Vesturland - 16.06.1949, Blaðsíða 2

2
VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Afgreiðsla og auglýsingar Hafnarstræti 12 (Uppsalir)
Verð áx-gangsins krónur 20,00
Skrifstofa Uppsölum, sími 193
---------------------------------------------------------->
Verkin tala.
Þingmaður kjördæmisins, heildsalinn Finnur Jónsson, skrapp
til Isáfjarðar um s.l. mánaðamót. Hann stóð aðeins stutt við
og liélt ekkert leiðai’þing, vegna þess að skyldur hans við rík-
isvaldið kölluðu á hann til að sigla sem fulltrúi Aljxingis á
100 ára afmæli dönsku grundvallarlaganna.
Skyldurnar við kjördæmið og kjósendurna hefur þingmað-
ui’inn jafnan lekið sér létt. Við kjósendur þarf hann ekkert að
tala, enda hefur hann þeim frá engu að skýra af störfum sin-
um á Alþingi í þágu þessa bæjarfélags. Siglingin til Danmerk-
ur var því kærkomin afsökun, el' al'sökun skyldi kalla, fyrir
þingmanninn fyrir Jxví, að halda ekki ieiðarjxing.
Hinsvegar hafði Jxingmaðurinn tima til að mæta á fundi í
Alþýðuflokksfélaginu til Jxess að reyna að leiðrétta pólitíska
kompás-skekkju í höfði Hannihals Valdimarssonar og þröngva
honuixx til hlýðni við flokksaga Alþýðuflokksins, með illu eða
góðu. Þessi tilraun hins gamalreynda stjópnmálamanns tókst
Jxannig, að flokkssvikarinn var kosinn formaður Aljxýðuflokks-
félagsins með yfirgnæfandi meirihluta atkvæða fram yfir foi’-
mannsefni þingniannsins. Mun einsdæmi að nokkur þingmað-
ur hafi fengið slíka útreið í hópi eigin flokksmanna í kjör-
dæmi sínu. Þannig er Jxá málum Alþýðuflokksins komið á Isa-
firði, sem í röskan aldarl'j órðung hefur verið eitt sterkasta vígi
flokksins á landinu. Flestir gömlu foringjarnir eru flúnir af
hólrni, en jxeir, sem að nafninu til hanga enn við opinber af-
skipti berast á banaspjótum. Þannig er þá lokaþáttui’inn í 25
ára pólitískri hai’msögu Jxessa flokks hér í bænum. Má segja
að hann sé rökrétt afleiðing af starfi og stcl'nu flokksins Jxessi
ár. Flokkurinn lofaði framförum, atvinnu og velmegun, en skóp
meii’i kyrrstöðu, atvinnuleysi og fátækt en í flestum öðrum
bæjum landsins.
Er flokkurinn valt liér úr valdastóli voru flestir blutir ógerðir.
I bæ, sem lítið sem ekkcrl bcfur vaxið að fólksfjölda, voru
frupnstæðustu þarfir óleystar, svo sem vatn, rafmagn, liafnai-
mannvirki og götur. Var Jxó rniklu fé varið til þessara fram-
kvæmda, en flest gert vanhugsað og öfugt.
Sama máli gegnir um afskiptin af atvinnulífinu. Allt átti
bæjarfélagið að gcra, cn einstaklingarnir ekkert. Framtak ein-
staklinganna var drepið niður til óbætanlegs tjóns fyrir fram-
farir í þessu bæjarfélagi. Pólitískir spekulantar lögðu dauða
hönd úrræða- og manndómsleysis á atvinnulífið. Atvinnutæki
bæjarfélagsins voru seld eitt af öðru. I stað framfara og velnxeg-
iinar einkaframtaksins, sem átti sér stað annars staðar kom hér
kyrrstaða, atvinnuleysi og hin skipulagða fátækt sósíalismans,
sem hefur fylgt stjórn Sosialdemolcrata alls staðar Jxar sem
Jxeir hafa náð völdum.
Að vísu starfar Samvinnufélag Isfirðinga enn hér í bænum.
En þessa dagana réttir það fram betliloppu sína, biður um stór-
fellda eftirgjöf á skuldum sínum til þess að eiga þess kost að
fá eftirgefið aðstoðarlán undanfarinna ára frá ríkissjóði að
upphæð 934 þús. krónur. Þetta fjölskyldufyrirtæki Finns Jóns-
sonar hefur því reynst einn þyngsti ómagi, sem þessi þjóð
hefur alið. Finnur og félagar hans lxafa ekki sparað hrópin er
efnalitlir einstaklingar liafa lent í fjárhagserfiðleikum í atvinnu-
rekstx-i sínum. Þeir hafa miskunarlaust stimplað þá fjárglæfra-
menn og bófa. Þeir hafa ekki sjxarað hrópiii uin gjaldþrota
bæjarfélag. Nú koina Jxeir skriðandi og biðja bæjarfélagið að
gefa sér eftir einar litlar 60 þúsundir króna.
Vei yður þér dáðlausu hræsnarar.
Sigurður Sigurðsson, kennari.
