Vesturland - 27.05.1976, Blaðsíða 5

5
Þankar
Framhald af bls. 1.
írumvörp og til'lögur í þá
átt koma fram á þessu þingi.
Má þar sérstaklega nefna
stjórnarfrumvörp um Rann-
sóknarlögreglu ríkisins, sem
því miður fékk ekki afgreiðslu
líklega fremur fyrir mistök í
meðferð málisins en viiljaleysi
þingmanna, sem — að ég
hygg — allir sem einn óskuðu
eindregið eftir, að það næði
fram að ganga.
Annars má benda, af því
að talsvert hefir Verið bjarg-
viðrast út af þvi, að frum-
varpið varð ekki að lögum nú,
að í því er gert ráð fyrir, að
lögin tækju ekki gildi fyrr
en 1. jan. 1977. Ætti ekkert
að vera því til fyrirstöðu, að
svo geti orðið, ef málið verður
tekið fyrir aftur strax í haust
í byrjun þings.
OF STÓRT
HLUTFALL TIL
HRAÐBRAUTA
Síðasta málið, sem afgreitt
var á þessu þingi var vega-
ásetlun, sem í þetta sinn nær
aðeins til eins árs — 1976,
með óbreyttum tölum frá því,
er áætlað var í fyrra fyrir
þetta ár. Það þýðir, að magn-
minnkun framkvæmda miðað
við s.l. ár nemur um 25% og
mun óh j ákvæmi.lega koma
hart niður á ýmsum nauð-
synlegum framkvæmdum, sem
vonazt hafði verið eftir í ár.
Við dreifbýlisþingmenn sér-
staklega gagnrýndum harð-
lega hið óeðlilega háa hlut-
fail, um það bil helming
heildarfjármagns til nýrra
þjóðvega, — sem fer tii hrað-
brauta. (Borgarfjarðarbrúin
þar innifalin). Ekki vegna
þess, að góðir, varaniegir
vegir séu ekki í sjálfu sér
æskilegir — og það sem við
auðvitað stefnum að, heldur
vegna hins, að með þesisu
móti er haldið í svelti þjóð-
brautum og landsbrautum,
þ.e. hinum eiginlegu byggða-
vegum á milli og innan hinna
ýmsu byggðarlaga úti á landi
sem enn búa við hina frum-
stæðustu gerð vega, er fara
á kaf við fyrstu snjóa og
valda einangrun viðkomandi
byggða í lengri eða skemmri
tíma að vetrariagi, eftir
duttlungum veðurguðanna.
EINFALT
EN MIKILVÆGT
MÁL.
Við sem þekkjum til slíkra
staðhátta, teljum þetta í senn
ofur einfalt en um leið stórt
og mikilvægt mál og við er-
um orðnir því vanir, að á
okkur sé deilt, ýmist í gamni
eða fúlustu alvöru, af sam-
þingmönnum okkar úr öilum
flokkum, fyrir harða kröfu-
pólitík fyrir kjördæmi okkar
— í samgöngumálum sem
öðrum málum. Hér liggur að
baki, ekki iMvi'lji í garð
dreifbýlisbúa, heldur í mörg-
■um tilfellum furðulegur
ókunnugleiki og takmarkaður
skilningur á aðstæðum og
sjálfu eðli málanna. Við þurf-
um að gæta aukins sparnaðar
og aðhalds í fjármálum okk-
ar, um það er ekki deilt.
Fremur um það, hvernig og
hvar við eigum helzt að spara,
þannig, að því fjármagni; sem
til ráðstöfunar kemur sé
deilt í senn af ráðdeild og
sanngirni til hinna ýmsu
verkefna í þjóðfélaginu.
MÖRG ÞARFAMÁL
BÍÐA.
Mörg þarfamál, sem fram
komu á þinginu hlutu ekki
afgreiðslu nú en verða
Vcentanlega tekin upp á þing-
inu í haust ef guð lofar'. Vil
ég þar nefna tillögur og
frumvörp, sem miða að um-
bótum í áfengismálum, um-
ferðarmálum og málefnum
vangefinna. Allt aðkallandi
nauðsynjamál sem hreinlega
komust ekki að fyrir hinum
timafreku ,,stórmálum”. En
koma dagar og koma ráð.
Ég hefi hér drepið á nokk-
ur helztu mál þessa nýlokna
þings og störf þess almennt.
Vonandi gefst mér tækifæri
til að ræða þau nokkru nánar
á þing- og héraðsmálafundum
heíma í kjördæminu nú á
næstunni.
