Brautin - 25.01.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN

§
teknir til viðgerðar. Hin
eftirspurðu verk, fjaðrir
og hljóðdósir eru komnar
aftur í öllum stærðum.
Orninn.
Laugaveg 20. Sími 1161.

Kréttir.
Sextugur. Merkisbóndinn
Pdll Lýðsson, Hlíð t Hreppum
varð 60 ára 23. þ. m.
ISarnankólaliupykftliö á
Akureyri. Uintal mikið hefir
það vakið hvernig skólastjóri
barnaskólans á Akureyri, mis-
þyrmdi nemendum sinum.
En einna merkilegast má telja
aö mál þetta, sem ekki ætti að
skiljast nema á einn veg og
einungis skoðast frá mannúðlegu
sjónarmiði. viiðast nú pólitísk-
ar klfkur ætla að draga inn í
stjórnmálin. En hvað alt þarf
að vera pólitík.
Skólanefndin hefir undanfarna
daga sitið á rökstólum, og
rætt um hvað gera skuli við
skólastjóra. Seinustu fréttir
herma að honum hafi verið
vikið frá 6 bekk skólans. Sýnist
það kynleg ráðstöfun að maður
sem ekki hefir betra vald á
geðsmunum sinum að hann
taki börn og misþyrmi þeim að
ósekju, að honum skuli vera
ætlað að starfa í neðri bekkj-
um skólans áfram.
Ilalldóra Maftlimrtóttlr
kenslukona við barnaskólann
hér í bæ, lést 23. þ. m. eftir
erfiða og langa legu. Var hún
gáfuð kona og vinsæl, mun
hennar því saknað af þeim, sem
náin kynni höfðu af henni.
Síðustu fregnir.
Togararnir bundnir við hafn-
argaröinn um besta veiðilímann.
Eimskipafélagsskipin stöðvuð.
Menniruir atvinnulausir i landi.
Heimilin fjelitil. Hér eru það
karlmennirnir, sem fá að ráða.
Og hvað segirfólkið? Pað segir
blátt áfram: Pað er ekkert vit
í þessu. Og það pr satt. Petta
framferði er óþolandi.
Og stjórnin. Hvað gerir hún ?
Ekkert. Alls ekkertl
En hvað á það lengi að ganga
að stjórnin loki augunum og
hafist ekkert að ?
Væri til of mikils mælsl, þó
farið væri fram á það við hana,
að reyna að koma sæltum á?
Tilraunin ætti ekki að vera svo
erfið. Og takist hún vel, hefir
hún unnið þarft og gott verk.
Stjórnin á góða vini, þar sem
forráðamenn sjómanna eru. —
Málaleitun hennar myndi verða
vel tekið af þeim, eftir því, sem
efni standa til. Er því ekki von-
Ianst um góðan árangur af
sáttatilraun hennar.
Ný sáttatillaga
Frá vitrum manni hefir Braut-
inni borist til eyrna eftirfarar-
andi tillaga um að reyna að fá
hraða úrlausn á kaupdedumál-
inu: þar sem sáttasemjara hefir
tekist ógiftusamlega sættin, vill
hann að ný sáttanefnd sé valin
sem sé þannig samsett: Sjómenn
tilnefni einn trúnaðarmann og
atvinnurekendur annan, en odda-
maður sé forsætisráðherra eða
annar maður, sem stjórnin vel-
ur, þessi nýja sáttanefnd taki
til skjótrar en nákvæmrar yfir-
vegunar öli deiluatriði og reyni
að finna miðlunarveg eða ef
það tekst ekki koma þá fram
með sjálfstæða nýja sáttatillögu,
sem báðir aðilar fá til umsagn-
ar og breytinga áður en borin
sé undir úrslitaatkvæðagreiðslu,
þannig mætti smám saman ná-
lægja deiluaðila, svo sætt geti
tekist sem fyrst.
Það, sem verst er nú, er að
hvorugur aðili fæst nákvæmlega
til að ganga sem lengst af ótta
við að verða þá teygður að lok-
um lengra en hann telur sér
fært að ganga. En með þessu
móti gætu trúnanarmenn hvors
aðilja um sig, fengið óhræddir
að heyra fylstu kröfur, án þess
að þurfa að óttast nokkuð um
að þær yrðu misbrúkaöar til
ágangs viðkomandi aðila.
Tillaga þessi er þess verð að
hún sé athuguð gaumgæfilega,
því að hún felur í sér ýmsa
sáttamöguleika, sem vér megum
síst við að sleppa. —
Urot.
