Brautin - 13.07.1928, Blaðsíða 4

4
BRAUTI N
Augnlækningaferðalag 1928.
Dvel í Vík í Mýrdal 21. og 22. júlí. Dvel á ísafirði 25.
júlí til 2. ágúst. Frá Reykjavík með Esju 8. ágúst til Pat-
reksfjarðar. Tekið á móti sjúklingum á viðkomustöðum skips-
ins eftir því sem hægt verður. — Dvöl á Patreksfirði
11.—16. ágúst. Dvöl í Stykkishólmi 17.—25. ágúst. Með
Suðurlandi til Reykjavíkur 26. ágúst.
Guðmundur Guðfinnsson.
Ávalt best kaupá nýj-
um og niðursoðnum
r
Avöxtum
í verslun
Nýjar vörur
fáum við með
hverri skipsferð.
i
Einungis fyrsta flokks.
Sími 40.
Hafnarstr. 4
WUW£
Brunatryssinsar
sími 254.
Sjóvátryggingar
sími 542.
P 1 L S N E R
Best. Ódýrast.
INNLENT
Til hægri
þegar þér farið uppeftir.
EPLI -- APPELSÍNUR,
BANANAR nýir og þurkaðir
Bankastræti 6.
Brjóstnælur
sérlega fallegt úrval
hjá
JÓNI SIGMUNDSSYNI,
sullsmið.
Laugaveg 8.
Smávegis.
Dóttii in: Eg er búin a8 segja
þér það, faðir ntinn, að ég vil
eklci giftast honum.
Kaðirinn (reiður) : Rugl,
heimska, þú skalt giftast hon-
um; heldurðu kannske að Eva
hafi verið spurð um hvort hún
vildi eiga Adam?
Prentsniiðjan Qutenberg.
heimili, leigöi Kún sér rúmgóða íbúð í Stokkhólmi, til þess
að geta tekið á inóti ungum stúlkum á vist og í fæði.
Þetta var að vísu erfitt og lýjandi starf, en „með illu
skal ilt út drífa“. Áhyggjurnar daglegu vörnuðu því, að sorg-
in yfirbugaði hana, og voru vel til þess fallnar, að drepa á
dreif hinum bitru hugsunum, sein skæðastar voru af öllu,
þvi að einmitt þær voru líklegastar til að raska lífssambandi
hennar við guð.
Frú Teresa Gripenstam var ekki ein eftirskilin í þessuin
heimi við andlát manns síns; hún átti þrjú börn, Cecitíu,
nítján ára, Vilhehn, átján ára, og Elsu fjórtán ára. Að sjálf-
sögðu voru þessi born huggun hennar og gleði, en jafnframt
bar hún kvíðboga fyrir framtíð þeirra. Af öllum huga og
allri sál voru þau bundin æskuheimilinu, og þeim bjó áköf
hrygð í brjósti yfir því, að hafa hlotið að yfirgefa það að
fullu og öllu.
Þau vissu einnig vel, að klækir annars manns voru or-
sök þess, að faðir þeirra hafði mist allar eignir sínar, og það
var þeim bitur hugraun að vita, að hjálparmaðurinn flái sal
nú sem landsdrottinn á Fallsta. Móðirin, sein fann vel sjálf,
hve, gremjan eilrar hugarfarið hjá þeim, er ala hana með
sér — á hversu miklum rökum, sem hún kann að vera
bygð — óttaðist áhrifin á ungar og næmar sálir harna sinna.
Hún var einnig kvíða- og áhyggjufull um framtíð þeirra,
sem virtist vera næsta tvísýnt um, sakir óhamingju þeirrar,
er dunið hafði yfir föðurinn.
Árinu áður hafði Vilhelm lokið stúdentsprófi með ágætri
einkunn, aðeins sautján ára að aldri. Hann hafði vonað, að
fá haldið áfram námi sinu í háskólanum og búið sér frarn-
tíðarstöðu, er svaraði ti! hans ágætu gáfna; en nú voru þær
vonir að engu orðnar.
1 annan stað var Cecilía, sein engin ráð hafði til að kom-
ast Jengra áfram á iistabrautinni, svo seni hugur hennar
stóð til, og Elsa, sem ekki hafði enn lokið skólagöngu sinni.
Hvað átti nú fyrir þeim að liggja?
Já, framtið barnanna lá móðurinni svo þungt á hjarta, að
sú hugsun var stundum ekki fjarlæg henni, að betra hefði
verið, að hún hefði engin börn átt.
Hún rendi augunum frá prenlaða heimilisfanginu, og
las bréfið enn einu sinni nákvæmlega. Efni bréfsins var
þann veg, að það hefði átt að geta létt af henni áhyggjun-
um út al' framtíð barnanna, en í stað þess haföi það þau
áhrif, að hugarstríðið lagðist enn fastara að hjarta herinar.
Henni fanst sem það ætla að kæfa sig.
Bréfið var frá Gissler. Það var stutt og hann gekk beint
að efninu. Hann bauðst til að kosta háskólanám Vilhelms,
skólagöngu Elsu, og greiða kostnaðinn af listnáini Gecillu,
hverja grein listarinnar sein hún kysi. Þetta bað hann um
að mega gera fyrir börn látins vinar síns.
Voru þessi tilmæli, og vægð hans við majórinn á deyj-
andi degi, vottur um iðrun fyrir ódrengskap, er hann aldrei
hal'ði þó viðurkent, aldrei játað?
Teresa Gripenstam, sem helst vildi leggja alt út á besta
veg, vonaði, að þessu væri þann veg varið. Og væri svo seni
hún hugði, taldi hún skyldu sina sem kristinnar konu, að
víkjast með lipurð og lairteisi við þessari duldu iðrun.