Sameiningin - 01.08.1893, Qupperneq 7

—87—
og signuS hvíld í gröf,
unz drottinn Ijóma lætr
oss lífsins dýru gjöf.
Vor Jesús Ijúfr lifir
og leiöir oss vi5 mund,
svo dauSans öldu yfir
vér á hans komumst fund.
Hann vill, að séu sínir
hjá sér um eih'f ár.
Svo vel er, vinir mínir;
})<i5 víst má þerra brár.
Vor drottinn dýrðarhái
vort dauðlegt lífgar hold,
svo friöarfundi nái,
þó fyrst það verði mold,
Oss skilr skapadómr
á skilnaðarins stund,
en bvellr lúðrldjómr
oss heimtar á þann fund.
í Des. 1892.
UM ANDLEGAR IÍORFUR ILJÁ ÞJÓÐ VORRI
ritar einn háttvirtr vinr vor heima á íslandi þannig í bréfi til
vor frá því í Maímánuöi:
„það þykir mér mjög miklu máli skifta, að þeir rnenn, sem
halda fast við kristindóminn í öllu verule"u, haldi sem mest
saman, þó að þeir hafi mismunandi skoðanir á ýmsum hinna
smærri trúaratriða, eða að minnsta kosti varist nijög aö lenda í
deilum, svo að eigi skeinmti þeir óvinum kristninnar með sundr-
lyndi. þessa er, virðist mér, sérstaklega þörf nú, þar sem svo er
komið hjá oss, að fylking vantrúaiinnar er á þessum tíma ötl-
ugri, áræönaii og áleitnari en nokkru sinni áðr. Með þessu á
eg auðvitað langhelz; við hinn skólagengna lýð, því að allr þorri
alþýðumanna, í mörgum hérm'um landsins að minnsta kosti, eða
víðast til sveita, þar sem eg þekki til, heldr enn við sína gömlu
' trú, þó að hún að vísu sjálísagt sé daufari en vera ætti. En
næstum því öll „pressan" er nú orðið í höndum vantrúarmanna,