Vesturland - 05.05.1951, Page 2

2
VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðamiaðut: Sigurður Bjamasou frá Vigur
Skrifstofa Uppsölum, sími 193
Afgreiðsla og auglýsingar: Engilbert Ingvarsson, Iiafnar-
stræti 12 (Uppsalir). — Verð árgangsins krónur 20,00.
-----------------^.____,___-------------rrr ---------------->
LITIÐ UM ÖXL.
Eftir rúmlega 5 ára forustu um bæjarmál Isafjarðar, er Sjálfstæðis-
flokkurinn nú aftur minnihluta flokkur. Nú eru þáttaskil um stjórn bæj-
arfélagsins, er samstarf kommúnista og krata er hafið. Af reynslu fyrri
ára af stjórn Alþýðuflokksins á þessum bæ, gera menn sér ekki miklar
vonir um framkvæmdir eða stórhug. Mennirnir, sem seldu Skutul úr
bænum, byggðu ónýtu vatnsveituna og virkjuðu Nónhornsvatnið, hafa
fyrir löngu fengið dóm Isfirðinga og raunar allrar þjóðarinnar, sem
einhverjir skammsýnustu menn sem við sveitarstjórnarmál hafa komið
á þessu landi.
Alþýðuflokkurinn ræður nú að vísu ekki einn, en fáir munu þeir vera,
sem trúa kommúnistum til mikilla átaka eða forustu um mikilvæg hags-
munamál. Það má því segja, að ísfirðingar vænta sér ekki mikils af
hinum nýju stjórnendum. Hinir „þrautreyndu bæjarmálavönu" bæjar-
fulltrúar kratanna hafa týnt tölunni. Eftir eru Grímur rakari og Birgir
Finnsson. Hið nýja blóð flokksins er Stefán Stefánsson og Guðmundur
G. Kristjánsson. Flokkur, sem endurnýjar sig á þann hátt er naumast
sigurstranglegur. Þess er vart að vænta, að æska þessa bæjar vilji
leggja flokk með slíku forustuliði fylgi sitt.
Sjálfstæðismenn hljóta nú að spyrja sjálfa sig, hvort þeir hafi gengið
til góðs götuna fram eftir veg undanfarin fimm ár.
Þessi ár hafa á margan hátt verið erfið. Gróði og velmegun stríðs-
áranna hafði að miklu leyti siglt framhjá Isafirði. Sjálfstæðismönnum
var ljóst þegar í upphafi, að hér þurfti að skapa skilyrði fyrir heilbrigt
atvinnu- og athafnalif. Þrátt fyrir erfitt árferði og hatrama andstöðu
* Alþýðuflokksins og þingmanns kaupstaðarins, Finns Jónssonar, hafa
hér verið gerðar stórkostlegar framkvæmdir, sem miða að bættri af-
komu almennings. — Fyrir rúmum þrem árum sigldi togarinn ísborg
inn á ísaf jarðarhöfn í fyrsta sinn. Á þessum árum hefir hún skapað hér
geysilega atvinnu. Eftir tæpa tvo mánuði mun annar glæsilegur togari
sigla í fyrsta sinn inn á ísaf jarðarhöfn og byrja að færa hér björg í bú.
Bæjarstjórn styrkti útgerðarfélögin í bænum til kaupa á 5 Svíþjóðar-
bátum. Þá hefir á þessum árum verið unnið að því, að skapa hinum
ísfirzka skipastól viðunandi hafnarskilyrði, en þau voru og eru algjör-
lega óviðunandi, fyrr en hinn nýji hafnarbakki í Neðstakaupstað hefir
verið tekinn í notkun. Þegar Sjálfstæðismenn tóku við stjórn bæjarins,
var bærinn vatnslaus og rafmagnslaus hálfa og heilu vetuma. Úr þessu
hefir hvoru tveggja verið bætt með byggingu nýrrar vatnsveitu og
díeselrafstöðvar í Engidal. Þá hefir verið unnið að gatnagerð, Selja-
landsvegur hefir verið breikkaður, byggður hefir verið nýr lóðsbátur, ný
lögregluvarðstofa, keypt sjúkrabifreið, lokið byggingu fullkominna
skólahúsa, íþróttahúss, bókasafns og byggðar 12 glæsilegar íbúðir, til
þess að útrýma heilsuspillandi húsnæði í bænum.
