Brautin - 07.12.1928, Blaðsíða 3

BRAUTIN
3
goactooaooooooaiaooooaooog
| BRAUTIN |
Ö kctnur út á föstudögum. — ®
jj Mána'ðargjald fyrir fasta á-
Ó skrifcndur er 50 aura; cinstök ö
blöð Uosta 15 aura. q
g AFGREIÐSLA blaðsins cr i g
O Þingholtistrœti 11, O
js| uppi. — Opin kl. 4—7 daglcga. jSj
oooooooooooooooooooooooo
mennra þjóðarhagsmuna. Mun
með járnbrautinni fást hin besta
lausn til umbóta samgöngum
utn Suðtirlandsundiilendið, nteð
því að járnbiautin getur annað
meiii flutningum og býður
meiri möguleika til þess að full-
nægjn fiatntiðarkröfum, en nokk-
ur önnur flutningatæki, og með
þvi að rekslur hennar má telja
svo ábyggilegan á öllutn tíma
árs, að með benni fást mest
þægindi og fylsta öryggi til
allra llutninga. Þar sem járn-
brautin veitir svo ákjósnnlega
lausn þessa örðuga samgöngu-
máls, mun hún verða hagur
allii þjóðinni, með því að styðja
að aukning fiamleiðslunnar og
eflingu fjárhagslegs sjálfstæðis«.
Slík eru þau orð eins lærð-
asta og reyndasta manns i Nor-
vegi um samgöngumál. Manns,
sem stjórn norsku ríkisbraut-
anna benli landsstjórn vorii á,
þegar hún bað hana að vísa
sér á færan mann til rannsókna
á járnbrautarstæði frá Reykjavík
austur á Suðurlandsundirlendið.
Hér er enginn ólærður aftur-
baldslalli á ferðinni. Enginn
glamrari, sem telur sig hafa vit
á öllu, þó allra einföldustu
mentun og lærdóm vanti til að
geta rannsakað þelta mál. Hér
Foj foj COj tO: feO 3 fo] ÍO 3 ra £0: ÍO : £ol feO ; tOj foj
m'
m
m
1 S]Ó-
m BRUNA-
m
m
Q
ALLSKONAR
BIFREIÐA
TRYGGINGAR
gj ERU ÁBYGGILEGASTAR H JÁ:
1 TROLLE & ROTHE HF.
m EIMSKIPAFÉLAGSHÚSINU.
m
Í2I
m
M
13
m
m
m
m
m
m
m
m
m
Brunatryggingar allskonar
er hvergi betra að kaupa en hjá félaginu
„Nye Danske“, sem stofnað var 1864.
Umboðsmaður
Sighvatur Bjarnason
Amtmannsstíg 2.
er stiltur og gætinn maður á
ferðinni, sem hefir fulla reynslu
og þekkingu á því sviði, sem
nauðsynlegt er, þegar rannsaka
skal þelta samgöngumál. Þess-
vegna má svo mjög treysla um-
mælum járnbrautarverkfræðings-
insnorska.ogþað því fremur, sem
hann á engra persónulegra hags-
muna að gæta við {lóm sinn um
járnbrautarmálið, því honum má
vera það sjálfum alveg sama,
hvort vér leggjum nokkurn tíma
járnbraut hér á landi eða ekki.
Dansinn og- bUrnin. Ein-
hver besta skemtun barnanna
er dansinn. Þegar börnin kunna
að dansa og farið er að spila
danslög komast þau öll á hreyf-
ingu og iða af kátinu og Ijörj.
Fallegir barnadansar eru góð
list, senr getur vakið ánægju og
bros flestra, sem á horfa.
Væri ekki hægt að hafa dá-
litla danskenslu við barnaskólana

í Áoæt
h
Í3
Agætt
hangikjöt
til jólanna
fæst í

Hafnarstr. Sími 211.

