Sameiningin - 01.03.1899, Qupperneq 10

6
dvelja, er kærleikr til íslands og viökvæm, sorgblandin um-
hugsun um allt, sem er íslenzkt, aöalþáttrinn í öllu þeirra
tilfinningalífi. Fyrir því hefi eg daglega sannanir.—En því
fylgir þá einnig það, aö menn veröa alvarlega að gjalda
varhuga við þeim öfgum, sem slíkr föðurlands-kærleikr oft vill
leiða menn í, þegar um ástand ættjarðarinnar er talað.
Síðan eg var drengr og man eftir mér hefir þetta, sem
eg nefndi föðurlands-, ,feber'\ vafalaust gengið að mér. Eg lét
þá dragast á tálar af föðurlands-flærð eins ónefnds manns.
Ef orðinu hallaði hvað ísland snerti og ástandið þar, taldi eg
því misboðið. þaö sat rótgróið í hjarta mínu, þetta þjóðar-
dramb, sem menn anda að sér með norðanvindinum úti á Is-
landi. Eg þekkti heldr ekki annað. Vel man eg, hvað mér
féll þungt, þegar Einar Hjörleifsson tók fyrst til að rita í
,,Lögberg“ um mein mannlífsins þar heima, með hinni ein-
kennilegu glöggskyggni og dómgreind, sem auðkennir þann
mann. Tek eg þetta hér fram öðrum til aðvörunar, sem
standa ef til vill í sömu sporum sem eg stóð í.
En þó eg játi, að þessi of almenna, öfgafulla ættjarð-
arást blindi mig ekki lengr, er Island mér enn, og verðr víst
ávallt, það, sem hin heilaga Mekka er sönnum Múhameðstrú-
armanni. Eins og hann snýr sér ávallt til Mekka, er hann
biðr og í öllum helgum athöfnum, þannig snýr andi minn ætíð
í áttina til íslands og hins íslenzka þjóðlífs. Eg finn sérstaka
ástœðu til að taka það hér fram, í upphafi þeirra orða, sem eg
kann að segja um Island og ástand þess, að eg í hjarta mínu
get fyllilega tekið undir þessa alþýðuvísu brœðranna í Noregi:
,,Jeg elsker alt som er ægte norsk,
fra Folkelivet til Sild og Torsk.
Jeg elsker Bonden í Kofte graa
og Fattigmanden, hvis Seng er Straa.
Af alt jeg elsker dog aller mest
den, som sin Tillid til Gud har fæst. “
Með ]?ví að setja hér íslenzkt fyrir ,,norsk“ táknar þetta
erindi nákvæmlega tilfinningar mínar nú gagnvart föðurlandi
mínu og fólki þess, þó eg auðvitað hljóti að játa, ef til vill til
ama fyrir einhvern vin minn þar heima, að það, að eitthvað
er fslenzkt, gjörir slíkt engan veginn lengr rétt né heillavæn-