Sameiningin - 01.06.1899, Síða 2

50
einnig hinum megin
kjóstu kinnhest þann.
Ef þig einhver krefur
um þaö, sem þú hefur,
lát það laust við hann.
þá mun sá, er þig réðst á,
bljúgur iðrast syndar sinnar
sökum mildi þinnar.
4. Ef þig einhver neyðir,
að þú veg hans greiðir,
eigi seinn þú sért;
gjör það, ef þú getur,
gjör þú enn þá betur
en þú beðinn ert.
Maður sá mun síðar þá
aldrei framar aðra neyða,
öðrum veginn greiða.
5. Lán og gjafir láttu
ljúfur burt, er máttu;
sýn ei hörkuhót.
Minst þess miklu fremur:
mörgum sinnum kemur
greiði greiða mót.
Minst ei helzt þó, hvað þér gelst.
Ekkert gjör í gróða skyni
guðs þíns fyrir vini.
6. Gírnst þú gott að læra
guðs af syni kæra,
en þó allra bezt
ást til allra manna,
einkum smælingjanna,
þess er þurfa mest. —
Drottin minn og meistarinn!
í mér lát þú endurskína
ást og miskunn þíqa.