Sameiningin - 01.08.1897, Qupperneq 24

Kirkjuvígslur o. fl.
Sunnudagrinn, sem féll inn í kirkjuþingstímann (2. e. trín.),
var mikill hátí^ardagr fyrir þá, er þingið sóttu, Og þá víst eigi
siðr fyrir heimafólk safnaðanna í íslendingabyggðinni þar
syðra, hinni'svo kölluSu ,.Minnesota-nýlendu“, sem nú í fyrsta
sinn hafði kirkjuþing hjá sér. því þann dag fóru þar fram
þrjár kirkjuvígslu guSsþjónustur. Prestakall þessarar blóm-
legu byggSar, sem séra N. Steingrímr þorláksson þjónaði frá
1S87 til 1894, en séra Björn B. Jónsson síðan, samanstendr af
4 söfnuSum, og þrír þeirra fengu nú kirkjur sínar vígðar: söfn-
uðirnir í bœjunum Minneota og Marshall og söfnuðr sá, er
heima á í sveitinni norðaustr frá Minneota og nefnist Yestr-
heimssöfnuðr. Yígsluguðsþjónustan í Minneota fór fram aS
morgni sunnudagsins, eftir kl. 10. Og prédikaði séra Jón
Bjarnason við það tœkifœri og hafði fyrir texta kaflann í
Gjörðabók postulanna, í 17. kap., um Pál á Areópagus, sérstak-
lega 29.—31. v. þess kap'tula. þar næst fór fram vígsla Vestr-
heimssafnaðar-kirkju, eftir ltl. 2, og piédikaSi séra N. Stein-
grímr þorláksson þá, og lagði hann út af Jóh. 7, 37—38 („Ef
nokkurn þyrstir, þá komi sá til mín og drekki“ o. s. frv.).
En um kvöldiö, el'tir kl. 7, var kirkjan í Marshall vígö, og pré-
dikaði þar séra Jónas A. Sigurðsson. Texti hans var Mark. 3,
20—22, en einkum lagði hann ]>ó út af orðunum í 21. versi:
„þeir sögðu, að hann væri frá sér“. Allar kirkjuvígslurnar
framkvæmdi forseti kirkjufélagsins með aðstoS hinna prest-
anna adra, sem viS voru staddir, snmkvæmt formi fyrir þeirri
sthöfn, sem prenlað er í „Sam.“ II, 11 (um leið og skýrt er frá
vígslu Fyrstu lntersku kiikju í Winnipeg).—Við morgunguðs-
þjónustuna í Minneota voru kirkjuþingsmenn flestallir ásamt
nokkru fó]]<i safnaðarins þar til altaris. Fjöldi fólks var við
allar guðsþjónusturnar. Aldrei áðr hafa þrjár kirkjur hjá oss
verið vígðar á sama degi, og að likindum er þaö einsdœmi í
kristnisögu þjóðar vorrar.
Eins og að undanförnu á kirkjuþingum var í þetta sinn
hafðr bibl’ulestr með bœnahaldi og sálmasöng áðr en tekið var
til þingstarfa að morgni allra virku daganna. Uin nóttina áðr
en þinginu var slitið var og höfð bœnagjörð. Fn auk þess var