Samtíðin - 01.09.1962, Page 25

SAMTÍÐIN
21
(ju&ni. ^4rnfau^iion ^ [attur
■
!
L. B. Salkind
Deutsches Wochenschach 1913
Hér koma tvö skákdæmi til að spreyta
sig á.
i báðum á hvítur leikinn og í báðum á
bann að máta í þriðja leik. Reyndar eru
l)au einnig skyld að því leyti að í háðum
i;U’a langlinumenn, hrókar og drottning,
uieð aðalhlutverk.
En nú er rétt að líta betur á dæmin áð-
Ur en lengra er lesið, því að hér á eftir
koma lausnimar.
Greinilegt er í dæmi Salkinds að naum-
ast getur hvítur leikið drottningunni
uema til að skáka, því að ella vekur svart-
ur drottningu með skák. Svarti kóngur-
lnn er á miðju borði, svo að loka verður
bnum heggja megin við hann. Næst ligg-
l,r að reyna 1. Hc6. Sá leikur dugar vel
gegn 1. — Kd5 (2. Dhlf og mát í næsta
leik) og t. b4 (2. Delf og mát í næsta
lcik), en eftir 1. — Kfó er engin leið að
111;,ta nógu snemma. Þá er að reyna lóð-
lc‘ttar stíflur, og eftir dálitla umhugsun
keniur lausnin 1. Hg8. Eftir 1. — Kf6 (5
eða 4) kemur 2. Ilce8 og síðan mát með
J. W. Abbott
Baltimore News, 1890
Dff. Eftir 1. — Kd6 (5 eða 4) kemur á
sama hátt 2. Hge8 og siðan Ddlf og mát.
En ef svartur leikur kónginum eftir e-lín-
unni eða b-peðinu fram? Þá kemur 2.
Delf ,og síðan 3. Hcf8 eða Hgd8 mát.
Þessar mátslöður lýsa vel eiginleikum
langlínumannanna.
Þótt staðan sé ekki ósvipuð í dæmi
Abbotts, er hugmyndin þar öldungis ólík.
Tilraunir með að flytja annanhvorn hrók-
inn til hliðar licra sýnilega engan árang-
ur, svo að-leita verður annarra ráða. Og
þau ráð eru býsna frumleg: að nota ann-
an hrókinn til að stýra svarta kónginum,
en fela hann síðan: Lausnin er þessi: 1.
Hc8! Kd5. 2. Kc7! Kc5 3. He6 mát, og
kemur þá í ljós hlutverk peðsins á a3.
Lögreglustjóri: „Og Iwað sögðuð þér
við afbrotamanninn, þegar bann við-
hafði þetta hroðalega orðbragð?“
Lögregluþjónninn: „Ég sagði, að hann
ætti alls ekki heima innan um siðað
fólk, heldur skgldi hann koma með mér
hingað á stöðina.“
Leikkona: „Til hatningju með nýju
skáldsöguna yðar. Hver skrifaði liana
fyrir yður?“
Skáldkonan: „Mér þykir vænt um, að
yður skyldi lika hún vel. Iiver las hana
fyrir yður?“
0i ii m*m s
□ 0 n i K
m mm n Á K
K