Morgunn - 01.06.1948, Qupperneq 89

MORGUNN
79
Auðvitað stóð ekki á mótbárum margra gáfaðra og
lœrðra spíritista gegn þessari skýringartilgátu. Þeir báðu
Urn sannanir fyrir því, að þessi endurminningarsjóður væri
til, en þá sönnun var vitanlega ekki auðvelt að láta í té.
Samt vildu sumir sálarrannsóknamannanna halda þessari
skýringartilgátu að svo komnu máli. Spíritistarnir lögðu
fram mikið magn vel vottfestra sönnunargagna þess eðlis,
röddin, sem af vörum miðilsins talaði, og kvaðst vera
framliðinn maður, sannaði sig með því að koma fram með
('ndurminningar úr jarðlífi sínu, sem engum fundarmanna
var sannanlega kunnugt um, en aðrir f jarstaddir vissu um,
°8 hægt var að fá staðfest. hjá þeim. Þetta sannar ekkert
Urn að að látni maðurinn lifi, sögðu efagjörnustu sálarrann-
s°knamennirnir, og þeir settu þá skýringartilgátu fram,
að þegar miðillinn væri fallinn i trans, legði undirvitund
hans af stað og sækti vitiieskju sína í þá jarðneska menn,
Sem kunnugir hefðu verið látna manninum og þekkt þessa
atburði. Spíritistaifnir spurðu þá, hvernig undirvitund
a^iðils, sem ekki vissi að þessir menn væru til, færi að fá
Vltneskju um tilveru þeirra og finna þá til að sækja vitn-
eskjuna í þá. Þeirri spurni igu var vitanlega ekki unnt
að svara, eii sálarrannsóknamcnrirnir vildu samt gera
raö fyrir, að þetta væri mögulegt. Þeir voru flestir lærðir
1 skóla efnishyggjunár, og sögðust vilja fallast á allar aðr-
ar skýringar á fyrirbrigðunum en þá, að þau stöfuðu frá
ramiiðnum mönnum. Sálarránnsóknafélagsmennirnir
rezku voru hér vitanlega engan veginn á einu máli, en
1 fálaginu réðu þeir mestu, sem tortryggnastir voru og
strangastir efnishyggjumenn.
Það, sem þyngst varð á metunum til að sannfæra efun-
armennina í þessum hópi um, að framliðnir menn stæðu
a bak við fyrirbrigðin, voru vafalaust hin svonefndu víxl-
Skeyti, þegar þau fóru að koma fram hjá miðlunum,
eftir aldamótin síðustu. Þau virðast hafa orðið til að
aannfaara endanlega annan eins mann og Sir Oliver
0(ige, og fleiri. Hann hafði um áratuga skeið verið