Sameiningin - 01.04.1887, Síða 7

—23—
dauðum, hefir í för með sér,—þaS var þetta almáttuga afl, sem
á fáum árum lét til verða kristinn trúarflokk, ótrúlega fjöl-
mennan og út breiddan í öllum löndum bins afar-víðlenda Róma-
veldis til forna. Almenningr, sem þá tók kristna trú, mátti
eiga það hér um bil víst, að grimmar og blóðugar ofsóknir biði
þeirra, er kristnir gjörðust, enda hafði Jesús sagt lærisveinum
sínum það fyrir, að svo myndi veröa. Og samt gjörðust heilir
hópar fólks kristnir. það var vissan um það að Jesús væri
upp risinn og þar með vissan um það að hann væri guð jafn-
framt því að hann var sannr maðr, sem kom þessu til leiðar.
Menn heilsuöu hver öðrum á hinum fyrstu öldum kristninnar á
páskadagsmorguninn með þessu ávarpi: „Drottinn er upp ris-
inn“,—„drottinn er sannarlega upp risinn“. Og þessi páskakveðja
bergmálaði í hjörtum kxistinna manna á hverjum sunnudegi og
hverjum virkurn degi hvar sem þeir voru staddir og gaf þeirn
yfirnáttúrlegan styrk í sorgum lífsins og á píslargöngunni út
í e!d og undir sverðseggjar og jafnvel í ginið á Ijórium og tígr-
um. Hefði vissan ekki verið föst í hjörturn þeirra urn það að
Jesús væri upp risinn, um það að hann væri guð, þá hefði allr
iiinn andlegi undrakraftr, sem bar þá áfram í lífinu og dauðan-
um, gjörsamlega horfið ; liin kristna kenning hefði þá óðar orðið
ónýt og trú kristinna manna þá líka reynzt ónýt. Ef sú vissa
hættir í hjörtum manna með kristnu nafni, að Jesús sé upp ris-
inn frá dauðum, lifi og ríki á hirnni og jörðu sem guð blessaðr
um aldir alda, þá er allr þeirra kristindómr farinn og trú þeirra
ónýt og ekki lengr kristin trú. Menn verða að geta heilsað
hver öðrum á göngu lífs og dauða með hinni fornu páskakveðju:
„Drottinn er sannarlega upp risinn".
þeir eru til innan kristninnar og hafa um langan aldr til
verið, sem neita guðdómi Krists eða þykjast ekki mega þora að
trúa honum, sérstaklega fyrir þá sök auðvitað, að það sé engin
órœk sönnun fyrir því, að Jesús hafi nokkurn tíma upp risið
það sé á rnóti lögum náttúrunnar að slíkt hafi átt sér stað, það
sé á móti heilbrigðri skynsemi að trúa slíku. Hin kristna
páskagleði á eðlilega ekki heima í hjörtum þeirra, er þessu halda
fram. Ekki viljum vér kasta steini á þessa menn fyrir vantrú
þeirra. það liggr nógu þungr steinn á hjörtum þeirra samt. því
sannarlega er sá maðr vansæll og aumkunarverðr, sem elcki
getr fengið sig til að trúa neinu öðru en því, er séð verðr hér