Vesturland - 15.06.1927, Blaðsíða 3

Athugið þettas
Þegar menn kaupa málningar-
vörur, ættu þeir að athuga, að
það besta er billegast.
Heíi nú flestar tegundir af farva
og lökkum tii húsa og skipa,
einnig veggfóður og pappa á loft
°K veggh sem eiga að málast,
maskfnupappir, pensla, brons o. fl.
Vinn alt fljótt og vel.
Finnbjörn málari.
Erlingur Friðjónsson,
Sigurður Hlíðar dýralæknir.
í Skagafjarðarsýslu:
Magnús Guðmundsson ráðh.,
-Jón Sigurðsson bóndi,
Brynleifur Tobíasson kennari,
Sigurður Þórðarson bóndi.
í Austur-Húnavatnssýsiu:
Þórarinn Jónsson bóndi,
Guðmundur Ólafsson bóndi.
í Vestur-Húnavatnssýslu:
Eggert Levi bóndi,
Hannes Jónsson kaupfélagsstj.
i Strandasýslu:
Björn Magnússon simstj.,
Tryggvi Þórhallsson ritstj.
í Norður-ísafjarðarsýsiu:
Jón A. Jónsson framkv.stj.,
Finnur Jónsson póstm.
Á Ísafirði:
Sigurg. Sigurðsson prófastur,
Haraldur Guðmundsson.
í Vestur-isafjarðarsýslu:
Böðvar Bjarnason prestur,
Ásgeir Ásgeirsson fræðsluni.stj.
í Barðastrandarsýsiu:
Hákon Kristófersson bóndi,
Pétur A. Ólafsson konsull,
Sigurður Einarsson prestur,
Andrés Straumland.
i Dalasýslu:
Ásgeir Ásgeirsson prestur,
Jón Guðnason prestur,
Sigurður Eggerz bankastjóri,
Þorst. Þorsteinsson sýslum.
í Snæfelisnessýslu:
Halldór Steinsen, læknir,
Hannes Jónsson dýraiæknir,
Guðm. Jónsson kaupfélagsstj.
í Mýrasýslu:
Jóhann Eyjólfsson bóndi,
Bjarni Ásgeirsson bóndi.
í Borgarfjarðarsýslu:
Pétur Ottesen bóndi,
Björn Þórðarson fv. hæstar.rit.
í Gullbringu- og Kjósars.:
Björn Kristjánss. fv. bankastj.,
Ólafur Thors útgerðarm.,
Björn Birnir Grafarholti,
Jónas Björnsson Gufunesi,
Stefán J. Stefánsson lögm.,
Pétur G. Guðmundsson.
Þar sem Íhaldsfiokkurinn hefir
þingmannaefni í kjöri, eru nöfn
þeirra talin fyrst í frambjóðenda-
• talinu hér að framan. En aðeins
í tveim kjördæmum, ísafjarðar og
N.-Þingeyjarsýslu, eru ekki í kjöri
menn úr íhaldsflokknum. Síra Sig-
urgeir Sigurðsson frambjóðandi á
ísafirði býður sig fram utan flokka,
en Pétur Zophoníasson er Vestur-
landi ekki kunnugt um, hvort býð-
ur sig fram sem flokksleysingja,
eða á vegum frjálsiyndaflokksins
svo kallaða.
Sumstaðar er ekki hægt að
greina í milli hverja frambjóðend-
urna Tímaflokkurinn á og hverja
Alþýðufiokkurinn svo kaliaði. Eins
eru takmörkin víða ógreinileg milli
VÉSTURLAND. 3
Olíufatnaður frá Helly Hansen.
Olíustakkar 3faldir kr. 11.00
Olíubuxur 3faldar — 11.00
Olíusloppar — 17.00
Olíuermar — 2.00
Sjóhattar — 3.00
Olíasvuntur kr. 5.00 og 8.50
Hvergi ódýrara.
Olafnr Pálsson.
frainbjóðenda frjálslyndaflokksins
(Frelsishersins) og flokksleysingja.
En yfirleitt munu hinir svo köll-
uðu frjálslyndu settir fram i von-
leysi, en tii höfuðs frambjóðend-
um íhaldsflokksins og þá jafnfranit
til líknar Framsókn og socialist-
um.
