Brautin - 12.10.1928, Blaðsíða 3

BRAUTIN
3
Speglar I
Sióri úrval af speglum, bæði
innrömmuðum og án ramma,
nýkomið.
Ludvig Storr
Laugaveg 11.
JFVéttii*.
Fimtugsaímæli á hér-
aðslæknir Jón Hjaltalín Sigurðs-
son á mánudaginn 15. þ. m.
Bæjarstjórnin heflr
Iátið selja ljósker innarlega við
Laugaveginn rétt inn fyrir Tungu,
en þaðan og inn að þvottalaug-
nm ekki nokkra glætu. Er þetta
mjög bagalegt fyrir kónur, sem
fara með þvott i laugar, og getur
beinlínis valdið slysum í vondu
veðri og færð í skamdeginu.
Vænta konnr, að þessu verði
kipt í lag, og ljósker sett með
veginum inn að laugum nú þegar.
Altaf veriö nö grafa.
Tryggvagata hefir verið púkkuð
upp í sumar og malbikuð, og
er því verki nýlega lokið. En
nú er byrjað að höggva sundur
malbikið og grafa sundur göt-
una, á að leggja þar síinaþræði.
Má búast við, ef að vanda lætur,
að þegar því er lokið, verði
farið að grafa fyrir vatni og
skolpræsum með stuttu millibili.
O Tfífífífífífífífífífífí/ZfífífíQ
g
Oatine vörur
kosta alstaðar það sama
Cream í túpum 1.25
Cream í krukkum 3,00
Snow í krukkum 2,50
Snow í túpum 1,25
Tannkrem 2,25
Raksápa 2,25
Raksápa í túpum 2,25
Talkum 1,25
Handsápa 1,50
Handsápa 2,50.
Oatinesápur eru þrefalt
drýgri en aðrar. F ást altaf í
<Xwerpoo^
„ Bæjarslúöur“.
Einn af verri iöstum bæjanna
eru »slúðursögurnar«. Enginn
veit hvernig þær myndast, en þær
ganga mann frá manni og oft
auknar að mun, og það oftast
til hins verra. Oft kemur fyrir,
að jafnvel alls enginn flugu-
íotur er fyrir þeim. Pessi löstur er
miklu hættulegri en flesta grun-
ar. Þessar »slúðursögur« hafa
oft komið illu til leiðar og spilt
gæfu og gengi alsaklausra manna.
Slundum er sumt fólk »tekið
fyrir«, sem kallað er. f*að er:
OGDGDGDGDODCDGDGDO
fí
fí
vy
fí
v
rz
vy
fí
vy
r>
w
V
C\
V
r\
sv
CN
n
vy
HÚSMÆÐUR!
Hvergi betra að versla
með kjöt, kartöflur,
rófur, einnig smjör,
kæfu og osta, en hjá
Kaupfélagi
Grímsnesinga
Laugaveg 76. Sími 2220.
fí
V
r\
vy
r>
v
r\
v^
r\
vy
r>
fí
\j
fí\
fí\
v
fí\
vy
fí\
vi/
OGDGDGDGDGDGDGDGDO
heill hópur af allslags sögum
eru sagðar um það og hver
þykist mestur, sem flestu kann
frá að segja, þó alt sé þetta
meira og minna ýkt og rangt.
Vér Reykvíkingar ættum að
ganga á undan öðrum í að
venja oss af þessum mikla ósið.
Vér ættum að varast að segja
frá öðru en þvi, sem satt er
og rétt og reyna eftir föngum
að velja að eins samviskusama
og skilorða menn til að segja
frá því, sem vert er að hlusta á.
Það ætti að vera ofar virðingu
hvers Reykvíkings, að hlusta á
óvandaðar »slúðursögur« hvað
þá heldur að hjálpa til að breiða
þær út. Og jafnvel þó vér vit-
um eitthváö misjafnt um ná-
UDga vorn, þá ætti ekki að vera
bráðnauðsynlegt að dreifa því,
sem best og rækilegast út, því
oft má satt kyrt liggja.
aiiimiiiiiiiimiiiiiiiiHiiiiimiiiiiiiiia
ma mm
5 Munið að bólstraðir =
| LEGUBEKKIR |
| við allra hæfi fást í 5
| verzl. Á F R A M , 5
Laugaveg 18; “
§ einnig allar tegundir i
I af húsgögnum.
