan fé-
lagsskap.
Ég vona að fulltrúunum sé það
ljóst, að ein syndin býður annari
heim, svo er með sljófgandi ábyrgð-
artilfinningu, að hún mun ekki reyn-
ast fara einförum hjá cinstaklingun-
um, hún mun grýpa ráð og alstaðar
inn i hjá þeim, sem þá siði temja
sér. Það er því tillaga mín, að mögu-
leikar fyrir sjúkrasamlagi séu at-
hugaðir sem bráðast.
Ég hefi birt hér kafla úr
nokkrum bréfum mínum til
sjálfstæðismanna svo og nokk-
ur vottorð.
Þetta varpar birtu á þau verk
er ég vann almenningi til hags-
bóta.
Umsókn.
GUÐLAUQUR BR. JÓNSSON
VESTMANNAEYJUM
Vestmannaeyjum 3. febr. 1937.
Leyfi mér hér að sækja um ráðs-
mannsstarfið við Sjúkrahús Vest-
mannaeyja.
Guðlaugur Br. Jónsson.
Til bæjarstjómar Vestmannaeyja.
Almenningsálitið hefir kveðið
upp ótvíræðan dóm um að ég
hafi verið beittur óviðjafnan-
legu ranglæti af bæjarstjórn,
meira að segja fulltrúarnir við-
urkenna það sjálfir.
Því bætir bæjarstjórnin mér
ekki þennan órétt með því að
veita mér þennan starfa er ég
hefi sótt um.
Því skal fljótt svarað að ég
er ekki viljalaust verkfæri er
hlýði í blindni hinum ranglát-
ustu fyrirskipunum.
Sannfæringu mína læt ég ekki
fyrir neina fjármuni. Ekki mun
ég lieldur láta sannfæringu
mína þó mér væri ögrað með
öllum þeim morðtólum er finn-
ast í Rússlandi.
En svo hrædd varð bæjar-
stjórnin við umsókn mína og al-
menningsálitið, að hún hefir
ekki þorað að veita þessa stöðu,
þrátt fyrir það, að ákveðnum
manni var lofuð staðan strax í
janúar.
Molar.
Opið bréf
til ísleifs og Jóns Rafnssonar.
Þið berið það út, að stuðn-
ingsmenn mínir muni ekki kjösa
mig.
Þetta get ég, hvað sjálfan mig
snertir, mætavel fyrirgefið ykk-
ur. En hitt get ég ekki fyrir-
gefið ykkur, og hefi ekki leyfi
til að fyrirgefa, hverja smán og
svívirðingu þið viljið með þessu
klína á stuðningsmenn mína. En
hugsunarhátt og ofbeldi ykkar
eigið þið, sem endranær, erfitt
með að leyna. Þið viljið alt til
vinna, til að veiða sem flestar
sálir. Þið hikið ekki við að gera
alla að minni og verri mönnum,
en þeir eru, bara til að fá vilja
ykkar framgengt. Nei, í þessu,
sem mörgu öðru, mun ykkur
bregðast bogalistin. Skollaleik-
ur ykkar fer að verða almenn-
ingi alt of auðskilin.
Ég ber fult traust til allra
meðmælenda miuna og veit, að
þeir eiga í fórum sínum fullan
drengskap, sem óhætt er að
treysta.
Meðmælendur mínir láta ykk-