Brautin - 03.08.1928, Blaðsíða 3

BRAUTIN
3
OOOCKKKK
DRAUTIN
kemur út á föstudögum. —
S MánaSargjald fyrir fasta á-
- ekrifendur er 60 aura; einstök
blöð kosta 16 aura.
Afgreiösla blaðsins er i húsi
K. F. U. M. Opin kl. 4—7 dagl. g
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
barnakerrur, þær bestu, sem til
landsins flytjast.
Hlaupahjól og þríhjól
fyrirliggjandi.
Fálkinn.
Sími 670.
borið þá vou í brjósti, að
öll sú ringulreið, eigingirni, á-
nauð og eymd, sein nú virðist
hafa náð svo sterkum tökum í
heiminum, muni breytast í
betri lifsskilyrði, meiri lifs-
þroska og bætta þjóðfélagsskip-
un, þar sem ást riki en útrýmt
verði hatri, þar sem menn
þjóni hverjir öðrum, i stað
þess að berjast, þar sem þeir
vinni í einingu að hagsmunum
fjöldans og þar sem andlegar
þarfir verði látnar sitja i fyr-
irrúmi fyrir óþörfum kröfum
hins lægra eðlis mannsins.
EÍlífÖin i „núinu“.
Þá er vér byrjum að brjóta
BRAUTIN
er bein og hlykkjalaus, hún liggur beint í skðverslun okkar, því
vér höfum ávalt nýtísku skófatnað, með lægsta verði.
Þeir sem ekki þegar hafa reynt skifti við okkur, ættu sjálfra sín
vegna að gera það strax.
N
Lárus G. Lúðvígsson,
Skóverslun.
heilann um tilveruna, er eins
og smámsaman dagi i huga
vorum eftir því sem oss verður
ljósara, að tími og rúm eru
einungis hugtök, en að sann-
leikurinn er, að réttilega felst
alt í því, sem kalla mætti „ei-
lífðina í núinu“; að til eru
lífsvið, sem innifela alt sem til
er á augnabliki þess, sem vér
köllum „tíma“; að til er hið
eina mikla líf, með óendanleg-
um möguleikum alls þess, sem
vér segjum að liafi verið, sé og
muni verða; alt þetta skynjan-
legt í senn; elikert liðið, ekkert
yfirstandandi og ekkert ókom-
ið; ekkert nema „nú“ hinnar
yfirstandandi eilífðar. Hugsun
vor ruglast þá er vér notum hið
rnikla orð „eilífð“ eins og það
væri samnefni við „ævarandi".
„Ævarandi" er timanlegt, en „ei-
lífð“ er hafið yfir takmörk tím-
ans. Þér eruð eilíf að eðli og
uppruna, hlutar hins eilífa lífs,
sem birtist í öllu i heimi vorum
og í miljónum heima og sól-
kerfa.
Forttð og framtið.
Öllum kemur saman um, að
nútið sé afleiðing fortiðar. Lik-
Húsmæður!
Bezt er að kaupa
í matinn í
Kjötb. Herðubreið.
Sími 678.
ist það draumi ef sagt er, að
framtíð starfi einnig í nútið og
að nútíð sé mestmegnis mótuð
af því, sem framtíð felur í
skauti sér? Hugsið um stund og
þá verður yður það skiljanlegt af
eftirfylgjandi dæmi — þó það
kunni að vera af grófara tagi.
Er þér látið akarn falla nið-
ur i mold, er það í hugum yðar
ávöxtur eikitrés, og þér vitið að
þetta akarn getur einungis orð-
ið eikitré, þegar það þroskast.
Það sem því er ætlað að verða
í framtíð, ræður öllu um
þroska þess, því sannleikur-
inn er sá, að hugsunin mótar
efnið en ekki efnið hugsunina.
Hugsunin er hinn eini skapandi
máttur i hcimi vorum. Alt er
tilorðið fyrir mátt hugsana,
guðlegra eða mannlegra.
Mjög mikill
afsláttur.
Það sem eftir er af tilbúnum
sumarfötum og sumarfataefnum,
verður selt afar ódýrt, sportföt,
sportbuxur, og margt fleira með
tækifærisverði. — Ennfremur smá-
drengja sport- og matrósaföt,
afar ódýrt.
Andrés Andrésson,
Laugaveg 3.
Sérhver fingrahreyfing mynd-
höggvarans, þá er hann mótar
leirinn, stjórnast af hugmynd-
um hans. Hann hafði hugsað
sér fyrirmyndina áður en hún,
var höggvin í marmara, og það
var þessi fyrirmynd myndhögg-
varans, sem hann hafði skapað
með hugsun, sem stjórnaði
öllum gerðum hans.
