Brautin - 31.05.1929, Blaðsíða 4

4
BRAUTIN
Stór útsala
byrfaði í gœr i verslun okkar. — Vegna flutnings verða
allar vörur verslunarinnar seldar með miklum afslœtti
næstu daga. .. Nolið nú tœkifœrið. gg
m
IVXarteiiin Kinarssou *fc Co. £8
m
B9
X^réttir.
Björgunarbáturinn. —
Slysavarnarfélagið lét vígja nýja
björgunarbátinn síðastl. sunnu-
dag. í ræðu sem hr. Þorsteinn
I*orsteinsson hélt við það tæki-
færi lýsti hann því hvað Slysa-
.varnarfélagið ætlast fyrir og
fórust honum svo orð um tak-
mark félagsins:
»Að fá björgnnarbáta í öll
stærstu fiskiver landsins.
Að setja á stofn björgunar-
stöðvar viðsvegar um strendur
landsins.
Að kosta hjálpar- og eftirlits-
skútur með fiskiflotanum (smærri
bátum) í öllum helstu verstöðv-
unum.
Að reisa fleiri sæluhús og
fleiri leiðarstaura á söndunum,
svo það komi sist fyrir aftur,
að menn' er bjargast hafa af
skipsbroti, verði þar úti, sökum
þess að þeir finna ekki sæluhús
og rata ekki til bæja«.
Eins og sést af ofanrituðu er
stjórn Slysavarnarfélagsins stór-
hnga um framkvæmdir allar.
Félagið berst fyrir einu mesta
nauðsynjamáli þjóðarinnar og
á þvi gott fylgi allrar alþýðu
skilið.
Brautin hefði óskað að ræðu-
maður hefði bætt við enn einu
atriði og það er um skyldu-
sundnám allra unglinga, jatnt til
sveita sem sjávar, jafnt fyrir
drengi sem telpur. Fetta verður
að koma sem fyrst. En framar
öllu öðru ætti þegar að lögleiða
að engan háseta megi skrásetja,
sem ekki hefir lært sund vel.
Slysavarnarmálin eru svo
áríðandi, að allar konur, jafnt
til sjávar sem sveita, ættu að
veila þeim öflugt fylgi sitt og
reyna að gera þennan þarfa
félagsskap sem útbreiddastan.
Ættu öll kvenfélög á landinu
að gerast styrktarmenn iélagsins,
bvert eftir sinni getu og hvetja
meðlimi sina til að ganga i
félagið.
F.kki «‘r aö tala um
viimubrögölu Brautin hefir
öðru hvoru minst á framkomu
austanbændaþingmanna í járn-
brautarmálinu og ekki fundist
hún sköruleg eða rnikilmönn-
um samboðin. En ekki er fram-
koma þeirra mikið stórmenni-
legri þegar um smámál er að
ræða. þingmenn Árnessýslu hafa
verið með eitt smamál, aófiiðun
seis í öifusá«. Hvernig halda
menn að þvi hafi nú reitt af?
Jú, þeir eru nú búnir að vera
með það á tveim þingum og
enn er þetta aðaimál þeirra
óútrætt. Er búist við að þeim
muni treinast þetta smámál eitt
þing ennþá og spursmál hvort
það verður yfirleitt nokkurntima
útrætt, ef þeir eru að fara með
það. Hafa sumir brosað að þess-
um vinnubrögðum þiogmann-
anna, og hugsað sem svo, að
það væri gagnslltið að vera að
trúa slikum liðleskjum fyrir
stórmálum, eins og járnbrautar-
málinu. En þ»ð er meira en
gagnslitið. t*að er spursmál
hvort austanbændur geta sam-
visku sinnar vegna, verið að
ofþingja veslingunum með sliku
erfiði, þegar það tekur þá 3
þing eða jafnvel ennþá meira
að koma öðru eins smámáli
fram sem ófriðun sels i Ölfusá.
Vonandi sjá austanbændur
þetta og skora nú fast á þing-
menn sína að ofreyna sig ekki
alveg á ófriðunarmálinu, þvi ef
þeir missa þá, mun þeim nær
ocH3oottoo»CH»seH9»ooooo«Ha«a
o o
§ BRAUTIN |
o o
O kemur út á föstudögum. — O
SMánaðargjald fyrir fasta &- g
m skrifendur er BO aura; einstök O
blöð kosta 15 aura. §
AFGREIÐSLA blaðsins er á §
Lokastíg 19, O
uppi. — Opin kl. 6—7 daglega. S
ooooooooooeooooooocHgoooo
Ð 1 ó mk á 1
og
A s i e r
nýkomið.
