Barnablaðið - 01.04.1950, Qupperneq 11

BARNABLAÐIÐ
8
budduna. Þau náðu f aðgöngumiða,
og meðan Inger áranguislaust leit-
aði þeirra, sátu þau í tjaldinu.
,,Hvar er Inger?“ spurði Óli.
„Kemur hún ekki lika?"
„Nei,“ sagði Gróa, „hún þurfti
að flýta- sér heim, en við förum
: seinna."
I Óli var samt ekki fyllilega ánægð-
■ ur. „Heldurðu að við megum þetta?
Mamma segir, að Jesús verði hrygg-
ur, ef við förum á Cirkus eða bíó.“
„Uss, það er allt annað, það er
ekki svona sýning, sem hún á við.“
Óli lét sér þetta nægja, en samt
var hann feginn, þegar sýningunni
var lokið og þau komu út úr tjald-
inu.
Gróu leið ekki vel á heimleið-
inni. Samvizkan ákærði hana og
hugrekkið þvarr eftir því sem þau
nálguðust heimilið.
Frú Svenssen flýtti sér á móti
þeim, þegar þau komu heim.
„Hvar 1 ósköpunum hafið þið
verið?“ spurði hún um leið og hún
tók Óla í faðm sér. „Ég var svo óró-
leg yfir ykkur, og Inger gat ekki
skilið, hvað orðið hefði af ykkur.“
„Við vorum í Cirkus,“ sagði Óli
og vafði örmunum um háls mömmu
sinnar. „Það var svo gaman að sjá
hestana, en einn þeirra var veikur,
og ég kenndi svo í brjósti um
hann.“
„Voruð þið í Cirkus?“ spurði
mamma hans undrandi.
„Já, m það var ekki svona Cirk-
us, sem Jesús vill ekki að. við för-
um í,“ sagði Óli. „Gróa sagði það.
Inger þurfti að flýta sér heim, þess
vegna kom hún ekki með okkur.“
Gróa fylgdi niðurlút með þeim
inn í húsið. Nú, þegar allt var um
seinan, iðraðist hún þess, sem hún
hafði gert.
„Hvar fékkst þú peninga?"
spurði frúin Gróu, þegar þær voru
tvær einar í eldhúsinu, litlu síðar.
„Ég hafði dálitla peninga," sagði
Gróa lágt, en hún roðnaði og þorði
ekki að líta upp.
Frúin þorði ekki að segja henni,
að þetta væri ósatt, þótt hún hefði
oft rekið sig á það, að Gróa sagði já,
þegar hún átti að segja nei.
„Ég er hrygg yfir því, að þú fórst
með Óla í Cirkus,“ sagði hún. „Við
förum aldrei á slíka staði, og með-
an þú ert hjá okkur, verður þú að
haga þér eftir því, annars þori ég
ekki að láta þig halda áfram að
passa Óla.“
Þetta var viðkvæmansti punktur-
inn fyrir Gróu.
„Æi nei!“ sagði hún biðjandi.
„Ég skal aldrei gera þetta aftur.
Framvegis getið þið reitt ykkur á
mig.“
„Jæja, láttu okkur sjá, að þú
haldir loforð þitt. Og svo átt þú að
biðja Inger fyrirgefningar. Hún
leitaði ykkar aftur og fram um
kaupstaðinn. Hún var svo hrædd
um ykkur. Hún tapaði líka budd-
unni sinni. En það vildi svo vel