Brautin - 12.10.1928, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
ooaooaooaooooocíactCHCnsaöoo
BRAUTIN
kemur út á föstudögum. —
Mánaöargjald fyrir fasta á-
skrifendur er 50 aura; einstök
blöð kosta 15 aura.
g AFGREIÐSLA blaSsins cr i
Ö P i ngM oltfistrœti 11,
S uppi. — Opin kl. 4—7 daglega.
O
oooooooooaoooooooooaoooo
Afgreiösla
„BRAUTARINNAR" er
flutt í Þingholtsstræti 11 uppi,
opin daglega frá 4—7, en næst-
um allan daginn á föstudag.
bílana, og næmi hann minst frá
300 til 600 kr. á ári á hvern
bil eftir bilafjöldanum.
Hér við bætist rándýrt manna-
hald, þar sem um 250 til 300
bilstjórar vinna sama verk, sem
járnbrautin gæti unnið með um
50—75 mönnum og er það ekki
lítil upphæð, þar sem hver bíl-
stjóri kostar árlega um 4000
krónur, og svarar sá liður einn
til útgjalda upphæðar sem nem-
ur frá 600,000 til miljón króna
árlega.
Slík eru þau flutningatæki,
sem járnbrautarfjendur ætla að
ginna með fáfróða menn, til að
drepa með notkun mesta og
besta samgöngutækis á landi,
sem nútíminn þekkir. Það skal
heldurenginn maður láta sérdetta
í hug þá fjarstæðu að þessir bíla-
skrumarar ætlist til þess að
þessar bílasamgöngur komist
nokkurn tíma á í raun og veru.
Nei, svo heimskir eru þeir ekki.
Nei, það á að eins að nota
þetta til að dreifa áhuganum fyrir
járnbrautarlagningunni, Reyna
að koma inn ótrú á eina trygga
og örugga samgöngutækið, sem
hagkvæmt er að nota austur
yfir fjall,
Fyrir (þessa framfarafjendur,
eru öll meðöl leyfileg, því fyrir
þeim vakir að eins eitt, að spilla
fyrir því að nokkur fullkomin
samgöngubót fáist austur.
Þeirra aðal innræti er þröng-
eigingirpi og fyrir forsprakka
þeirra er það mest um veit að
sníkja &ér út bein og bitlinga
og jóðla á þeim með ánægju-
brosi sjálfselskunnar.
Þó austanbændur pínist und-
ir þrældómsoki fátæktar og at-
hafnaleysis, þó þeir sjái þá næst-
um örmagnast af vesaldómi og
aumingjaskap. Slíkt spiliir ekki
> ánægju þeiira, ef þeim að eins
tekst að mata sem best krókinn
fyrir sjálfa sig.
Forðumst þvilikal
(Framh.)
Ingvar Sigurðsson.
Oít fer sá vilt er geta skal.
1 Tímanum frá 6. okt. þ. á.
birtist grein, sem heitir )>kjör-
dæmaskipunin«. Greinarhöf. fer
þá alkunnu leið fyrir þann, sem
ekki veit, en vill þó fullytða,
að hann giskar sig fram. Ágisk-
unin, sem er orðin fullyrðing,
er á pappírinn kemur, er sú;
að ihaldsflokkurinn gefi út
kvennablaðið Brautina, og að
hr. Jón Þorláksson hafi ráðið
ritstýrur blaðsins. Já, oft fer sá
vilt er geta skal.
Það þætti ekki merkilegt af
kvenmanni, að vera að fara með
staðlaust fleipur í opinber blöð.
Fleipur, sem enginn minsti flugu-
fótur er fyrir. En þó þætti það
enn þá ómerkilegra, ef það væri
gert í þeim lubbalega tilgangi
að svívirða þá, sem eru að reyna
að berjast gegn ranglæti og of-
beldi hinna sterkari; gegn þeim,
sem mega sin meira.
Það er enginn hetjuskapur í
því fólginn, að svívirða islenzkar
konur, þó þær vilji ekki lengur
una þeim ókjörum og því rang-
læti, sem þær eiga við að búa;
neita þeim um þátttöku í opin-
berum málum og áhrif á miljóna-
tolla þess opinbera.
Slíkar hetjur myndu reynast
hinar auðmjúkustu bleyður við
oss konur, þegar vér værum
búnar að fá þau opinber völd,
sem oss ber, og sem vér ætlum
okkur að vinna. Því þeir, sem
skríða fyrir ranglætinu, skríða
altaf fyrir valdinu.
Greinarhöf. virðist gleyma því,
.að vér lifum á 20. öldinni, og
að það er kominn meira en tími
til, að konur stjórni sér sjálfar.
Og að konur þurfa því hvorki
á íhalds- eða framsóknarfl. að
halda, eða spyrja þá til ráða,
þó þeim detti í hug og fram-
kvæmi, að gefa út blað, þó það
blað sé kannske að mörgu leyti
frábrugðið vanalegum kvenna-
blöðum, sem ýmsum finst, að
ekki mega taka á nokkru máli,
að eins vera fult af tísku-leið-
beiningum og eldhúsráðum.
Ónei, góðir hálsarl Vér erum
nógu lengi búnar að vera und-
irokaðar af valdafikn og ofríki
karlmanna, til þess, að sú löngun
geti risið upp með okkur sjálfum,
að við krefjumst réttar okkar,
sem meiri hluti í landinu.