Versl. Kjöt & Fiskur
Sími 828 og 1764.
ómögulegt að ta þeirra jafningja
aftur til að þæfa i það óendan-
lega hin smæstu mál, svo að
þau geta næstum að siðustu
talist til eilifðarmálanna.
Prentsmiðjan Gutenberg.
178
þar, starfsmennirnir með konmn sínum og börnum, þorps-
búar ýmsir og jafnvel nokkrir, er alllangt voru að komnir.
Margir áttu bágt með að sætla sig við, að ckkert hóf skyldi
vera haldið, og það var með naumindum, að brúðhjónin
fengu að fara leiðar sinnar.
Nú voru þau ein síns liðs á leiðinni upp fjallið. Engan
var að sjá á eftir þeim; götuslóðin var mannlaus. Allir, sem
í kirkjunni höfðu verið með þeim, voru gengnir til vinnu
sinnar, því að þetta var virkur dagur, fyrir þau tvö ein var
dagurinn helgidagur.
Þau fóru leiðar sinnar þögui, því að nú, í hinni hátíð-
legu musteriskyrð náttúrunnar, urðu þau ai' nýju gagntek-
in af heigi vígsluathafnarinnar, sem komist hafði truflun
á, sakir allra heillaóskanna, er á eftir fóru.
Vera hafði saumað brúðarkjólinn sinn án þess að hafa
á honum slóða, og gat því gengið hiklaust, jiar sem hann
vafðist ekki fyrir henni. Brúðarblæjan glitraði i sólskininu,
og hún sveinpaði henni uin sig, ti! þess að hún i'estist ekki
á trjágreinunum. En er þau voru komin upp úr skógarbelt-
inu, lofaði hún henni að bylgjast fyrir f jallablænum eins og
verkast vildi.
Að vera á fjallgöngu í brúðarklæðum fanst Vilhelm fagurt
og hugðnæmt, en í kjól — svei, svei! Fyrir því hal'ði hann,
að hjónavígslu lokinni skift á kjólnum og jakkafötum, og í
stað pípuhattsins látið á sig mjúka skygnishúfu, en þrátt
fyrir þenna einfalda klæðnað og malpokann, er hann bar
á baki, var hann næsta tígumannlegur, svo var fyrir að
179
þakka því, hví íturmannlegur hann var í limaburði og hár
vexti. —
Síðustu þrjú árin hafði hann aflað sér sjálfstæðrar stöðu,
og þetta hafði í fylsta mæli þroskað karlmenskubraginn,
er honum var að upplagi áskapaður, og í annan stað hafði
hin nýja hamingja, er honum hafði hlotnast, sú, að hafa náð
lengi þráðu takmarki, dregið stórum úr stríðleika hans, og
varpað þýðum hiæ yfir tígulega andlitsdrættina.
Bæði voru þau gagntekin af hátíðlegri ró. Þau mæltust
að eins fátt við, og varð oft litið út í fjarskann; varð útsýnið
æ víðara eftir því sein þau kornust hærra; birtist þá hver
snæviþakinn linchirinn af öðrum. En milli þess að þau störðu
út í geyminn, litu þau hyort til annars, og fundu, hversu
alt hið dýrðlega, er fyrir augun bar, endurspeglaðist í þeim,
hvoru fyrir sig.
A einum stað, þar sem vegurinn var óvenju brattur, nam
Vera staðar, til að hlása mæðinni.
Eins og eftir þögulu sainkomulagi litu þau um öxl á veg-
inn, er þau voru búin að fara.
— Yfir lífsleið okkar rennum við nú einnig augum, mælti
Vera hljóðlega.
Hann skildi strax, hvað hún fór, og það brá áhyggju- og
hluttekningarsvip á andlitið, er. hann virti fyrir sér augna-
ráð hennar. Og aldrei liafði honum þótt hún elskulegri og
fjörlegri en nú.
— Lífsleið þín hefir verið næsta erfið með köflum, síðan
þú kyntist mér, mælti hann blíðum, en skýrum rómi.
Hún brosti við honum.