Sameiningin - 01.07.1894, Síða 3

—67—
um oss hátíSlega til aS starfa á þessu kirkjuþingi og heima í
söfnuSum vorum aö þeim málum, sem hér verSa samþykkt, sam-
kvæmt grundvallarlögum kirkjufélag-í vors og tilgangi þeirra.“
])á las forseti upp og lagSi fram ársslcýrslu sína þannig
hljóSandi:
Árið petta síðasta hefir litla breyting til framfara gjört á hin-
um ytra hag kirkjufólags vors. I>að hefir, eins og þér allir vitið,
verið eitthvert mesta vandræðaár, sem saga þessa lands veit af að
segja. Atvinnuskortrinn og hin almenna fjárpröng hafa heft allar
framfarir, liinar kirkjulegu framfarirnar jafnt og aðrar. Á slíkum
hörðum tímum verða inenn að gjöra sér að góðu, þó að ílest öll fé-
lagsmál standi í stað, mega þakka fyrir, ef ekki verðr aftrför.
Guði sé lof fyrir það, að hversu ervitt sein með kirkjumálin hefir
gengið á árinu, sem leið, hefir hann þó haldið verndarhendi sinni
yfir oss og þessu veika kirkjufélagi, varnað því af miskunn sinni,
að þessi litla stríðandi kirkja vor fólli í rústir.
Söfnuðirnir, sem kirkjufélaginu tilheyrðu í fyrra, þegarkirkju-
þingið kom saman, voru 22, að meðtöldum söfnuði þeim i Spanish
Fork, Utah, sem sóra Runólfr Runólfsson, trúboði hins enska lút-
erska kirkjufélags General Council, veitir forstöðu. Síðan hefir
einn nýmyndaðr söfnuðr gengið í kirkjufélagið, Pétrssö/nuðr, í
byggðarlaginu umhverfis Akra, Pembina Co. í hl orðr-Dakota. Svo
að tala safnaðanna, sem nú standa i kirkjufélaginu, er 23, en ault
þeirra eru tveir söfnuðir í prestakalli séra Steingríms N. Uorláks-
sonar í Minnesota, sem algjörlega fylgja oss i trúarlegu tilliti, þótt
ekki hafi þeir enn formlega gengið í kirkjufólagið. Hallsonsöfn-
uðr í Norðr-Dakota hafði um nokkur ár sökum skorts á prests-
þjónustu nálega legið í dái. En á þessu ári hefir hann aftr verið
vakinn til lífs.
Á ársþingi í fyrra voru, eins og yðr er kunnugt, tveir guð-
frœðingar vígðir til prestskapar innan kirkjufélagsins, svo að síð-
an hafa kirkjufélags-prestarnir verið 6. Var nú til muna bœtt
úr hinum tilfinnanlega prestaskorti, sem áðr hafði verið, og vantar
þó mikið á enn, að allir söfnuðir vorir hafi reglulega og stöðuga
prestsþjónustu; og náttúrlega hefir kirkjufélaginu ekki heldr verið
unnt að reka nokkra verulega missíón meðal hinna dreifðu hópa af
Islendingum, sem fyrir utan kirkjufélagið standa. Einn af prest-
um félagsins, sóra N. Steingr. Uorláksson, hefir líka, sinna eigin
heimilisástœðna vegna, verið burtu frá söfnuðum sínum og kirkju-
félagsstarfinu yfir höfuð mikinn hluta af árinu, ferðaðist til Noregs
í haust og er nú að eins nýkotninn aftr. Annar þeirra, er vígðir
voru í fyrra, séra Björn B. Jónsson, var kallaðr til að vera missíóns-
prestr kirkjufólagsins. í fjarvist sóra Steingríms þjónaði hann
prestakalli hans um nokkra mánuði, en að öðru leyti hefir hann
ferðazt milli hinna prestlausu safnaða og víðar um byggðir íslend-