Brautin - 02.11.1928, Blaðsíða 4

4
B R A U TI N
gSaSSSasasasaEaBaBasagafflBSBaESSaBSBaBaBaBæaBaBS Vandlátar húsfreyjur
Biðjið i kaupa
sa
m
m
bs
kaugmennyðar sa
um m
„Peek’s"
Camel Te.
IBSBS
^00000000000000000000000
Ludvig’s David’s
kaffibætir.
o
a
§
g er og verður sá besti. g
O
o
o
Fæst alstaðar.
Hænsnafóður.
^ Hveitikorn, blandað fóður, 'J
heilmaís, hænsnabygg og
£ þurfóður.
VON.
>00000000000000000000000
Heiðruðu húsmæður!
notið þær
Hreinlætisvörur,
sem sparar yður fé og sem eru
jafnfr. þær bestu sem völ er á:
Brasso fæilægur,
Silvo silfurfægilðgur,
Zebo ofnlögur,
Wisk skúriduft,
Windoline gler-fægilögur,
Mansion gólfgljái,
Gherry Blosson skóáburður.
Fæst í öllum verslunum.
Hjartaás-
smjörlíkið.
EDINÐORG
STÓRKOSTLEGT
ÚRVAL AF
GLERVÖRU
ÐÚSÁHÖLDUM
TÆKIFÆRISGJÖFUM
VEFNAÐARVÖRU
EDINBORG
Ef vanskil verða á afgreiðslu
blaðsins til kaupenda, eru þeir
vinsamlegast beðnir að gera að-
vart strax með því að hringja i
einhvern af þeim símum sem
auglýslir eru í blaðinu, eða skrifa
til riistjóranna.
OGDGDCDC-í>CDG-)C-DCDO
SSúkkulaði.g
0 Ef þér kaupið súkkulaði, 0
0 þá gætið þess, að það sé 0
OLillu-súkkulaði0
O eða CJ
^ Fjallkonu-súkkulaði.
| H.f. Efnagerð Rejkjavíkup. |
OGDGDGDGDGDGDGDGDO
SiiiiiiiiiiiiiiiiOHiiiiiiaiimiiiiiiiiiiia
| DILKAKJÖT, |
* HANGIK3ÖT, =
RJÓMAÐÚSSMJÖR, §
EGG.
| HATARBÖÐ SLÁTURFÉLAGSINS. 1
S LAUGAVEG 42. SÍMI 812. =
•lllllllllllllllltlllllllltllllllllllllllllS
i/ w
5^^
Nýir ávextir:
Epli, Vínber, Glóaldin,
Bananar.
Niðursoðnir ávextir,
mjög ódýrir.
•) Kæfa, Tólg, Ostar.
Crystal hveiti,
26,50 pr. 63 kg.
Giiðffl. Jóhannsson,
Ðaldursgötn 39. Sími 1313.
S?ar tll ritstjóra Tíinans
kemst ekki að í þessu biaði.
Prentsmiðjan Gutcnberg.
70
— Hvað er að? Eruð þér sjúkar, systir Vera? spurði hann
þýðlega, þegar hann hafði vísað henni til sætis í legubekkn-
um, og sest við hlið henni.
— Nei. Meiru gat hún ekki stunið upp í svipinn.
Hann klappaði hóglega á hönd hennar, er hvíldi máttlaus
í skauti hennar.
— Þér þurfið ekki að óttast mig! Komið þér hara með
það! ýtti hann vingjarnlega undir hana. Munið eftir þvi, að
eg hefi lofað föður yðar, að annast um yður á allan hátt.
— Það er nú einmitt það! mælti hún áköf, og leit í flýti
framan í hann, með sársaukann afmálaðan í hinum fögru,
skýrlegu augum.
— Einmitt það? endurtók hann, fullur undrunar.
Með hugrekki örvæntingarinnar bætti hún við:
— Það er vegna föður iníns, sem eg hefi hlotið stöðuna
sein hjúkrunarkona við skurðlækningar, en ekki sakir eigin
dugnaðar míns. Eg er hrædd um, að mig skorti dugnað til
þess, mælti hún með grátstaf í kverkunum.
— Hver hefir sagt það?
— Eg er farin að sjá það sjálf. Eg er svo sein í vöfunum,
og alt fer svo fljótt í handaskolum fyrir mér; eitt einasta
óþolinmæðisorð getur gert mig ringlaða.
Setningarnar komu á stangli hjá henni, og hún átti erfitt
ineð að sýnast róleg. Hún tók sér ótrúlega nærri, að þurfa
að játa fyrir honum dugleysi sitt, og þorði ekki að horfa á
hann.
— Hver hefir varpað að yður óþolinmæðisorðum? Ekki er
það eg? . ' : ‘ : | -! -'É
71
— Nei, nei, prófessorinn hefir verið mér altaf svo undur-
góður og þolinmóður við mig.
— Hefir doktor Gripenstam lilaupið á sig við yður?
— Nei, aldrei hlaupið á sig, hann hefir altaf svo mikið
vald yfir sér. En eg tek eftir því, að honum finst eg seinlát,
og þá kemur titringur á taugarnar, og mér ferst klaufalega.
Það er eklci vou honum líki það.
— Hefir hann sagt nokkuð við yður?
— Eg spurði hann, og þá varð hann að svara. Hann lield-
ur að eg muni eiga betur heima í sjúkradeild, en í skurð-
lækningasalnum. Og eg finn að hann hefir rétt fyrir sér. Ef
það skyldi nú losna staða í sjúkradeild .... Hún lauk ekki
við setninguna, cn augun sögðu til um það er á vantaði.
— Vilduð þér þá lieldur komast að í sjúkradeild?
— Já, miklu heldur. Þar mundi eg njóta mín helur.
— Eg veitli yður stöðuna við skurðlækningar, af því að
hún er að vissu leyti notalegust, þar sem sunnudagarnir eru
frídagar, venjulega engar næturvökur, og stöðunni fylgir
þannig meira sjálfstæði. En ef yður er al.vara að komast
heldur í sjúkradeild, mundu víst engin sérleg vandkvæði á
því, að einhver deildarsystirin skifti við yður.
Þakklætið skein út úr augunum á henni; hún gleymdi
nærri auðmýkingunni, er hún hafði orðið fyrir, og diríðist
nú að horfa á hann.
— Ætli þetta gæti orðið bráðlega?
— Nær sem vera skal.
Aftuivsló skugga á gleði hennar.
— En ef nú engin þeirra vill skifta.