Sameiningin - 01.08.1893, Qupperneq 10

-90
setn öll skepnan er í til hans, er í ,.fyrri töblunni“ heinitar
hollustu af oss.
4. Eitt er enn einkennilegt viö ritninguna, jafnt gamla sent
nýia testamcntið, sem ákaflega er undarlegt og alls ekki viö tiö
búast hjá nokkrutn trúarbrögöum, sem upp erufundinaf rnönn-
um. það er það, hve þogul biblían er, að því er snertir hinn
tilkomanda og úsýnilega heim. þetta einkennilega bindindi er
„ólíkt því, setn mönnunt er títt“; því það er anda mannsins ó-
sjálfrátt að þrá Ijós inrt í rnyrkr það, sem er yfir hinu komanda
lífi, enda er þessari þrá ríkulega fnllnœgt í trúarbrögðum þeim,
sem eflaust hafa uppruna sinn frá mönnutn.
5. þá er eitt atriði enn, sem sýnir skýlaust hinn guölega
uppruna biblíunnar. það er það, hve ólíklegt það er, að maðrinn
hefði ótilkvaddr farið að gefa aðra eins lýsirtg á sjálfum sér og
þá, er vér finnutn í þeim köflum biblíunnar, sem beinlínis hafa
kenningar inni að halda (hinum dogmatislcu köflum). Hér er
hverri mannssál borið algjört gjaldþrot á brýn, þegar um fyrstu
og helztu skyldur vorar við guð er að rœöa, hvort heldr þær eru
skynsemislegs eða siðferðislegs eðlis. Mönnunum er lýst svo,
að þeir allir sé af náttúrunni óvinveittir guði og honum frá-
hverfir og því einnig undir reiði hans. það væri manninum
eldci sjálfrátt að viðhafa aðra eins liti og þessa, ef hann sjálír
væri að draga upp mynd af sjálfum sér.
G. það má enn fremr bœta því við, að þá er maðrinn hefir
tekið sér fyrir hendr, eins og svo iðulega hefir átt sér stað, að
breyta trúarbrögðum biblíunnar eða afbaka þau, þá hefir það
ætíð orðið „í rnynd og líking" þeirra trúarbragða, sem á sér hafa
innsigli sjálfs hans, ]iar til loksins gyðingdómrinn hjá Gyðing-
um og kristindómrinn hjá kristnum miinnum líktizt svo mjög
trúarbrögöuin þeim, sem mótmælalaust erufundinupp af mönn-
um, að ekki ætíð hefir verið auðvelt að sjá mismuninn.
Að því er gyðingdóminn snertir, þá átti þetta, sem próf.
Rogers segir um hann, sér sérstaklega stað í fornöld hjá Gyð-
ingum í Alexandríu á Egyptalandi. Hjá þeim blandaðist Gyð-
ingatrúin grískri heiðinglegri heimspeki. Auðvitað átti þessi
afbökuh á gyðingdóminum sér Hka stað meira eða minna hjá
Gyðingum ytir höfuð þegar á Krists dögum, ef dýpra er litið í