Alþýðublaðið - 31.08.1923, Blaðsíða 3

KC0*ff«nRCXp!S
s
Afgreiðsla
blaðsÍDS er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti.
Sími 9 8 8.
Auglýsingum sé skilað fyrir kl. 8
að kveldinu fyrir útkomudag þang-
að eða í prentsmiðjuna Bergstaða-
stræti 19 eða í síðasta iagi kl. 10
útkomudaginn.
Áskriftargjald 1 króna á mánuði.
Auglýsingaverð 1,50 crn. eindálka.
Útsölumenn eru beðnir að gora
skil afgreiðslunni að minsta kosti
ársfjórðungslega.
dálítið um líkamsskr.pnað bless-
aðrar skepnunnar! 'Nú skil ég,
hvers vegna »Hvítiogur« skrifar
af svona miklum rembingi, eða,
á óbreyttu aiþýðumáli, hvers
vegna rassion er svona mikill
undir honum! En segðu mér nú
frekar af því, hvernig er varið
Takið eftir!
Billinn, sem flytur. Ölfusmjólkina,
tekur fólk og flutning austur og
austan að. Mjög ódýr flutningur.
Afgreiðsla hjá Hannesi Ólafssyni,
kaupmanni, Grettisgötu 1.
Hjálparstðð hjúkrunarfélags-
ins »Líknar< er opin:
Mánudaga . . , . kl. ii—12 f. h.
Þriðjudaga . . . — 5-6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. -
Föstudaga . . . — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
lifuaðarháttum þessarar skepnu
með mörgu rófuúðina.<
»Ja, það er nú saga að segja
frá því. Hér við land hefir hvít-
ingur sést mjög oft á Dálvík
við Eyjaijörð. Hann hefir þann
einkenniiega vana að læðast alt
af með landi frám, og gáir þó
vandleg* að reka slg ekki á
stórhvelin, tn er hins vegar
mjög illur við alt smáhveli, sem
hann ræður vel við. Einu sinni
réðust margir stórir hvalir á eitt
stórhveli, svo það lá eftir flak-
andi í sárum. Þá sést, hvar hvít-
ingur kemur þjótandi og bregð-
ur þá vana sfnum að læðast með
löndum fram. Ræðst hann síðan
af mikilli grimd á stórhvelið, því
að hann hélt daga þess talda.
En stóri hvalurinn var þá ekki
særðari en það, að hann sló til
sporðinum, en hvítingurinn tókst
á háa loft og gusaðist sfðan
niður á sjóinn eins og gorvömb,
sem kastað er til á bióðvelli.
Og þegar hann sást aftur, var
hann búinn að taka upp sína
gömiu venju að læðast með
Iöndum ?<
»Á hverju lifir hvítingurinn?<
»Ja, um það ber mönnum ekki
saman. Vilhjálmur Stefánsson
sagir f bók sinni >Líf mitt með
Eskimóum«, að hann lifi mest á
laxi þarna fyrir norðan Amerfku.
Það er að segja auðvitað ein-
göngu á smálaxi.<
»Étur h inn ekki f sig stóru
lEdgar Rice Burrougbs: Dý’ T«i’zsan®.
rekið á brott í ofsaveðri. Nú voru áravnar teknar,
og alt var tilbúið til brottferðar, þegar Akút og
aparnir voru komnir.
£inu síduí enn gekk hin hræðilega áhöfn á skip
með drottnara sínum. Fjórir inenn lögðust á árarnar,
því Gústav þorði ekki að vem með þessu hyski.
Skipinu miðaði allhart, en hljóðlega, til hafs. og
stefndi á ljósin.
Syfjaður sjómaður hólt vöið á þilfavi Covrie, en
undir þiljum gekk Schneider íram og aítur fyrir
framan Jane Glayton. Konan hafði fundið skarnm-
byssu í borðskúffu í klefanum, sem hún var lokuð
inni í, og nú hélt hún stýrimanninum frá sér með
vopuinu.
Svertingjakonan 'kraup á bak við haDa, en
Schneider skálmaði um hótandi, biðjandi og lofandi
öllu fögru, en alt til einskis.
Skyndilega kvað við viðvörunaróp af þilfarinuíog
skot á eftir. Jane gætti sín ekki og leit út um
klefaglugganu. Jafnskjótt réðst Schneider á hana.
Yörðurinn á Covrie hafði ekki hugmynd um,
að annað skip væri í þúsund mílna fjarlægð, fyrr
en hann sá mann vinda sér yfir borðstokkinn.
Jafnskjótt stökk vöiðurinn á fætur, rak upp óp og
Bkaut á ókunna manninn. Það var óp hans og
hvellurinu úr skammbyssu hans, sem dró athygli
Jane að sér.
Öryggið á þilfarinu varð í einni svipan að engu.
Skipshöfnin af Covrie hljóp um með skammbyssur,
hnífa og önnur vopn, en aðvörunin kom um
seinan. Dýr Tarzans voru þegar á þilfarinu ásamt
með Tarzan og hásetunum tveimur af Kincaid.
Hugrekki uppreistarmannanna brast. er þeir sáu
villidýrin. feir, sem skammbyssur höfðu, skutu
nokkrum skotum og leituðu sér svo hælis, Sumir
íóru upp í reiðann; en þar voru apar Akúts
heimavanari en þeir og gerðu þeim fljót skil.
Shíta hafði að eins náð einum. Svo kom húu
auga á Kai Shang, sem hljóp sem hraðast til
klefa síns.
Hann komst í klefann á að eins broti úr sekúndu
á undan Shítu og skelti aftur hurðinni. Shíta stökk
á hana áður en lokan skrapp í lás, og augnabliki
síðar var Kai Shang æpandi uppi í efra rúmi í
klefanum.
Shíta stökk léttilega á eftir honum, og innan
skamms var æfl hins illa Kínverja lokið.
Augnabliki eftir að Schneidev hafði ráðist á Jane
og hrifsað af henni skammbyssuna, var dyrum
klefans hrundið upp, og stór maður, hálfnakinn,
kom inn.
þegjandi stökk hann yflr gólflð. Schneider fann
greipum læst um kverkar sór. Hann snéri við
höfðinu til þess að sjá, hver ráðist hefði á sig,
og augu hans ranghvolfdust, er hann sá í andlit
apamannsins.
Fingurnir læstust fast að kverkum hans; hann
reyndi að æpa, biðja, en ekkert hljóð heyrðist.
Augun ætluðu út úr höfði hans.