Vesturland - 28.09.1935, Qupperneq 4

152
VESTURLAND
r ^
ki
r> r'i r^
I Vjl I VJ I ki kvi
Gærur!
Gærur!
Eins og undarfarin ár kaupi eg
bæði nýjar og saltaðar gærur.
Allir þeir, sem slátra heima, sendi mér
gærur sínar sem fyrst.
Komist gærurnar ekki til mín nýjar, áminnast
menn um að salta þær vandlega strax.
Greiðslan fer fram í peningum strax
eftir uppvigtun hér.
Jóhann Eyfiröingur.
r^i I r'v I r^l I I I I r'v I I r^
I I w j I I kJ I L J k J I w j I k J I k J
Kol, salt, sentent
ávalt fyrirliggjandi með sanngjörnu verði.
J. S. Edwald. Db. Sími 245.
Happdrættið.
Endurnýjun til 8. flokks er byrjuð.
450 vinningar - 90 200 kr.
í 7.-10. flokki eru % allra vinninga á árinu.
Harald Aspelund.
Hér
ner o i • o • \
taiar oylvia Sidney
við yður.
£
’jJ
j
Við filmstjörnur
vitum allar, að
við vferðum að
hafa fallega húð.
Þessvegna not-
um við daglega
Lux Toilet sápu.
1
í
»t
/
Ekki einasta leikkonur,
heldur konur alment hafa
tileinkað sér þessa undra-
verðu fegrunaraðferð, sem
heldur hörundinu svo björtu
og unglegu. Hið mjúka og
heilnæma löður LUX TOI-
LET SÁPUNNAR hreinsar
algjörlega andlitsóhreinindi
og svitaholur hörundsins.
Reynið Lux Toitetsápuna
L sjálfar. Hún er búin til úr
ilhreinustu efnum og er hör-
undi yðar það, sem með þarf.
Gjörið sama og leikkonurn-
ar og fáið yður þessa sápu
strax í dag.
^Paramount leikari.
LUX TOILET SOAP
Leyndardómur feguröar leikkvenna.
X-LTS 357-50
LEVER BROTHER5 LIIglTED, POET SUHUGMT, ENOLAVB
F
Utgerðarmenn og
skipstjórar!
Fýrirliggjandi: MANILLA af öllum giidleika
Ennfremur okkar viðurkendu ágætu fiskilínur.
Ritstjóri: Arngr. Fr. Bjarnason. I Prentstofan íarún.
Gjafmildi er gróðavegur.
B)
Hinrik svaraði svo sem engu; hann virti
hana eigi svars. Amalía hefði átt að vita
um fjárhagsástæður hans. Auðvitað var nú
svo komið fyrir honum, að hann var
neyddur til að segja ráðskonunui upp vist-
inni, en honum féll það nú samt miklu
þyngra, en hann vildi kannast við fyrir
sjálfum sér. Já, það var svo margt sem
hann fann, að sér mundi falla illa við þessa
fyrirhuguðu breytingu, sem nú óhjákvæmi-
lega hlaut að leiða af sölu óðalsins, en þö
lang verst það, að láta ungfrú Karbæk lara
frá sér. Hún hafði íluzt til hans 26 ára
gömul, og nú var hún 34 ára. Hún hafði
reynst honum framúrskarandi heimilisræk-
in, framsýn, sparsöm og dugleg ráðskona,
sem gæta vildi reglu og snyrtilegrar um-
gengni á heimilinu jafnt utan húss sem
innan, og þrátt fyrir hennar meðíæddu
sparnaðar tilhneigingu tókst henni afburða-
vel að hafa þann myndarbrag á öllu hús-
haldi sínu, að til fyrirmyndar mátti vera.
Hún hafði því, þessum ágætu kvenkostum
búin, verið Hinrik alveg ómetanleg hjálp
og stytta á þessum síðustu og verstu tímum.
Þetta fann hann mæta vel og kunni að
meta. Og eitt var víst, að hefði Amalía
systir hans eigi gert sitt hið ítrasta til að
spilla þvf, þá hefði Hinrik nú verið giftur
ungfrú Iíarbæk fyrir löngu, því honum
duldist eigi, að hún unni lionum hugást-
um. —
Það var satt og rétt sem Storm hafði við
vin sinn sagt, að hann hefði átt að vera
giflur ráðskonunni fvrir löngu, og þá hefði
fjárhagur hans nú staðið fastari fótum. —
Nú var svo komið, að Hinrik beinlínis
fyrirvarð sig og honum sárnaði, að hafa
eigi undið bráðari hug að því, að fastna
sér þessa konu,. sem honum nú fanst sem
hann eigi fengi án lifað. Nú loksins var
sem skýlu væri svift frá augum hans, og
hann var fast ráðinn í að biðja hennar;
tók þá ákvöröun, er hann heyrði systur
sína velta sér yfir hana með ónota skæt-
ingi og óverðskulduðum napuryrðum. Am-
alía varð þannig óviljandi til þess að opna
augu hnns, og flýta fyrir því sem fram átti
að koma.
Aldrei hafði Hinrik fundist heimilið og
garðurinn umhverfis brosa eins hýrt og
alúðlega við sér eins og nú er hann í hægð-
um sínum ók upp að dyrum íbúðarhússins,
og þó fanst honum sem fargi væri af honum
létt er hann hugsaði uin það að dagar hans
þar sem húsbónda væru bráðum taldir.
Hjá dálitlum sjónarhól skamt frá húsinu
mætti hanu ráðskonu sinni, og sá hann
þegar að hún hafði verið að gráta, en reyndi
að leyna því sem bezt hún gat. Þetta jók
honum hug og djörfung til að láta henni
nú þegar í ljós tilfinningar sínar, þær, er
hann svo lengi hafði búið yíir.
»Ungfrú Karbækcc, tók hann lil rnáls. »Eg
kem nú frá því að fylgja systur minni á
járnbrautarstöðina. Hún stígur eigi framar
fæti inn fyrir dyr þar sem eg á húsum að
ráða. Eg sagði henni á leiðinni svo ræki-
lega til syndanna, eftir napuryrði þau og
ónotaslettur, sem hún lét ylir yður, alsak-
lausa, dynja í dag, að eg vona, að það líði
henni eigi úr minni fyrst um sinn. — En
svo var það nokkuö annað, sem mig langar
mjög til aö ræða við yður, og sem eg fyrir
löngu hefði átt að vera búinn að ámálga
við yður, en það er þetta:
Viljið þér, er eg nú verð að hrekjast héð-
an í hurt frá ættaróðali mínu, fylgja mér,
fara með mér sem konan mín, giftast mér
og styðja mig áfram með ráðum og dóð,
eins og þér halið gert í ráðskonustöðunui