Sameiningin - 01.12.1893, Side 11

—155—
hvernig hagr hennar stendr, þá ætti það sannarlega aS verSa
meS því að hún eignist þvílíka allsherjar rnenntastofnan og nú
er uin að rœða í sínu eigin landi. Málinu var líka undir eins
tekið einkar vel þar heitna, því aö innnan fari'a daga frá því að
áskoranin varð til, voru samskotin til sjóðsins orðin í Reykjavík
um þúsund krónur, sem er býsna mikið eftir íslenzkum mæli-
ltvarða. 0g eftir blöðunum að heiman að dœrna var búizt við
allt eins góðutn undirtektum út urn land.
þó að ástœður Vestr-íslendinga sé setn stendr þannig, að
eigi sé í bráðina að búast við neinum fjársamskotutn háskóla-
sjóðinum íslenzka til handa, er það einlæg ósk vor og von, að
síðar sýni þeir það í verkinu, að þeir eru með brœörum síimm
heima í þessu máli. Auðvitað er fyrir oss alla hér í frumbýl-
ingsskapnutn æíinlega í mörg liorn að líta, að því er sneitir
fjárfratnlög til vorra eigin félagsmála, en engu að s ðr er í vana-
legum árum svo mikil vellíðan margra af fólki voru hér, að
þeir ætti að geta ofrlítið verið tneð í að styöja það bezta og þýð-
ingarmesta almenningsntál, sem nú er uppi á fslandi. Ymsir
góðir tnenn á íslandi hafa þcgar sýnt það, að þeir vilja bæði í
orði og verki hlynna að skólatníli ktrkjufélags vors hér. 0g
þá ætti vissulega lýðr þess satna kirkjufélags að sýna, að hann
vill líka vera með í því að styöja þetta nýja háskólatnál landa
vorra heima á ættjörðinni, það því fremr. sem gild ást eða er til
að ætla, að stofnan háskóla á Islandi verði einnig íslenzku
kirkjunni til mikils góðs.
Og svo leggjutn vér að ending fram fyrir lesertdr Sam.
eftirfarandi brot af ritstjórnargrein í Sunnanfara utn háskóla-
málið, með því það kemr svo ágætlega satnan við skoðau vora:
„Eru ekki feðr og mœðr á Islandi búin að fá nóg af að
leggja of fjár með sonum sínutn til þess að láta þá eyða því við
nátn í öðru landi, með, ef til vill, verri en encum árangri og nær
allt af með honutn ónógum? Yilja mœðurnar á íslandi hafa
það enn framvegis, að drengirnir þeirra sé sendir niðt til Khafn-
ar háskóla til þess, ef til vill, að glatust þar alveg sem týndir
sauðir? Vilja þeir, setn eru guðs ástvinir og trúmenn á lartdi
voru halda áfram að sökkva sonum sínutn niðr í þanngnðleysis-
pytt, sem hinir íslenzku kennimenn skýra frá að Khöfn sé?
Eru menn ekki búnir að fá nóg af að hafa látið dýrgtipi vora