Samtíðin - 01.10.1950, Qupperneq 7

SAMTiÐIN
Október 1950_Nr. 166__17. árg., 8. hefti
SAMTÍÐIN kemur mánaðarlega, nema í janúar og ágúst. Árgjaldið er 25 kr. og greið-
ist lyrirfram. Áskrilt getur byrjað hvenjjr sem er. Úrsögn er bundin við áramót.
Ritstjóri og útgefandi: Sigurður Skúlason magister, simi 252G, pósthólf 75. Áskrillar-
gjöldum veitt móltaka í verziuninni Bmkur & ritföng hf., Austurstræti 1 og Bókabúð
Austurbæjar, Laugaveg 34. — Prentuð í Félagsprentsmiðjunni hf.
ÞETTA 5EGJA BRETAR
JJVAÐ HEFUR einna mest verið talað
um á íslandi að undanförnu? Dýrtíð
og vöruskort, munu ýmsir svara. Hver er
nærtækasta skýringin á vöruskortinum,
skýring, sem allir koma auga á og enginn
kinokar sér við að viðurkenna? G j a 1 d-
eyrisleysi. Hér í tímaritinu hefur
verið margbent á þá staðreynd, hve gjald-
eyrislindir þær, sem við höfum komizt
upp á lag með að nytja, séu tilfinnanlega
fábreyttar og stopular. Reyndar er full-
mikið að tala um þær í fleirtölu. Raun-
verulega er hér vart nema um eina gjald-
eyrislind að ræða: sjávarafurðirnar.
Við eigum að leggjast öll á eitt og gera
Island að ferðamannalandi. Við eigum að
reisa hér fullkomin gistihús, er svari kröf-
um tímans jafnvel og millilandaflugvélar
íslenzku flugfélaganna og „Gullfoss“ Eim-
skipafélags íslands. Ef það borgar sig
ekki að reisa hér gistihús, sem hægt er
að bjóða erlendum ferðamönnum gistingu
í, verður að skapa slíkum stofnunum
betri tilveruskilyrði en nú eru fyrir hendi.
Hér í ritinu hefur oft verið bent á, hví-
líka áherzlu grannþjóðir okkar á Norður-
löndum leggja á það að beina til sín er-
lendum ferðamannastraumi í því skyni að
afla sér erlends gjaldeyris. Nú skulum
við athuga, hvað Bretinn segir fyrir sitt
leyti um það mikla hagsmunamál. í for-
ustugrein Lundúnablaðsins D a i 1 y
G r a p h i c gat að lesa dag nokkurn sl.
sumar:
„Opnum Bretland fyrir Bandaríkja-
mönnum. Við sklum h æ 11 a að óska
sjálfum okkur til hamingju með það,
að fáeinir Bandaríkjamenn heimsækja
okkur — og gera nú verulega gangskör
að því að vekja áhuga fleiri þeirra fyrir
Bretlandsferðum. Um það bil 100.000 A m-
eríkumenn heimsóttu Bretland síð-
astliðið ár. Það nemur þriðjungs aukningu
frá því 1948, en það er hins vegar 3.000
amerískum gestum færra en árið 1937 og
17.000 færra en árið 1930.
Þetta táknar, að árið 1949 áleit aðeins
einn Bandaríkjamaður af hverjum
1.500 það b o r g a s i g að eyða sumarleyfi
sínu í Bretlandi. Pyrir tuttugu árum kom
einn af hverjum 1.050 hingað til lands.
Sterlingspundið var verfellt s í ð a s t-
1 i ð ið á r. Það táknar, að nú er tiltölu-
lega ódýrara fyrir þegna Bandaríkja Norð-
ur-Ameríku að heimsækja Bretland en að
taka sér sumarleyfisferð á hendur innan
lands, auk þess sem Bretlandsförin er nú
ódýrari en áður var. Af þessum ástæðum
ætti okkur að vera í lófa lagið að laða
hingað jafnmarga Bandaríkjamenn og 1930,
eða sem svarar 150.000 á ári. Við eigum
von á fleiri í ár en í fyrra, en það er
óvíst, að þeir verði svona margir. Hvers
vegna? Þeirri spurningu verðum við að
svara í stað þess að segja sem svo, að nú
sé allt í bezta lagi með ferðamannastraum-
inn, sem færir okkur dollara í þjóðarbúið.
Margir brezkir bílaeigendur hafa hætt
við að fara í sumarleyfinu til meginlands
Evrópu, síðan benzín varð hér frjálst. Þeir
vita sem er, að það er hvergi meiri
náttúrufegurð til en á brezku eyjunum.
Auglýsum við það nægilega vestan hafs?
Nokkrar hvimleiðar hömlur hafa verið af-
numdar hér í landi, en aðrar eru e n n í
g i 1 d i, líklegar til þess að eyðileggja á-