Og er yður það ljóst, að það
sem skeður hér á jörðu, ger-
ist og á æðri sviðum, þegar um
hinn skapandi mátt hugsana
er að ræða? Hefir yður skilist
sá möguleiki, að dásemdir þær,
sem fraintíðin felur í skauti
sínu, eru engu siður máttugar
en fortiðar arfur yðar, og að
yðar eigin orkulind, guðseðlið
i yður, sem smjr öllu til sig-
urs, er óaflátanlega að reyna
að koma yður i skilning um
hugsjónir sínar, hugsjónir þær
sem eilifðin geymir og enn fel-
ast í því, sem vér köllum fram-
tíð, en sem stöðugt hafa áhrif
á yður í því, sem vér köllum
nútið, i þvi skyni að visa yður
20
— Hverskonar stöðu? spurði hún, bæði forvitin og óróleg.
Henni virtist svo háskalegt rót á hugarástandi hans, að
vel mætti svo fara, að ákvarðanir hans yrðu full fljótfærnis-
legar.
— Þegar ég er koininn að fullri niðurstöðu, læt ég þig að
sjálfsögðu vita.
Ef til vill fann hann til þess, að svarið væri nokkuð stytt-
ingslegt, því að til skýringar bætti hann við:
— Það þýðir ekkert, að vera að slcapa þér áhyggjur út af
fyrirætlunum, sem, ef til vill, aldrei verða að framkvæind.
Henni fanst ærið nóg um, hve sjálfstæður hann var á svo
ungum aldri. Svo ómótækilegur virtist hann henni fyrir öll-
um áhrifum, að hún var ráðalaus. Það stóð ekki í mannlegu
valdi, að þoka honum til eða beygja vilja hans.
— Þú mintist á cinliverja stöðu. Gefur þú þá upp alla
von um, að halda áfram námi þinu?
— Ég verð að láta mér nægja fyrst um sinn það sem ég
get fengið, og láta hamingjuna ráða að öðru leyti.
— Getur þú þá ekki sett þína von til Guðs?
— Til guðs? endurtók hann, þungt hugsandi. Það yrði þá
að vera annar guð, en þinn guð, mamma.
— Guð er einn.
— Þá hlýtur hann að koma fram á ólíkan hátt gagnvart
ólikum mönnum. Þinn guð að auðmýkja lijörtun. Sá guð,
er ég ætti að geta tignað, yrði að leyfa mér, að bera höfuðið
hátt, og mætti ekki krefjast þess af mér, að ég skriði í duft-
ið fyrir niðing', er féflett hefir föður minn.
Móðir hans horfði á hann með miklum áhyggjusvip, en
17
en komst þó óþægilega við.
— Eg kendi þér að biðja, þegar þú varst litill.
Hreimurinn í röddinni kvaldi hann, þvi að í honum,
miklu fremur en í orðunum, lá tilraun til þess að kalla
fram í sál hans tilfinningar, er áttu sér þar engan stað.
— Utanað lærðar bænir eru aðeins fyrir börn, mælti hann
í hálfum hljóðum; er árum fjölgar, er ekki mögulegt að
biðja þann veg.
— Ertu hættur að trúa? spurði hún hrygg í bragði.
Hann svaraði ekki þegar i stað; en loks sagði hann hægt
og ógjarna:
—• Hverju á ég að trúa? Eg hefi séð óhamingjuna þokast
nær og nær, og steypast yfir okkur, þrátt fyrir bænir og
trú. Þú og faðir minn, þið bifuðust aldrei i trúnni, þið báð-
uð án afláts, en alt gekk ykkur í móti. En hann aftur á
móti, hann Gissler, sem skeytir ekkert um g^ð, baðar i rós-
um. Og nú ætti hann ofan í kaupið að fá leyfi til að leika
hlutverlc velgerðamannsins gagnvart okkur, er hann hefir
steypt í ógæfuna! Og við, já, við eigum að halda fast við
trú, sem yrði okkur ekkert annað en auðmýking á auðmýk-
ing ofan! Furðar þú þig svo á því, þótt ég verði efabland-
inn um alt slíkt, rísi t móti, og fari mínar eigin leiðir?
— Þú misskilur eðli trúarinnar og takmark, svaraði hún
með stillingu. Tilgangurinn með því að trúa er ekki sá, að
eiga góða daga hér í lieimi, heldur hitt, að verða það, sem
oss ber að vera.
Hann svaraði ekki, en aftur varð hann i meira lagi snort-
inn af manngildi hennar, og varð nauðugur viljugur að lita