Samtíðin - 01.10.1950, Side 20

1«
SAMTlÐIN
INGDLFUR STEINSSGN:
Islenzk íþróttaafrek vekja athygli erlendis
(Höfundur þessarar greinar er gjaldkeri Frjálsiþróttasambands
íslands. Hann var fulltrúi þess á alþjóðaþingi, sem lialdið var
i Bryssel í ágúst samtimis Evrópumeistaramótinu. Eftirfarandi
grein hefur hann samið samkvæmt tilmælum „Samtíðarinnar“. —
Ritstj.).
pjÓRÐA EVRÓPUMEISTARA-
MÓTIÐ í frjálsiþróttum fór
fram í Rryssel dagana 23.—7. ágúst
sl. Er þetta annað EM-mótið, sem
Islendingar senda keppendur á, og
hafa íslenzku keppendurnir staðið
sig með mikilli'prýði á báðum þess-
um mótum.
Á þriðja EM-mótinu, sem fór fram
árið 1946, urðu Islendingar 13.
þjóðin i röðinni að stigatölu og
fengu þá 8 stig. Einn Islendingur,
Gunnar Huseby, varð þá Evrópu-
meistari í kúluvarpi, og annar, Finn-
björn Þorvaldsson, komst í úrslit
í 100 m hlaupi.
Á þessu ári (1950) urðu Islending-
ar hins vegar 8. þjóðin í röðinni,
hlutu 28 stig og tvo Evrópumeistara,
þá Gunnar Huseby í kúluvarpi og
Torfa Rryngeirsson í langstökki. En
fleiri feldskerum en nú er völ á. Það,
sem mest háir iðn okkar í svipinn,
er tilfinnanlegur skortur á útlend-
um skinnum. Sá skortur gerir það að
verluim, að mjög örðugt er að ann-
ast viðgerðir á erlendum loðkápum,
sem mikið er af i landinu. Hljóta
allir að skilja, að slíkt er vægast sagt
mjög bagalegt,“ segir Óskar Sólbergs
að lokum.
GUNNAR HUSEBY.
Hann varð EM-meist-
ari í kúluvarpi í ann-
að sinn í Bryssel og
vann hið fjórða bezta
afrek á mótinu. 16.74
m kúluvarp hans
veitti 1122 stig sam-
kvæmt stigatöflunni.
ekki eru þar með upp talin öll af-
rek okkur manna, því að örn Clausen
varð annar í tugþraut, og auk þess
komust íslendingar í úrslit í fjórum
öðrum greinum: 100 m hlaupi
(Haukur Clausen), 200 m hlaupi
(Ásmundur Rjarnason), 400 m
hlaupi (Guðmundur Lórusson) og
4x100 m boðhlaupi, en hoðhlaups-
sveit lslands skipuðu þessir menn:
Ásmundur Rjarnason, Guðmundur
Lárusson, Finnbjörn Þorvaldsson og
Haukur Clausen.
Aðrir keppendur fyrir Islands hönd
á jiessu mikla íþróttamóti voru:
Jóel Sigurðsson, Magnús Jónsson og
Pétur Einarsson, er einnig vörpuðu
ljóma á nafn landsins, þótt ekki
kæmust þeir í úrslitakeppnina.
Um það er engum blöðum að
fletta, að framfarirnar á sviði frjáls-
íþrótta hafa orðið geysimiklar hér á