(Sími 919).
•iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiia
Hver hyggin húsmóðir
kaupir brenda og malaða
kaffið þar sem það er
best, en það er í
Verslun
Þórðar frá Hjalla,
Laugaveg 45.
•iiiiiiiiiiiiiiiioiiiiiiusiiiiiiiiiiiiiiiia
1 i
Lágt verö:
Hveit 0,28 '/2 kg.
Hrísgrjón 0,28 '/2 kg.
Mjólkurdós st. 0,45
Strausykur 0,35 '/2 kg.
Molasykur 0,40 ’/2 kg.
Skagakartöflur 0,15 '/2 kg.
£ og margt fleira því líkt.
£ Verslun
Í Þorgríms Ólafssonar 5
Bergþórugötu 2. £
aHiiiiiiiiiiiiHeiuiiiiiGiiiiiiHiiiiiiiie
60
og gert hana klaufalega í handatiltektum, það fann hún, og
þessvegna var hún í lijarta sínu innilega þakklát hæði pró-
fessornum og doktornum fyrir það, hve góðlátlega þeir
tóku á misbrestunum, er hún fann vel til sjálf.
Dag nokkurn, hér um bil þrem vikum eftir að Vilhelm
hafði verið gerður að aðstoðarlækni, kom hann inn í skurð-
lælcningasalinn til þess að gera uppskurð á eigin hönd.
— Vill ungfrúin gera svo vel, að húa alt undir finguraf-
limun? mælti hann.
Vera starði undrandi á hann og úttaði sig ekki í svip á
því, hverja hann ælti við með nafninu ungfrú, því að til
þessa hafði hann, eins og allir aðrir, kallað hana systur.
Hann leit kuldalega til hennar.
— Þarf eg að endurtaka skipunina? Það liggur á, mælti
hann i stytlingi.
Vera flýtli sér að gera það, sem fyrir hana var lagt, en
á meðan var hún að hrjóta heilann um þessa breyttu fram-
komu hans. Og hvernig gat staðið á því, að hann kallaði
hana ungfrú?
Til allrar hamingju var Vera orðin svo verkvön, að hún
gat lcyst starf sitt af hendi að nokkru leyti umhugusnar-
lausl, og þessvegna voru það aðeins einstöku smáyfirsjónir,
er bentu á, að hún liafði ekki sem venjulega, allan liugann
við það, sem hún hafði með höndum.
Þessar smáyfirsjónir fóru ekki fram hjá Vilhelm, og
gerði hann sínar athugasemdir út af því allkuldalega.
Þenna daginn sýndi hann henni enga vorkunnsemi. Að vísu
var hann jafnan vanur að leiðrétta hana, er henni varð eitt-
57
arnar, en þótt hætta gæti verið á því að hún af þeirri á-
stæðu nyti ekki jafnmikallar virðingar sem ella, reyndi hún
ekki til að vega það upp með neinskonar fyrirmennsku lát-
bragði.
Við áðurgreind orð Veru, sem töluð voru svo blátt áfram,
var sem starfsþunganum væri í einu vetfangi létt af þeim
öllum, og brostu í mestu eindrægni hvort til annars.
— Já, það vantar ekki ákafann, þegar prófessorinn er í
essinu sínu, mælti þá systir Karen.
— En gaman er að því; maður finnur, að maður er bráð-
lifandi, mælti systir Vera, með þeirrí innilegu ánægju, er
jafnan fylgir fullkomnuðu starfi.
— En hvað hann var glæsilegur ásýndum! mælti systir
Marta, ein af námsmeyjunum.
— Hver þá? Veslings Person með sundurflakandi mag-
ann? spurði systir Vera í spaugi.
. — Nei, doktor Gripenstam.
— Þið námsmeyjarnar hafið tíma til að horfa á læltnana,
rpælti Vera glaðlega. Eg verð bara að stara á sárið, til þess
að reyna að geta mér til, hvers prófessorinn muni þurfa við
næsta augnablikið.
— Ætli systur Veru hafi elíki tekist að athuga, hvernig
hann var útlits? Minsta kosti, er hann kom inn? hélt nú
Marta áfram.
— Nei, það veit hamingjan. Allra sizt þá, þvi að í sama
augnabliki rann mér í hug, að mér hafði sézt yfir hlut, er
með engu móti mátti án vera, og var öll á nálum að hæta úr