Athugasemd.
Svar Finns Jónssonar póstmeist-
ara í 18. tbl. Skutuls við athuga-
semd mína i síðasta tbl. Vesturl. er
varla svara verð, en þó er í grein-
inni atriði sem hægt er að taka
sem blekkingu á aðra menn, og
ieyfi eg mér að lýsa Finn ósann-
indamann að því, að eg hafi sagt
„að féiagið myndi helst kjósa
Eirík Finnsson sem verkstjóra",
eg sagði að félagið myndi ekki
hafa neitt á móti Eiríki Finnssyni
sem verkstjóra þegar Finnur spurði
mig um það að fyrrabragði. Seinna
í grein Finns viðurkennir hann
að tilboðið hafi ekki verið sent
beint til Togarafélagsins, og á
líklega að skilja það svo, að það
sé ástæðan fyrir þyí, að það hefir
aldrei komið til Togarafél. ísf. og
hvað viðvíkur því að Togarafé-
lagsstjórnin sé að segja ósatt, nær
ekki til mín þar sem eg er ekki
í stjórninni.
Annars varðar þetta mál ekki
eiginlega svo mikið aðra en hlut-
hafa, og er best að þeir skeri úr
hvor frásögnin þeim þykir trúan-
legri Finns cða min.
Tryggvi jóakiinsson.
Athugasemd þessi hefir beðið
lengi birtingar, bæði vegna rúm-
ieysis, og svo lfka hins, að eg
leit eins á og hr. Tr. Jóakimsson,
að grein F. J. væri engra svara
verð; hefi eg af þeirri ástæðu ekki
svarað henni, en skal nú bæta
því við athugasemd Tr. J. að Ei-
rfkur Finnsson þurfti ekkert að
ráðgast um það við togarafélögin,
hvort hann skyldi leigja Neðsta-
kaupstaðinn. Hann hafði tekið að
sér að verka fiskinn á eigin ábyrgð
og þurfti ekki að spyrja neinn
um það, hvar á ísafirði verkunin
færi tram. En E. F. hafði leigt
verkunarstöð, áður en hann fékk
tilboö bæjarins, og það var við
eigendur þeirrar verkunarstöðvar,
sem hann þurfti að tala um leigu
Neðstakaupstaðarins, en ekki við
togarafélögin.
Ritstj.
Jarðfé.
„Þat myndi ínælt,
ef slfkt sæist á váru
landi, at þar brynni
af fé.“
Myndi ekki þeim inanni bregða
kynlega við, er á siðkveldi sæi
gjósa upp loga á óbygðu eyði
eða utanverðu nesi því, er í sjó
fram gengi?
Honum mundu hverfa í huga
sagnir frá löngu liðnum öldum,
þegar gamlaðir vikingar og of-
stopamenn gengu kvikir í hauga
og sátu þar ófúnir og afturgengnir
með ógrynni fjár í gulli og vápn-
um, er ei urðu ryðbitin þó aldir
rynnu.
En sá tími er nú löngu liðinn,
þegar afburðamaðurinn mátti á
skammri stundu vinna sér bæði
ódauðlegan frama og auð fjár, ef
hann hafði áræði til að brjóta
hauginn og ganga til fangs við
haugbúann, eða að ganga i gljúfr-
ið, þar sem drekinn lá á hestburði
gulls og dýrgripa, en biés eitri á
alia vegu og barði sporðinum
svo að lönd skulfu. Snarpeggjuðu
sverði, sem enginn nútíma armur
fengi valdið, hefir löngu verið
lagt undir bægi drekans og ból
Jians rænt. Klettaskoran er nú
auð eða fylt klaka og ófrjórri urð.
Og haugarnir eru löngu rændir
og jafnaðir við jörðu; um þá
vitna nú aðeins undir sverðinu
fúnaðar beinagrindur með höfuð-
kúpur við þjó.
Æfintýramennirnir sem hættu
iífi sfnu eftir guiiinu í greipar ó-
vætta, eru nú gengnir til feðra
sinna, en afkomendur þeirra komn-
ir til æðri þekkingar. Þeir vita að
gullið, auðurinn, er böl heimsins,
orsök og undirrót líkamlegs böls
stnælingjanna og andlegrar og ei-
lífrar glötunar burgeisanna. Og
þeim er það að þakka, að allur
heimurinn veit nú þessi sannindi.