Flugleiðir
Aðalfundur
Aðalfundur Flugleiða h.f. verður haldinn
að Hótel Loftleiðum, í Reykjavík, Kristal-
sal, fimmtudaginn 10. júní 1976 og hefst
kl. 13:30.
DAGSKRÁ
1. Aðalfundarstörf samkvæmt 10. grein
samþykkta f élagsins.
2. Tillögur til breytinga á samþykktum
félagsins samkvæmt 18. grein sam-
þykktanna.
3. Önnur mál, löglega upp borin.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir
hluthöfum á aðalskrifstofu Flugleiða h.f.,
Reykjavík frá og með 1. júní n.k.
Reykjavík, 7. maí 1976
STJÖRNIN
n
Afleiðingar verkfalla
Framhald af bls. 6.
mesta höfðu þörfina fyrir
hækkuð laun, bera minnst úr
býtum. En hinir, sem hæst
höfðu launin fyrir, fá mest í
sinn hlut. Svo koma embættis-
mennirnir á eftir og heimta
sinn hlut bættan og þar verð-
ur útkoman sú sama. Þeir
sem hæst höfðu launin fá
mest í sinn hlut, en hinir sem
verst voru settir fá minnst.
En dýrtíðarpúkinn hrósar
sigri, fitnar og þrútnar allur
og er aldrei sprækari. Svo
koma afleiðingarnar. Verð-
hækkanir dynja yfir ein af
annari. Landbúnaðarvörur
haðkka á samri stundu, öll
opinber þjónusta versiunar-
álagning. Sem sagt allt sem
kaupgjaldið hefur áhrif á.
En — þá er rekið upp rama
kvein alveg eins og eklki hefði
mátt eiga von á þessu. Þá er
um kennt vonsku stjómvalda
og árásarhneigð á hinar vinn-
andi stéttir.
En mér er spurn. Hve lengi
ætla hinir 60 kjörnu fulltrúar
þjóðarinnar á Allþingi íslend-
inga að halda að sér höndum
og horfa aðgerðarlausir á
þann ljóta og tilgangslausa
leik sem hér er hafður í
frammi með fjöregg þjóðar-
innar, efnalegt og fjárhags-
legt sjáifstæði? Hvað eigum
við lengi að búa við úrelta
vinnulöggjöf, sem þannig er
útbúin að örfáir menn geta
stöðvað alla aðalbjargræðis-
vegi landsins, þegar mest á
ríður og jafnvel gjaldþrot
vofir yfir. Við getum ekki
endalaust tréyst því, að geta
gengið í alþjóðagjaldeyris-
sjóði til að hafa til næsta
máls;. Hvar er nú samheldnin
og þroski þjóðarinnar þegar
næstum þvi óyfirstígan-
legir örðugleikar steðja að?
Því miður er hún ekki til
staðar. Þegar nokkrar kex-
tegundir eru teknar af frí-
lista, rís Verslunarráð ís-
lands upp á afturlappirnar
og mótmælir í nafni frelsisins
þessari óhæfu, sem gæti haft
ófyrirsjáanlegar afleiðingar,
— „þetta muni svo sem engu
3—4 hundruðum milijónum,
hvað er það í svo gjöfulli
siláturtíð sem nú er” — Fólk-
ið vilji fá þetta og kaupi
þetta og kaupmennirnir bara
hagnist bara pínulítið í leið-
inni”. Því þá að vera með
þennan nánasiarhátt. Skiptir
það nokkru máli þótt við eig-
um ekki fyrir þessu blessaða
kexi, en verðum að fá að láni
og láta svo þá sem á eftir
koma og alls ekki smökkuðu
á kexinu borga brúsann.
Svona er þetta á mörgum
sviðum. Enginn vill missa svo
mikið sem einn spón úr sínum
aski. Allls konar dóti þörfu
og óþörfu er hrúgað inn í
landið, þótt enginn eyrir sé
til að borga það með. Alla
daga glymja auglýsingarnar í
útvarpinu, til þess að koma
út dótinu sem keypt er fyrir
erliend lán, sem eru á góðri
leið með að koma þjóðinni á
kaldan klakann. Svona myndi
enginn einstaklingur með heil-
briigða skynsemi haga sér.
Hér þarf breiting á að verða.