Þannig mætti lengi telja, en allar þessar framkvæmdir eru almenn-
ingi það kunnar, að þess gerist ekki þörf. Isfirðingum er holt að bera
þessar framkvæmdir saman við framkvæmdir Alþýðuflokksins í þau 24
ár, sem hann stjómaði bænum. ísfirðingar þekkja þá ljótu sögu. Á
mestu veltiárum stríðsins var ekkert gert að gagni, til að bæta aðstöðu
atvinnuveganna og almennings í bænum, en þær framkvæmdir, sem
gerðar voru, voru flestar misheppnaðar. Vatnsveitan, sem byggð var,
varð ónýt á 5 árum, Nónhornsvirkjunin, sem kostaði ca. 3 milj. reyndist
óhæf. 1 byrjun stríðsins, seldu þeir stórvirkasta atvinnutækið, togarann
Skutul, úr bænum, neituðu um byggingu útgerðarhúsa á bátahöfninni,
börðust hatramlega gegn byggingu Norðurtangans. Framlag til verka-
mannabústaða svikust þeir um að greiða í 10 ár. Gatnagerð var van-
rækt, byggingalóðir vantaði o.s.frv. o.s.frv.
Kratarnir hafa aldrei sýnt stórhug í athafna- og framfaramálum bæj-
arins, og er þess vart að vænta, að það hafi mikiö breyzt til batnaðar.
Við sjáum hvað setur.
Frú Guðrún Jónsdóttir
MINNIN G ARORÐ.
Guðrún Jónsdóttir andaðist 24.
marz s.l. Hún hafði nokkrum dög-
um áður orðið fyrir því slysi að
lærbrotna, en orsök hjartabilunar
olli dauða hennar.
Guðrún var fædd í Steintúni í
Strandasýslu 18. júní 1884 og gift-
ist hún manni sínum Júlíusi Geir-
mundssyni frá Atlastöðum í Fljóta
vík 29. des. 1905. Strax og þau
hjón hófu búskap keyptu þau hálfa
jörðina Atlastaði og bjuggu þar
góðu búi um 40 ár. Maður hennar
stundaði jafnframt búskapnum
sjóróðra á fiskisælu Fljótavíkinni
þeirra. Þau hjón eignuðust 14 börn
og eru 11 þeirra á lífi, en einn son
sinn misstu þau uppkominn, en
hann drukknaði af vélbát héðan
frá ísafirði. — Þau hjón hættu bú-
skap fyrir um fimm árum og flutt-
ust þá til ísafjarðar og hér hafa
þau búið síðan.
öllum skilst það, að líf sveita-
konunnar, sem fór á mis við öll
þau þægindi lífsins, sem fólkið
krefst nú í dag, hlýtur að hafa
verið erfitt. Vinnudagur Guðrúnar
á barnmörgu heimili hefur lengst-
um verið langur, lengri en þekkist
nú til dags. En þau hjón settu sér
stórt og mikið hlutverk, þegar þau
kornung, hófu efnalaus búskap
sinn í Fljótavík. Þau stefndu að
því að vinna og starfa upp á eigin
spítur og vera ekki háð hjálp ann-
ara manna um stuðning til lífs-
viðurværis sér og fjölskyldu sinni.
Þessu hlutverki tókst þeim að
gegna, með einstakri vinnusemi
börðust þau í gegnum lífið og
komu barnahópnum sínum á legg.
Eins og nærri má geta, hefur
þetta erfiða lífsstarf mætt mjög á
húsmóðurinni og þegar litið er yf-
ir lífsstarf hennar þá sjá allir að
hér hefur verið unnið mikið og erf-
itt verk.