okkar. Ég er viss nm nð ungu
hcrrarnir og döinurnar myndu
taka þeirri kenslugrein með
kostum og kynjum. Og hver
veit nema fullorðna tólkið í
sveitinni hefði einnig gaman
af að stiga sporið meö, og það
sér til mikillar ánægju.
Fallegir dansar gera allan
limaburð og fas manna tígu-
legra, léttara og mýkra. Þeir
vekja gleöi og fjör, þessvegna
eigum vér að lofa börnunum
að læra þá vel, svo list geti
orðið. — Og það vill svo vel
til, að vér eigum ágælar lista-
konur hér á þessu sviði, svo
auðvelt væri að fá góðan keun-
ara.
92
um, var metnaður hennar og óbeit ó því, að láta doktor
Gripenstam annast sig.
IX.
Prófessorinn kom og leist illa á handlegginn á Veru, eins
og Vilhelm. Fyrst í stað átti hún að liggja kyr með hand-
legginn á lofti, en að öllum líkindum þurfli að skera i hann.
Hann færði í tal, að gera foreldrum hennar boð; cn hún
bað hann' ákaft að gera það ekki.
— Það yrði aðeins til þess, að valda þeim áhyggju að
óþörfu, mælti hún.
— En þau verða að öllum líkindum> einnig óróleg, ef
þau fá ekkert bréf, áleit prófessorinn.
— Eg skrifaði þeim i gær, og þarf ekki að skrifa aftur
fyr en að viku liðinni, svaraði Vera og leit bæijpraugum á
prófessorinn.
— Nú, jæja, við sjáum þá til, hvernig útlitið verður á
inorgun; meira vildi prófessorinn ekki lóta eftir lienni, og
það varð hún að sætta sig við.
Hjúkrunarsystir var skipuð til vara og var það systir
Gunnel, ein af eldri systrunum.
Vera lá í lijúkrunarkonuherbergi sínu og syslir Gunnel
með henni, og stundaði hún bæði Veru og deildarslörfin.
Systir Gunnel var vinnuþjarkur mesti, og var orðin ótrú-
lega æfð í því, að geta verið án svefns, hvíldar, hressingar
og svalandi andrúmslofts. Væri hún mjög önnum hlaðin,
slepti hún fram lijá sér margri máltíðinni, eða gleypti í
sig eitlhvað, sem var hendi næst, án þess að hirða um, hvað
89
hönd hennar og þreifaði á slagæðinni, er sýndi, að hún hefði
ákafan hita.
— Þér gangið með hitasótt, mælti hann áhyggjufullur.
Lofið þér mér nú að skoða handlegginn.
Það var engin leið að veita mótspyrnu. Orðunum fylgdi
sú alvara, að hún varð að hlýða, ún varð að láta undan.
hönd hennar og þreifaði á slagæðinni, er sýndi, að hún
hafði áltafann hita.
— Þcr gangið með hitasótt, mælti hann áhyggjufullur.
Lofið þér mér nú að skoða handlegginn.
Það var engin leið að veita mótspyrnu. Orðunum fylgdí
sú alvara, að hún varð að hlýða, hún varð að láta undan.
Það var þá svona lagað. Hann liafði raunverulega ástæðu
til óvildar gegn henni. Og ástæðan var óvinátta við einhvern
annan en hana, og samt sem áður bitnaði hún á henni!
Þessi flækja öll var henni svo rik í huga, að hún gleymdi
allri feiinni, þegar hún varð að fara úr kjólnum, fletta
skyrtuerminni upp yfir axlir og lofa honum að rannsaka
sig eins nákvæmlega og honum þótti þörf á.
Það kom á hann alvörusvipur.
— Það mátti ekki seinna vera, að ég fengi þetta til með-
ferðar, tautaði hann. Hann hafði lokið rannsókn sinni og
stóð áfram í sömu sporum með bólginn handlegginn f
höndum sér, og horfði á hana.
— Hvernig gátuð þér farið að segja mér, að ekkert væri
að yður? spurði hann í mjúksárum ávítunarróm.
Hálfsneyft horfði hún á bólginn handlegginn, sem sýndi
svo ljóslega, að hún hafði sagt ósatt. Nú sá hún, að það