Að sönnu ganga um það sög-
ur, að sumir hinna vísu hafi ekki
til fulls getað lokað augunum fyrir
ljóma gullsins, og seilist jafnvel
eftir þvf í kyrþei. Að sönnu sæki
þeir það ekki í greipar hinnar
örðugu ófreskju, náttúrunnar, það
væri bæði áhætta og altof áber-
andi. En þeir seilist eftir því nið-
ur i vasa náungans, og þeir, sem
stórhuga eru f þvf sem öðru, hafi
löngu fundið sárlega til þess, hve
lítil arðsvon er í vasa alþýðunn-
ar, og liafi þvf fundið dýpri og
vfðari vasa, sem sé vasa þess
opinbera. En um þetta er ekki
vert að hafa hátt.
Hitt er umtalsverðara, er nú
skal frá greina.
Þegar bærinn lagði undir sig
Neðstakaupstaðinn, fór hann að
eins og fornkonungar, sem lögðu
undir sig lönd og færðu út ríki
sitt; hann setti þar menn tii land-
gæslu, en þeir höfðu svo aðra
smærri undir sér. Voru landsstjórn-
armenn auðfengnir, svo og liðs-
menn. En er liði þessu varð í
milli við skattheinitur, þvf landið
er strjálbygt enn, tók það að
hreinsa og prýða þar sem lands-
bygðin var.
Samkvæmt bendingu landtöku-
mannanna, kaupandans, hafði sá
Atliugid:
Allir þeir sem þurfa að láta
mála hús sfn utan eða innan ættu
að skifta við
Daníel J. Hörðdal
málara,
Silfurgötu 12 A.
Kaupið
i Vefnaðarvöru,
Prjónavöru og I
Fatnað i 1
|Verslun S. Jóhannesdóttur.|
^ílllllllllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllll!llllll!llllllllllll!llllllllllll!llll#
er af hendi lét, áður en afhend-
ing fór fram, hreinsað sem vand-
legast burt öll laus verðmæti, er
hann mátti með fara eða bjarga
á annan hátt. Eftir hafði honum
þó legið allmikið af munum og
tækjum, mest úr málmi, frá tímum
hinnar miklu útgerðar. Asgeirs-
verslunar.
Landgæslulið bæjarins bar ekki
glögg kensl á þetta góss. Var og
Aðmirall staðarins fjarverandi.
Var það ráð tekið að flytja alt
upp í svo kallað Dokk, sem fylla
á, og verpa þar yfir það haug
mikinn. Var dregið saman í hann
víða um fjörur bæjarins. Kostaði
þetta að sögn hundruð króna.
Nú þóttust margír er gengu f
nánd Dokkunni síðla á kvöldum,
sjá þar konia upp bjarma svo
sein haugaeld. Sögðu þeir, sem
spakir voru, að þar mundu málm-
ar fólgnir í jörðu, en enginn hafði
áræði til að forvintast um.
Loks barst hafnarnefnd bréf frá
skipaverkfræðingi Bárði G. Tóm-
assyni, þar sem hann biður um
einkarétt til að brjóta hauginn og
liagnýta verðmæti þau, er hann
fái numið. Býður hann 50 kr.
gjald fyrir. Ekki neitar hann þvf,
að í haugnum sé miklu meiri fjár-
von, en svari þessum 50 krónum,
en hann telur haugbrotið svo
örðugt verk og áhættu mikið, að
ekki sé kaupandi dýru verði.
Hafnarnefnd mun hafa gefið
leyfið, en ekki hefir Vesturland
haft spurnir af Bárði og haug-
brotinu, né hvort hann hefir hitt
þar fyrir draug. Mælt er að í ráði
liafi verið að Jón Sigmundsson
settist kvikur í hauginn til gæslu
fjárins, en þá kom til fjósbygg-
ingin á Seljalandi, svo af þessu
varð ekki. Hefði hann þó eflaust
lekið sig þar allvel út.
Prentsmiðja Vesturlands.