Guðrún Jónsdóttir var góð kona,
sem kunni að taka því sem fyrir
kom með festu og stillingu. Manni
hennar og bömum votta ég inni-
legustu samúð við brottför hennar
úr þessu lífi, en minningin um góð-
an lífsförunaut, ástkæra móður og
merka starfskonu mun lifa.
Guð blessi minningu Guðrúnar
Jónsdóttur. M. Bj.
Frú Elín Þorbjarnardóttir
Súgandafirði, 75 ára.
Þann 21. marz s.l. átti frú Elín
Þorbjarnardóttir 1 Súgandafirði 75
ára afmæli. Frú Elín er gift heið-
ursmanninum Friðbert Guðmunds-
syni, útgerðarmanni þar.
Frú Elín er fædd í Súgandafirði,
ólst þar upp og hefir lifað öll skeið
æfi sinnar þar.
Víðförul hefir frú Elín ekki ver-
ið um dagana, eftir hinum venju-
lega skilningi þess orðs, því mér
hefir verið tjáð, að hún hafi í örfá
skipti komið til Isafjarðar, og til
önundarf jarðar þegar hún gekk til
prestsins. Ef ferðasaga hennar
yrði rituð, kæmu því ekki mörg
nöfn fyrir á landakorti jarðkringl-
unnar, en sameiginlegt „landa-
kort“ hugheima ekki til.
Hin tæra fjallaseytla lætur lítið
yfir sér við hlið beljandi straum-
þungrar elfu. Okkur vill því verða
á, að hlusta ekki á hennar mál —
heldur hrífast af beljanda elfunn-
ar. Eins gleymist oft, að við hlið-
ina á hinum stóru viðburðum, sem
beina athyglinni að sérstökum
löndum og víðfrægum persónum,
lífast ótölulegir viðburðir í hverju
einu mannslífi er skapa sögur er
reynast lærdómsríkari, en stóru
viðburðirnir, er seinna letrast á
blöð veraldarsögunnar.
Fyrir nærfelt 22 árum kynntist
ég í fyrsta sinn frú Elínu. Eftir
því sem kynnin jukust las ég fleiri
stafi úr fallegri sögu góðrar konu.
Saga þessarar góðu hæglátu konu,
er sagan um, hvemig hið sanna líf
hefir tvær hliðar. Eina er snýr út
á við, sem mætti segja að fylgdi
tíma almanaksins, þ.e. vinnunnar
hversdagslífi, gangi áranna. Aðra
hlið er snýr innað, en yfir þá hlið
lífsins nær ekkert mannanna alm-
anak, heldur langt um hærri lög, er
ekki deyja með lífinu hér.
Mikið af tíma frú Elínar hefir
farið í að uppfylla daglega þörf
þurfenda, uppfylla skyldur af
sannri þrá til að framkvæma þau
verk er henni var trúað fyrir.
Byggja upp heimili sitt dag af
degi, svo að það gæti verið hinn
trausti miðdepill ástvina og ann-
ara. Annar tími hennar hefir svo
farið í að lifa lífinu með sýn til
„hins f jarsta aldahrings'ý Það lifist
einvörðungu innan frá, því þar er
frjóanginn lagstur í okkur öll.
Þegar litið er til baka á ýmsum
tímamótum æfinnar um farinn
veg, er mismunandi hvað menn
sjá. Sumir eru ósjáandi, því að
tæki er tóm. Aðrir eru hálfsjáandi,
því að þeir sjá aðeins hina ytri
hlið farins vegar. Svo er til hóp-
ur sem er fullsjáandi, en hann er
minnstur, heimurinn ber þess vitni.
Frú Elín getur litið niður hlíðar
liðinnar æfi með rólegum andar-
drætti. Hún hefir ávaxtað sitt
pund, — hjá henni er frjóangi
gjafarans fullræktaður. Svo finnst
mér að hljóti að vera.
Frú Elín og Friðbert hafa átt 6
mannvænleg, foreldraelsk börn. Á
Framhald á 4. síðu.