Sameiningin - 01.01.1892, Page 10

—186—
íetlar skólinn að hjilpa þeim, sem á hann ganga, til aS
vei-ð'a innlendir menn og góðir borgarar í orðsins bezta
skilningí. Islenzk tunga, saga íslands og saga Norðurlanda
verður svo sem að sjálfsögðu einnig kennt, til þess að
koma nemcndunum í skiining um það í þeirra eigin þjóð-
erni, scm ekki má glatast. Hve nær sem auðveldara verð-
ur að koma nemendunum í skilning um það, sem verið
er að kenna, á ensku en á íslenzku, verður enskan mál
skóians. Að því leyti hagar liver einasti skóli sjer eptir
því, sem bezt er við hæfi nemendanna. Hve fátækir and-
stæðingar skólans eru af ástæðum, sjest bezt á því, að þeir
þurfa að skrökva, til þess að geta haft eitthvað til að
segja. þeim ferst líkt og litlum drengjum, sem byggja
borgir úr spiluin og finnst mikið til um hernaðaríþrótt
sína, þegar þeir blása hróðugir sínar spilaborgir um koll.
2. það er engin þörf fyrir neinn íslenzkan skóla.
Hjer úir og grúir af skólum, setn standa öllum opnir. því
ekki aö nota þá skóla? — Svar: það er eðlilegt, að mót-
stöðumenn kirkjunnar og kristindómsins finni ekki neina
]iörf fyrir þennan fyrirhngaða skóla. því það á að verða
kristilegur skóli. En það er heldur enginn að spyrja þ.v
urn það. Kirkjiifjelagið ætlar að koma skólanum á fót;
það er það, sem finnur þörfina. Fyrst og frernst vegna
þess, að hjer er heill hópur rnanna, sem lætur það vera
sitt aðaláhugamál, að stela trúnni úr hjörtutn hinna ungu
og útbreiða vantrú og guðsafneitun, hvar sem þeir ná til.
])ess vegna er þörf á ménntunarstofnun fyrir kristin ung-
menni, er veitt geti almenna þckking á kristilegum grund-
velli. það þarf líka að finna upp á einhverju meðali til
að vekja námslöngun hjá hinum ungu. það er satt, skól-
arnir eru hj'er nógir. En ]æir eru mjög lítið notaðir af
fólki voru. Islenzki skólinn verður til þess að vekja náms-
fvsn og koma þeim unglingum, sem eitthvað geta Iært,; til
þess að menntast, ekki að eins fáeinum, heldur almennt.
Hann verðtir til ]æss, að leiða fjölda af íslenzkurn ung.
mennum inn á liina æðii skóla iandsins og gjöra oss að
því afli í þjóðlífinu hjer, sem vjer bæði eigum að verða
og getum orðið.