Brautin - 12.10.1928, Page 4

4
BRAUTIN
Sagnir um
síra Stefán Þorleifsson, Presthólum
I.
Eitt sumar á túnaslætti sendi
síra Stefán pill, sem hjá honum
var á næstu bæi, til að fá lán-
aða hesta og reiðinga. Morgun-
inn eftír býr prestur sig til ferð-
ar, og tekur með sér einn af
vinnumönnum sínum. Leggja
þeir siðan reiðÍDga á nokkra
hesta, og hafa sinn hest til reið-
ar hvor. Halda þeir síðan af
stað. Spyr vinnumaður þá hvert
ferðinni sé heitið, og hvað hann
ætli að sækja á hestunum. Prest-
ur segir að þeir muni fara út-
yfir Hólsstíg, en hann skuli
seinna fá að vita, hvað hann
ætli að sækja. Segir nú ekki af
ferð þeirra fyr en þeir koma að
Hóli á Sléltu. Par hitta þeir
bónda úti á túni við heyvinnu.
Þeir heilsa honum. Hann tekur
glaðlega kveðju prests og segir:
»Hvað er nú blessaður prest-
urinn að fara?«
»Hér út á Sléttuna að sækja
hval«.
»Hvall — Nú heflr hvergi
rekið hval, svo eg til viti«.
»Þá horfir nú óvænlega um
erindi mitt, ef þú veizt ekki um
neinn hvalreka. því það var ein-
mitt til þín, sem eg ætlaði að
sækja hvalinn«.
Bónda varð allhverft við þetta,
en segir þó, að hjá sér hafi eng-
an hval rekið, og muni prestur
því hljóta að fara ómaksför í
þetta sinnn, ef honum sé þetta
alvara.
»Þetta getur verið«, segir prest-
ur, »en fyrst skulum við nú
ganga hérna út að Garðhúsinu
fí\fíftfí\fíWXXX>fíW*ftfíW?fí\
\J \J
flð Kvenfólkið segir að hvergi O
\J
fí\
sje betra að kaupa ávexti,
C\
^ sælgæti sígarettur o. í>. h. ^
fíS handa góðum gesti en í
tóbaksverslun
fí\
\J
fís
fí\
Ólafs Guðnasonar
Laugaveg 43. Sími 1957.
fí\
W
fí\
\J
fí\
\J
... A. V. Falleg og vönduð
^ reykjapípa, er vel valin tæki-
^ færisgjöf handa góðum vini. yí/
Stúlkur og drengir
óskast hvern föstudag kl. 1
í Þingholtsstræti 11 til að selja
»Brautina«.
Há sölulaun.
(fjárhús úti á túninu) og sjá
hvort nokkuð er í þvi«.
Þegar bóndi heyrir þetta, verð-
ur hann mjög vandræðalegur,
en biður þó prest að finna sig
afsíðis. Tala þeir nú um stund,
og heyrir fylgdarmaður ekki,
hvað þeim fer á milli. Er þeir
hafa talað um stund, fylgir bóndi
þeim presti og vinnumanni hans
til baðstofu, og lætur vinna þeim
beina. En er þeir koma út aftur,
liggur svo stór hvalkös úti hjá
Garðhúsinu að nægði í klyfjar á
alia hestanna. Býr nú vinnu-
maður upp á heslanna, og halda
heim síðan. Hafði bóndi ætlað
að leyna þessum hval. En eng-
inn skildi hvernig prestur gat
vitað um hann, því engir gestir
höfðu þá lengi komið að Presf-
hólum.
•iiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiia
| Vetrarkáputau |
fallegt úrval.
| Marteinn Einarsson & Co. \
...............................................
*
Verslunin
NÝHOFN
Grettisgötu 38
hefur á boðstólum allar mat-
vörur með sanngjörnu verði.
Brauð frá Bernhöft.
Mjólk frá Thor Jensen.
Góðar vörur.
Lipur afgreiðsla.
Lárus Andrésson,
MÁLNINO
allslíonar til tieimanpnar t. i
Tilbúin málning, allir litir.
Gólflakk á trégólf,
Gólfdúkalakk,
Fernisolía
Terpentína, 3 teg.
Þurkefni,
Ðronce (gull-, silfur-, og eir).
Málningarverkfæri allskonar
BEZT og um leið ÓDÝRAST
hjá
O. ELLINGSEN.
NÝIR ÁVEXTIR:
Perur,
Ðanana,
Epli, sérlega góð,
Appelsínur,
Vínber.