Pannig rneinl.
A. : Konan mín tilvonandi, á
að vera ung, falleg, rik og
heimsk.
B. : Hversvegna?
A.: Ef hún er ekki ung, falleg
og rík, vil ég hana ekki, en ef
hún er ekki heimsk vill hún
mig ekki.
Skiljanlegt.
»Þrettán af vinum minum
fórust þegar bátnum hvolidi«,
sagði Hollendingur nokkur. »Jeg
var sá eini sem komst lífs af«.
»Hvernig vildi það til?«
»Ég var ekki með á bátnum«.
Maður nokkur er staddur
var inni á veitingahúsi var svo
óheppinn að ýta hastarlega við
við annars manns stól. Sá er á
slólnum sat stökk upp og mælti
reiðilega: »Naul«. Hinn bneigir
sig rólega og segir: »Leyfið mér
einnig að kynna mig, nafn rnilt
er Hólm«.
Kennarinn: Hvað heitir »barn«
í fleirtölu?
Nemandinn (fljótt): Tvíburar.
Staka.
Altaf stöðugt áltu mig,
aldrei vík eg frá þér.
Pó að sjaldan sjái’ eg þig
siturðu aleinn hjá niér.
Ólöf frá Hlöðum.
PrentsmiÖjan Gutenberg.
110
seka, og hann langaði til, að létta henni byrðina, en vand-
inn var, hvernig hann ætti að því að fara.
— Hvernig get eg annað?
Hún hafði ekka, og hélt vasaklútnum fyrir augun. Hún
hafði ekki sama vald yfir sjálfri sér sem endranær, sakir
þess, hve máttlítil hún var eftir sjúkdóminn, og einkum
sakir þess, hve órósemin píndi hana.
Vilhelm hafði gengið út að glugganum, en sneri síðan
baki við honum, og hafði ekki augun af henni. Sársaulci
hennar gekk honunr svo nær um trega, að hann gat nú í
fyrsta sinn hugsað reiðilaust um hinn fláa vin föður síns.
Já, á þessu augnabliki reyndi hann til hins ýtrasta, að koma
auga á einhverja viðunanlega afsökun fyrir breytni Gisslers.
Áður en hann hafði komist að niðurstöðu um þetta, leit
hún á hann því augnaráði, er heillaði hann gjörsamlega, og
stóð honum æ síðan skýrt fyrir hugskotssjónum.
— Beið faðir minn einnig tjón á viðskiftum þeim, er hann
átti við föður yðar?
— Æ, verið þér nú eltki að i’yfja upp þessi ólukkans við-
skiftamál!
— Eg get ekki slept þeim úr huga mér, og betur gætuð
þér ekki gert mér til handa, en að svara mér.
Hann sá, að hún hafði rétt fyrir sér. Óvissan var orðin
henni óbærileg, en hinsvegar fanst honum sem lagður væri
hann á kvalabekk.
— Beið faðir minn einnig tjón?
— Nei, svaraði Vilhelm treglega.
— Græddi hann á viðskiftunum?
111
Vilhelm hefði viljað gefa mikið til að geta svarað þessari
spurningu neitandi eins og hinni, en þar sem hann gat það
ekki, þagði hann.
Hún skildi þögn hans, og drap höfði, yfirkomin af
blygðun.
Hann gekk feti nær henni.
— Systir Vera!
Rödd hans var svo þýð, að ætla hefði mátt, að það væri
ekki hans rödd.
Hún leit á hann hikandi.
— í viðskiftalífinu leyfist margt og mikið; sá sem gætir
sín ekki, verður að gjalda þess, og sitja með tap sitt, og sá
sem er á verði, hreppir gróðann, mælti hann glaðlega, eins
og hann væri að hughreysta vonlítinn sjúkling.
En hann sá skjótt, að þetta dugði ekki, hann varð að
koma með enn veigameiri rök til varnar Gissler.
— Faðir yðar hefir líka breytt — göfugmannlega. Eftir
að hann hafði eignast Fallsta, Ieyfði hann föður minum að
dveljast þar til dauðadags. Og síðar hauðst hann til að
kosta nám mitt og systra minna, hvert námið sem við kys-
um.
— Þáðuð þið boðið?
— Móðir min þáði það fyrir hönd systranna.
— En þér ekki?
— Eg gat komið inér fyrir á annan hátt.
— Þér vilduð þá eklci þyggja neitt af föður mínum?
Huggunin, er hann hugðist að veita henni, varð að engu
nýt.