Sameiningin - 01.12.1893, Qupperneq 5

149—
hyprgjuftillir, er ]peir liafa tekift eftir því, a<5 allt til þessa Lefir
en»;in ráft'stiifun verið gjiirð til að kotna í veg fyrir vandræðin,
sem komin eru, þar sem liver einstakr þei*ra tnanna, er snfnuðr-
ittn strndr í skuld við, verðr að fá sitt, og hver skuld að vera
borguð á heiðvirðan hátt.
Ett nú koma örðugleikarnir. Hvað á að gjöra? Hvernig
er unnt að komast yfir íe ]rað, sem vantar? þaö ernú aðalatrið-
ið. ‘ Svo framarlega sem aðrar grundvallarsetningar ekki
ráða í söfnuðinuin, leggr einhver það til, að farið sé að e ns
og í mörgum Öðrum söfnuðuin. þetta eitthvað', sem má til að
gjöra, þýðir nú: matarsarnkoma, skemmtisamkoma, leikr, dans
o. s. frv. Með skkum töfrasprota á að mega 1 >ta allt verða að
penirtgum og gjöra al!a rölega. — 0, háðung og hneyksli! Geta
menn þá aldrei hert að skatnmast sín? Sé svo, að annað fölk
eigi að liera kostnaðinn, sein trúarbrögð vor hafa í för með sér>
þá gjörið svo vel að se-.'ja það svi* að a!lir heyti efst ofan af hús-
þökum yöar, að reyndar séum vér metin til að horga kjöt og
aðrar matvörur, sein til heitnilis vots þurfa, en til hins séutn vér
of fátœkir að standast kostnaðinn, sem trúarbrögð vor hafa í för
með sér, og hljótum að hiðja aðra að hjá'pa oss ttieð þessu fallega
möti! En á liinn bögiun, séum vér þeir, sem bera eigum kostn-
aðinn af vorum eigin trúarbrögðum, þá gjörum það tafarlaust
og vörpu n ekki áhyggju vorri upp á aðra,
En hvernig er þá unnt að gjöra þetta? Ekkert er auöveld-
ara, ef rétt er fariö að. Látum safnaðatfulltrúana búa út skjal
til að safna á niifnum inanna innan safnaðarins, sern eitthvað
vilja gefa, og á undan öLlum öd'rum setji fulltrúarnir þar sín
eigin nöfn og upphœff þá, er þeir gefa. því næst sé hver eirt-
asti niaðr, er kirkjunni til heyrir eða í bana gengr, fundinn að
máli og þörf ssfnaðarins !ögð fram fyrir Itartn. þar sem Jtað er
nauðsynlegt, sé fáeinar hinna aldraðri kvenna safnaðarins
fengnar til að finna suma kvenlega safitaðarlitni. svo enuinn só
eftir skilinn. þar sem þessu verðr með engu nidti við ktnnið
fyrir þá s<>k, að svo eða svo stendr á tueð atvinnu karlmanna,
haldi prestrinn eftir prédikan síifnuðiimm kyrrum í kirkjunni,
skýri honitm greinilega frá því, hvernig fjárhagrinn stendr,sýni,
hve mikla fj irupphæð þarf að hafa upp. og brýni fyrir honum
nauðsyuiua á að framkvæma þetta áu tafar. Söfuuðiuum sé í