Þessar vörur eru ætíð bestar í
Verslun
Þórðar frá Hjalla,
Laugaveg 45.
ÁGÆTAR
kartöflur fást á Lokastíg
19. Sími 1385.
JNauðsyn bóka
og lesturs.
1. Hefirðu tekið eftir nokkru
sem öllum sé fýsilegt að
vita, í nokkurri bók, sem þú
hefur lesið nýlega?
2. Hefir þér hugsast nokkuð
sem gæti og mætti verða
fósturjörð vorri eða einstök-
um mönnum að liði?
3. Með hverju getum við orðið
hver öðrum að liði?
4. Gætið fyr pyngjunnar en
girndarinnar.
Prentsmiðjan Gutenberg.
58
því, áður prófessorinn væri búinn að þvo sér. Og mér tókst
það í tæka tíð, bætti hún við sigri hrósandi.
— Hann er ímynd karlmenskunnar, herðibreiður, róleg-
ur, og drottinlegur á svipinn; hann væri vel fallinn til kon-
ungs, hélt Marta áfram, hrifin mjög.
— Svo virðist sem hann sé þegar orðinn konungurinn
þinn, skaut systir Thyra, hin námsmeyjan, inn í.
— Hann verður efalaust framúrskarandi duglegur lækn-
ir, hélt Marta áfram.
Vera benti á stafla af stórum skálum, er stóðu hver inn-
an í annari.
— Þvoðu þessar skálar úr sápuvatni, systir Marta, og
láttu svo doktorinn sigla sinn eiginn sjó. Námsmeyjunum
er ekki ætlað að hafast við í skurðlækningasalnum til þess
að grannskoða aðstoðarlækninn, heldur til þess að stunda
starf sitt, mælti hún með glaðlegu, broshýru bragði, sem
gerði hana svo geðþekka stallsystrum hennar, námsmeyj-
um og sjúklingum.
Systir Marta tók til við skálarnar, en málbeinið gekk á
henni engu að siður, og hvað sem um var rætt, leiddi hún
sifelt talið að nýja lækninum.
II.
Það leið ekki á löngu, áður en prófessor Bornstedt varð
það Ijóst, hve færan aðstoðarlækni hann hafði fengið, þar
sem doktor Gripenstam var. Hann lét hann gera allvanda-
sama uppskurði, fyrst í stað að honum sjálfum viðstödd-
um; en er hann sá hve hinn ungi læknir var öruggur, hve
59
glögt hann fann til ábyrgðarinnar, hve höndin var óskeikul,
aðgæslan og eftirtektin skörp, lét hann Gripenstam bráðlega
starfa að skurðlækningum á eigin hönd.
í þau skiftin, er hann starfaði að skurðlækningum einn
saman, var hann jafn vingjarnlegur í bragði við systir Veru,
og ýtti undir hana, eins og hann hafði séð prófessorinn
gera, og af sinni hálfu var hún jafn kurteis við hann og
hlýðin honum, sem yfirlæknininum.
Án þess að viðhafa mörg orð, unnu þau bæði ötullega,
hlið við hlið, í baráttunni við sjúkdómana. Þegar prófessor-
inn var sjálfur að verki, voru þau hér um bil bæði jatnt sett
að því leyti til, að bæði aðstoðuðu hann; en er Vilhelm var
einn um hituna við uppskurðinn, lenti ábyrgðin nær ein-
göngu á honum, og var öll lagsmenska þeirra á milli þar
með útilokuð; en engu að síður fór svo, að þeim fanst eins-
konar skyldleiki vera milli þeirra, án þess að þau gerðu
sér það ljóst.
Sjaldan var það, að þeim gæfist kostur á samræðum um
annað en það, sem viðkom starfinu, og jafnvel þótt tæki-
færi byðist koin þeim ekki til hugar að nota sér það.
Vera sannfræðist brátt um það, að hrifning Mörtu yfir
hinum unga doktor var ekki ástæðulaus. Henni blandaðist
heldur ekki hugur um dugnað hans, óg dáðist að honum
fyrir liann; hún varð einnig vör við notalega velvild af hans
hálfu til sín persónulega, þótt hann segði fátt og vildi eins
og láta lítið á bera, og þetta gerði henni mun léttara starf-
ið, sem í rauninni var ofvaxið kröftum hennar. Óþolinmæði
og ávítur af liálfu læknisins mundu hafa komið á hana fáti