Samtíðin - 01.02.1962, Blaðsíða 17

SAMTÍÐIN
13
atliuga, hvort engin höncl j-xi niöur úr
henni. Ég lilýt að hafa verið eitthvað
verri, þegar ég ráfaði um hæinn, muldr-
andi í hálfum hljóðum, og var að leita
mér að herbergi, þar sem enn væri gas-
eða olíuljós. Það var rafmagnsstraum-
urinn, sem gerði mig liræddan. Orkan,
sem varð Róbert að bana, eða ...
Ef lil vill var ég hungraður og sá orð-
ið ofsjónir, en ég var alllaf að sálast úr
hræðslu j'fir því, að þessi liönd kæmi
nú aftur og seildisl í mig. En hann var
nú of klókur lil þess. Hann lék ekki sama
bragðið tvisvar. Hélt mér hara í gapa-
stokknum.
Þetla var Róberl! Hann ofsólti mig.
Hann vissi, hver það var, sem valdur var
að dauða hans.
í annað skipti, meðan ég var í Pimlico,
fór ljósið i herherginu mínu allt í einu
að hoppa og blakla, eins og þeir segja,
að það geri í fangaklefunum meðan ver-
ið er með fanga í stólnum.
Þá hrópaði ég: Svei mér þá, Róhert!
Það var ég, sem gerði það. Þú getur reitt
þig á, að nú dauðsé ég eftir því, en í
öllum guðanna hænum hættu að ofsækja
mig!
En aftur dofnaði ljósið og lá við, að
það slokknaði. Ég hljóðaði af hræðslu,
og einhver náungi í næsta lierbergi lamdi
í vegginn og öskraði, að ég væri drukk-
inn og þar fram eftir götunum. Þá hætti
ég að hljóða' og slökkti Ijósið. Þarna lá
ég lafhræddur eins og mús undir fjala-
ketti og skalf eins og lirísla, því það veit
sá, sem allt veit, að rafmagnsperan var
rauðglóandi í marga klukkutíma, eftir
að ég slökkli á henni.
Það leið ekki á löngu, þar til ég datt
ofan á herbergi, þar sem var gas. Her-
bergið var ódýrt og sóðalegt með megn-
um gasdaun, en nú var ég laus við Ró-
hert fyrst um sinn.
Gömlu hjónin, sem áttu húsið, höfðu
engin rafmagnsljós, ekkert þess háttar.
En bjöllunni hafði ég alveg gleymt.
Það var liringingarbjalla við útidyrnar
í sambandi við litla rafldöðu í eldhús-
inu. Þau leigðu mér herbergið fyrir
sama og ekkert, af því ég var atvinnu-
laus, en ég varð að vinna fyrir því, ræsta
húsið, elda matinn og svara dyrabjöll-
unni. Þetta var þrælavinna.
Eina koldimma nótt hringdi bjallan.
Gömlu hjónin voru háttuð, svo ég fór
fram til að opna. Bjallan hringdi aft-
ur hvellum hljómi, þegar ég var i miðj-
um stiganum.
Niðurl. i næsta blaði.
SAMTÍÐÍN vill verða við beiðni lesenda sinna
og birta gegn 10 kr. gjaldi óskir þeirra um
bréfaskipti.
Bjarni Sigurðsson, Skúlagötu 52 III. liæð,
Rvik óskar að skrifast á við 15—17 ára pilt eða
stúlku.
Kristín Jóhannsdóttir, Saurbæ, N.-Múl., pr.
Þórsliöfn óskar eftir að skrifast á við pilt eða
stúlku á aldrinum 16—21 árs.
Ferðalög geta verið mjög menntandi.
Til dæmis er oft tími til að líta í bók,
ef menn lenda í nmferðarhnútiim á veg-
unum.
Spákonan: „Ég tek 100 krónur fgrir
að svara hverri spurningu.“
Viðskiptavinurinn: „Er það nú ekki
nokkuð mikið?"
„Það má vel vera, en lwer var hin
spurningin yðar?“
MAGNÚS B. PÁLSSON
Glerslípun og Speglagerð.
Skipholti 9. Sími 1-57-10.