Sameiningin - 01.01.1892, Qupperneq 5

—181
þeir báðir voru orðnir fulltíða menn, gjörðist smiðurinn trú-
aður kristinn maður, en sonur hins tigna manns fjell frá
barnatrú sinni og gjörðist kristindómsafneitari. Hinn ungi
námsmaður hitti nú leikbróður sinn á óöalsjörð föður síns
og gaf sig á tal við hann; komst hann þá brátt að því,
að hann var orðinn einn þeirra, er í háði voru kallaðir
heilagir. Hinn ungi vantrúai'maður aumkaðist þá yfir líann
að hann skyldi vera farinn að angra sig með þvílíkum
höfuðórum, og langaði til að losa hann við þá hleypidóma.
A margan hátt reyndi hann til að gjöra honum skiljan-
legt, að kristindómurinn gæti ekki verið sannur. Verlca-
maðurinn hlustaði þegjandi á hann, þangað til hinn sagöi
á endanum: „Getur þú nú svaraö rnjer nokkru upp á það,
sem jeg hefi sagt? Skilur þú ekki, að jeg fiefi greinilega
sjfnt þjer, að trúin þín er ástæðulaus?11 þá svaraði verka-
maðutinn með mildu brosi: „Nei, það sem þú hefur sannað
mjer, er ekki annað en það, sem jeg hef vitað síðan við
vorum drengir, að þú liefur meiri skynsemi en jeg og veizb
miklu meira. þú heíur gjört mig orðlausan í dag, en ef
þú á morgun skyldir hitta kristinn mann, sem er þjer
eins fremri að gátuin og þekking eins og þú ert mjer
fremri, þá mun honum eins hæglega takast að gjöra þig
orðlausan. Reyndar myndi það ekki fremur hjálpa þjer tii
að verða kristinn en hin sterku orð þín hafa dugað til
þess að lmgga minni trú. Nei, þú verður að fara allt öðru
vísi að, ef þú átt að geta tekið trúna frá þeim, sem í
raun og veru hefur lmna, þú verður að sanna honum,
að guðs orð nái ekki að sýna krapt sinn í lífi hans. þú
verður nð gjöra honuin ijóst, að það sje ósatt, að hann
komist guði því nær, því meir sem hann lætur oi'ð haus
ganga sjer til hjarta, og að hann sökkvi því meir í synd
og eymd, því ólilýðnari sem hann er. En að sanna þetta
tekst þjer aldrei, því hver kristinn maður reynir það dag-
lega, að allur hans styrkur og friður, öli lians huggun o;
ailui' hans dugnaður kemur af því, að hann er orðinn
hlýðinn, og að öll lians sálarangist og vonzka kemur a£ því,
aS hann megnar enn þá ekki að hlýða orðinu í öllu.“
Athugum þetta. Tal þes.sa ómenntaða verlcamanns tekur