Minning.
Sigurthir SigurSsson, kennari.
Sumarið 1937 var ég á vél-
bát, sem framan af yertíðinni
lagði afla sinn upp í ísliús á
Isafirði. Við veiddum kola og
komum að jafnaði ekki sjaldn-
ar en vikulega að landi.
Um Jxessar mundir stunduðu
allmargar trillur frá ísafirði og
þorpunum við Djúpið einnig
kolaveiðar. Ekki með dragnót
eins og við heldur í net.
Einn þessara kolaveiðimanna
var Sigurður Sigurðsson, kenn-
ari á Isafirði. Hann var vakinn
og sofýnn yfir netunum sínunx
Jxetta sumar. Aldxæi komum við
svo að landi að ég hitti ekki
Súdda, en svo var hann kallað-
ur, á stjái niður við bryggjur
eða í fjörunni við bátinn sinn.
Ég hal'ði séð hann oft áður,
en aldrei kynnst lionunx neitt
að ráði. En nú tókust með okk-
ur nánari lcynni. I hvert ein-
asta skipli, sem ég kom inn lil
að landa, hittumst við, oflasl
lijá sameiginlegum kunningja
okkar, gömlunx skipstjóra og
einstöku ljúfmenni.
Mér verða Jxessir fundir okk-
ar Súdda á litla kvistherbei’g-
inu skipstjórans ævinlega
minnisstæðir, — Ég kynntist
Jxar manni, sem að nxöi-gu leyti
var sérstæður. Það voru í raun
og vcru kolaveiðarnar, hið sam
eiginlega við fangsefni okkar
þetta suxxxar, sem leiddu hesta
okkar saman. Um Jxessar veið-
ar og um þennaxx fisk var
Súdxli svo fróður að óhætt er að
fullyrða að fáir sjómenn hafi
skákað honum. Þó var sjó-
íxxennska aðeins aukavinna hj á
honum. En það var höfuðein-
kenni skapgerðar lxans að
kryfja hlutina til mergjar.
Þessvegna beitti hann hinni
skörpxx athyglisgáfu sinni að
hverju Jxví viðfangsefni, senx
hann tók sér fyrir hendur. All-
ar hliðar Jxess lágu fyrir hon- (
unx eins og opin bók.
En það var hægt að tala við
Súdda unx niai’gt fleira en kola
veiðar. Hann var í raun og
sannleika hámenntaður nxaður
þótt liann hefði hvorki hlotið
stúdentsmenntun né gengið í
háskóla. — Tungumálaþekk-
ing hans var fi’ábær. Auk Norð
urlandaxxxálanna talaði hann
og skildi ensku, þýzku og
frönsku. Bókmenntaþekking
lians var víðtæk og var séi’stak-
lega ganxan að ræða við hann
unx slík efni. Hann hafði alloft
farið utan og aukið þar við
þekkingu sína bæði i kennslu-
nxálum og á ýmsum öðrum
sviðuni hugðai’efna sinna.
Súddi var í fáunx oi’ðum sagt
fjölhæfur gáfumaður, senx
fengur var í að kynnast, prúð-
nxenni og karlmenni, sem lifði
kýttur í baki frá æskuárum
Jxannig að hverjum, senx til
hans þekkti, fannst senx hann
stæði allra nxanna keikastui’,
líkanxlega senx andlega.
En nú er Siiddi dáinn. Hann
andaðist á Isafirði þann 6. nxaí
s.l. Hann var Isfirðingur að
æ>tt, sonur Sigui’ðar Guðmunds-
sonar, kaupmanns og konu
hans Guðbjai’gar Olafsdóttur.
Gekk hann í Flensborgarskól-
ann og síðan í Kennai’askól-
ann. Gci’ðist síðan verzlunar-
maður og kennari.
Varð kennslan aðal lífstarf
lians. Þótti hann og ágætur
kennari og kom fjölhæfni hans
honum Jxar að gcxðu liði. Stund-
aði hann kennslu í ýmsum
sveitunx við Djúp og síðan á
Isafirði. Al' öllum var hann vel
látinn er lil Iians þekktu.
Kona Sigurðar var Hildur
Matthíasdóttir, sem lifir nxann
sinn. Áttu þau 7 börn, senx
einnig eru öll á lifi.
Þungbær bæklun frá æsku-
árunx og nxargháttaðir örðug-
leikar mættu Súdda í lífi hans.
En ckkert af þessu megnaði
samt að nióta. skap hans. Veik-
bui-ðir líkama hans sköpuðu
livoi’ki beiskju né minnimátt-
ai’kend í sál lians. Þessvegna
var hann jafnan hi’ess og reif-
ur, skemnxtilegur í viðræðum,
æðrulaus og sanngjarn í dóm-
•um unx nxenn og málefni. Hann
bar í sér og á sér aðalsmerki
sannrar mentunar og nxann-
gildis.
Mér og öllunx þeim, senx
kynntust Súdda, eru þau kynni
mikils virði. Við bálför hans
minnumst við góðs vinar og
sérstæðs og merkilegs manns.
S. Bj.