Morgunn - 01.06.1948, Page 15

MORGUNN
5
Misjafnlega Jcotrosknir. Og þar af leiðandi misjafnlega
skringilegir. Skringilegastir, þegar við högum okkur eins
og við hefðum mælt og vigtað og nákvæmlega reiknað
út alheiminn.“
★
„Að öðru leyti slcál ég benda ykkur á það, að við rann-
sókn duZarfullra fyrirbrigða hafa komið upp úr kafinu
ýmsir dulrænir hæfileikar sem með manninum búa. Mér
þykir cdls ekki ólíklegt að einn þeii'ra sé sá, að sjá fram í
ókomna tímann, þó að vér skiljum ekki, hvernig það gerist.
Mér þykir alls ekki ólíklegt, að með oss búi állir þeir hæfi-
leikar, sem til eru í tilverunni, því að ég trúi þvi, að Ritn-
ingin hafi rétt að mæla, þegar hún fullyrðir, að vér séum
guðs ættar. Mér finnst, að þessir dulrænu hæfileikar, sem
eru að finnast með mönnunum, eigi að vera oss óumræði-
legt fagnaðarefni. Þeir benda svo ótvíræðlega út yfir þetta
jarðneska. Þeir benda inn á land eilifðannnar. Þeir gera
aðeins vart við sig hér. Þeim bregður fyrir eins og leiftrum.
Þeir fá ekki notið sín í efnisheiminum. En úr þvi að vér
höfum þá, virðist mér annað óhugsandi en að vér eigum
eftir að komast á það tilverustig, þar sem þeir fá notið sín.“
★
„Tilveran, sem við erum sett í, er undarlegasta og fal-
legasta ævintýrið, sem samið hefir verið. Hún er ævintýri
föður okkar á himnum. Sjálf er hún dularfyllsta fyrir-
brigðið. Leyndardómar hennar eru, eins og fuglarnir í
ævintýrunum, allt af að syngja okkur áfram, áfram lengra
og lengra inn i dýrð álheimsins. Við verðum að hlusta. Við
verðum að ganga á hljóðið og leita.
Hversvegna ætti leitinni að vera lokið, fyrr en við verð-
um komin þangað, sem við sjáum, að sjálf vizkan, sjálf
fegurðin, sjádfur kærleikurinn býr?“
★