Barnablaðið - 01.04.1950, Qupperneq 14

12
BARNABLAÐIÐ
„Já, þú verður að biðja Inger
um fyrirgefningu og segja henni
frá því, hvað þú hefur gjört. Það
stendur í Biblíunni, að Blóð Jesú
Krists Guðs Sonar hreinsi af allri
synd, en það er aðeins, ef við ját-
um syndir vorar. Ef þú játar allt
eins og það er, þá mun Jesús fyrir-
gefa þér.“
Gróa tók viðbragð og settist upp
í rúminu. Augu hennar tindruðu
af æsingu. „Það geri ég aldrei,“
hvæsti hún þrjóskulega. ldrei!“
„Ekki heldur, þó ég biðji þig um
það?“ sagði frú Svenssen milt og
beygði sig að henni. „Gróa, þú verð-
ur að viðurkenna syndir þínar, ann-
ars færðu ekki frið við Guð. Ég
þekki Inger og veit að það er ekki
örðugt að fá fyrirgefningu hennar.“
„Já, en ég geri það aldrei," svar-
aði Gróa hörkulega. „Ef ég þarf
fyrst að biðja hana um fyrirgefn-
ingu, þá kæri ég mig ekki um fyrir-
gefningu Guðs. Mér dettur ekki í
hug, að láta Inger hælast um yfir
því, hvað ég hafi gert við pening-
ana hennar.“
Frú Svenssen varð að skilja við
Gróu, eftir að hafa árangurslaust
reynt að telja henni hughvarf. Að-
ur en hún fór, lagði hún budduna
á náttborðið og sagði:
„Nú legg ég hana hér, og svo
verður jrú sjálf að ákveða, hvort þú
talar við Inger eða ekki. Ég skal
ekki þvinga þig, en ég bið fyrir þér
og vona innilega, að sú stund komi,
að þú biðjir liana í auðmýkt um
fyrirgefningu á synd Jrinni.“
Þegar Gróa var orðin ein, tók
hún budduna og kastaði henni út
í horn. Hún vildi ekki sjá hana
framar. Að síðustu sótti lnin hana
þó og faldi hana að nýju milli fat-
anna í kommóðunni. Þótt hún
hefði ekki budduna lengur fyrir
augum sér, gat hún samt ekki sofn-
að. Eins og vofa ásótti hugsunin
hana um það, að hún ætti að biðja
Inger um fyrirgefningu. Inger, seni
henni varð minna um með hverj-
um degi. Öll harkan í sál hennar
reis eins og múr umhverfis hana.
Hún skyldi ekki aldrei ganga það
skref. Þeim skjátlaðist illilega, ef
þau héldu, að hún færi að biðja um
fyrirgefningu. Og ef það var satt,
sem Mai frænka sagði, að Guð fyrir-
gæfi henni ekki, þá yrði hún að
spjara sig án Hans fyrirgefningar.
Það hefði hún gert hingað til og
kæmist líklega eins af þetta skiptið.
Hún kæfði niður þá löngun eftir
hreinleika og friði, sem hafði vakn-
að í sál hennar. Hún vildi ekki
borga hvað sem væri, til Jress að
öðlast frið í hjartað.
(Framhald.)
MINNISVERS.
Jesús sagði: Ég er upprisan og líf-
ið, sá, sem trúir á mig, mun lifa þótt
hann deyi. Jóhannes, 11:25.