Við verðum einfaldlega að
minnka við okkur innflutning-
inn. Skera miskunarlaust nið-
ur innfliutning á öllu sem við
getum án verið, bílum, skelli-
nöðrum og alllskonar lítt
nauðsynlegum tryllitækjum,
sem við getum verið án. Allar
búðir eru enn sneisafullar af
alliskonar vörum, sem við get-
um ýmist verið án, eða firam-
leitt sjálfir í landinu. Það
yrði heldur ekki mikill skaði
skeður þó að þjóðin yrði að
nýta betur ýmsa hluti en hún
gerir nú. En þessi sitefna virð-
iist ekki eiga upp á pallborðið
hjá ráðamönnum þjóðarinnar,
þeim sem fara með peninga-
málin. Það er bara flutt inn
í belg og biðu, þarft og óþarft
Lifað á sníkjum um allar
jarðir. Jafnvel leitað til ara-
bískra olTuokrara. En ein-
hverntímann kemur að
skuldadögum og þá verður
tekið fyrir kverkar okkar
eins og í dæmisögunni um
hinn skulduga þjón og skuld-
in borgast. Hvað er þá til
ráða? Það er þrástagast á
því að ekki megi skerða
kaupmátt launanna, en hvern-
ig á þá að snúast við versn-
andi viðskiptakjörum og
minnkandi útflutningi. Auð-
vitað eru ekki önnur ráð til
en minnka neysluna og herða
mittisólina. Við höfum undan-
farið lifað í alsnægtum og
ekkert þurft að spara við okk-
ur. Jafnvel lifað í óhófssöm-
um lifnaði. En við viljum
halda því áfiram enn um sinn
og bæta við nokkrum mill-
jörðum á skuldabaggann, þá
þarf varla að efa það að fyrir
okkur fer eins og Nýfundna-
lands búum, sem misstu sjálf-
stæði sitt, fjárhagslegt og
stjórnarfarslegt, fyrir þá sök
að þeir kunnu ekki fótum sín-
um forráð. Til hvers höfum
við alla þessa fjármálasnill-
inga? Bankastjóra á 13 mán-
aða launum, hagsýslustjóra,
þjóðhagsstofnun og allskonar
sitofinanir? Jú, jú þetta er allt
önnum kafið fólk. Ekki má
byggja svo hænsnakofa að
ekki verði að setja það á
skýrslur í að minnsta kosti
tví- eða þríriti. Bankastjór-
arnir blessaðir hafa nóg að
starfa að þeytast um allar
jarðir ef einhversstaðar væri
hægt að kría út lán fyrir
salthnefa út í grautirin. Svo
hefur hagsýslustjórinn ærið
að stárfa við hagsýsluspárnar
og ástand og horfur í efna-
hagsmálum. Sem svo ekkert
tillit er tekið til. Fyrir ofan
allit sitja svo 60 virðulegir
alþingismenn, sem þjóðin set-
ur alit sitt traust á. En hvað
hafast þeir að? Slá sín eigin
met í hækkuðum fjárlögum
frá ári til árs og önnur í
hækkuðum lántökum erlendis.
Vissulega væntir þjóðin þess,
að alþingismenn vorir leggi
sig fram við að finna leiðir
út úr ógöngunum. Þeim er
það engin afsökun að þingið
eigi að vera spegilmynd af
þjóðinni, þess vegna megi
eiginlega ekki ætlast til neins
af því. Alþingi íslendinga ber
skýlda til að vera þjóðinni
sverð og skjöldur á hættunnar
stund og leita þeirra úrræða
í vandamálum þjóðarinnar,
sem tiltækilegust eru og
viturlegust þegar' syrtir í ál-
inn. Við hljótum að bera það
traust til fulltrúa okkar að
það megi verða. Sameinaðir
stöndum vér sundraðir föllum
vér. Vigur í apríl 1976
FASTEIGNIR
TIL SÖLU:
Þriggja herb. íbúð í ,fjór-
býlishúsi við Hlíðarveg.
4ra herb. íbúð í Túngötu
með 2 geymslum og rúm-
góðu rislofti.
Aðalstræti 11 efri og
neðri hæð.
Strandgata 3 Hnífsdal.
3ja herb. íbúð í góðu
standi.
Skólastígur 22, Bolungar-
vík. Tveggja hæða raðhús,
6 herb. Bílskúr fylgir.
Vitastígur 15, efri hæð,
Bolungarvík, 4 herb. nýleg
íbúð í fjórbýlishúsi, hag-
stætt verð.
Fjarðarstræti 20, verk-
stæðishúsnæði á góðum
stað.
Tryggvi
Guðmundsson
LÖGFRÆÐINGUR
Silfurtorgi 1, sími 3940
og 3702 ísafirði
-----~----------------J
/