Já, þá er enn ein mótsögnin
hjá Tímanum. Það hefir alt af
þótt sjálfsagt, og svo er enn að
meiri hluti atkv. og meiri hluti
þingmanna réðu úrslitum mála,
en þegar meiri þluti þjóðarinnar
vill fá það, sem henni ber, rís
eitt stærsta stjórnarblaðið ís-
lenzka upp, með þjósti miklum
og kveður slikt »óviturlega fjar-
stæðu«.
Þá er aftur eitt í nefndri grein
svo heimskulegt, að það er
Brunatryggingar allskonar
er hvergi betra að kaupa en hjá félaginu
„Nye Danske“, sem stofnað var 1864.
Umboðsmaður
Sighvatur Bjarnason
Amtmannsstíg 2.
vorkunn karlmanni að hafa ritað
það. Það er, að ef slíkt kæmi
til mála, að landinu yrði skift
í tvímennings-kjördæmi með
konu, sem öðru þingmannsefni,
yrði að kljúfa ríkið í tvent, svo
að konur kysu konur og karl-
menn karlmenn eða öfugt.
Hefir nokkurntíma sést aum-
legri vitleysa eða rök í stjórn-
málagrein á landi voru. Hafa
ekki konur í þau fáu ár, sem
þær hafa haft kosningarrétt,
kosið karlmenn til þingmensku?
En-eftir þessari hugmynd grein-
arhöf. að dæma, hefðu konur
ekkert haft við kosningarrétt að
gera, svo lengi, sem þær væru
pindar til að kjósa eingöngu
karlmenn. Og það er náttúrlega
satt, að því leyti, að það er
blátt áfram ófyrirleitin svívirð-
ing af karlmönnum, að aftra
konum frá eins sjálfsögðum hlut,
eins og fullkominni hlutdeild i
opinberum málum.
Og að endingu viljum vér
konur því ráða ritstjóra Tímans
til, að reyna að taka sér fram
um drengskap og sannleiksást,
ef hann ætlar sér að öðlast-
virðingu íslenzkra kvenna, jafnt
til sjávar, sem sveita. f*ví ís-
lenzkar konur hafa ekki eins
mikla fyrirlitningu á neinu, sem
ódrengskap „og bleyðimensku.
Þörf bók,
Ný handavinnubók hefir Braut-
inni verið send. Hún heitir;
»Lelðarvístr til að nema ýrnsar
hannyrðir og fatasanin«.
Höfundurinn er frú Elfsabet
Valdimarsdóttir, kenslukona á
Isafirði.
Bók þessi lofar ekki meiru
en hún efnir.
Hún byrjar með því að leið-
beina i fatasaum, sem hverju
heimili er nauðsyn að vita eitt-
hvað um. Segir fyrir hvernig
taka skuli mál og máta föt. Sér- ^
staklega kvenfatnað. Einnig tek-
ur höf. hyrðingu saumavéla.
Ekki mun vanþörf á að brýna
slíkt fyrir okkur konum því þar
þarf þrifnað og passasemi við,
ekki sfður en annarstaðar.
Saumavélin er dýrt áhald og

| Ýms búsáhöld þar á
i meðal þessar margeftir-
| spurðu Trésleifar er
® nýkomið í
Verslun
Þórðar frá Hjalla,
Laugaveg 45. »
eigi hún að endast lengi, verður
hún að mæta góðri meðferð.
Þá er kaflinn um að strjúka og
pressa mjög þarfur, þar með er
líka sagt hvernig hreinsa skuli
fatnað. Sá eini kaflinn getur
sparað mörgum töluvert.
Einnig er nákvæna fyrirsögn
um að draga upp í (teikna á)
alslags efni. Er bæði gagn og
gaman fyrir ungar stúlkur að
æfa sig i að gera slíkt sjálfar.
Síðari partur bókarinnar sýnir
og segir um margar og auð-
veldar aðferðir við ýmsa piýði-
lega sauma, sem skreyta má
með heimilishluti. Þar með líka
þráðaleikni, svo sem knipl, hekl,
prjón o. fl.
Yfir hundrað uppdrættir eru
í bókinni auk stafrófa af mis-
munandi stærð. Er ekki lítið
verk að teikna allar þessar að-
ferðir og skrifa svo skýrt og
skiljanlega um þær sem gert er.
Höfundur bókarinnar hefir í
mörg ár stundað kenslustörf
við hannyrðir á ísafirði, Hún
hlaut fyrstu verðlaun fyrir
handavinuu á síðustu Iðnsýn-
ingu hér. Einnig hlaut hún
veiðlaun á sýningu í Danmörk
fyrir fagurt handbragð. Fyrir
skömmu var handavinna henn-
ar til sýnis í glugga í Lækjar-
götu 2, hjá frú K. Viðar. Þólti
öllum, sem sáu, hún óvanalega
prýðileg.
Verð bókarinnar er 7 krónur.
Má hún heita mjög ódýr, því
pappir og allur frágangur er
vandaður.
Bökin er til sölu hjá flestum
bóksólum hér, einnig mun hún
verða send út um land til bók-
sala. Inn á hvert heimili ætti
hún að komast.