Sameiningin - 01.02.1900, Qupperneq 4

i8o
Drummond settust við fœtr hins ólærða alþýðuprédikara.
Bretland og Ameríka laut honum jafnt, eins og þeim manni,
er umfram alla aðra hans samtíðarmanna hefði af guði verið
kjörinn til þess að tala máli kristinnar trúar og breiða út ríki
hans. Moody hefir vafalaust haft fleiri tilheyrendr en nokkur
annar kristinn kennimaðr á þessari öld.
Dr. Trumbull, ritstjóri blaðsins Sunday School Times,
sem var Moody persónulega nákunnugr, segir frá því í blaði
sínu, hvernig þessi ameríkanski gestr náði haldi á . hjörtum
Englendinga, þegar hann í fyrsta skifti kom fram opinberlega
á kristilegri samkomu einni mikilli í London. Moody hafði
verið boðið að tala þar. Nú er það regla í því mannfélagi —
eftir því, sem Trumbull segir—, að þegar gestr á að tala á
slíkum mannfundi, þá verðr hann til þess að geta fengið orðið
að bera fram eða styðja tillögu eina ákveðna. þetta er að
eins form, en það form er heimtað ; eða það er gengið út frá
því eins og nokkru sjálfsögðu. Samkvæmt forminu var þá í
þetta skifti ætlazt til, að Moody bæri fram tillögu um það, að
manninum, sem stýrði samkomunni, skyldi þakkað ; en fund-
arstjórinn var hinn stór-frægi höfðingi, Shaftesbury jarl.
þegar líðr á kvöldið og tími þykir til þess kominn, að Moody
fái orðið, víkr jarlinn úr forsetasæti og lætr varaforseta taka
við fundarstjórn til þess að hin fyrirskipaða tillaga geti nú
komizt að. Varforseti lýsir þá yfir því, að þeir segi ,,frænda
þeirra úr Ameríku, séra Moody frá Chicago“, með ánœgju
velkominn, og muni hann nú bera fram tillögu um þakklæti
til handa hinum göfuga herra, jarlinum, sem hér hafi haft
forsetastarf á hendi. Moody stóð undir eins upp og tók til
máls. ,,Fundarstjóranum hefir tvívegis skjátlazt í þessum
inngangsorðum sínum“—segir hann. ,,Eg er fyrst og fremst
alls ekki neinn séra Moody. Eg er blátt áfram Dwight L.
Moody, sem er að eiga við sunnudagsskóla-starf. Og í annan
stað er eg ekki frcendi yðar frá Ameríku. Eg er fyrir guðs
náð bróSir yðar, sem eins og þér hefi hjartanlegan áhuga á
verki föður vors fyrir börnin hans.—Og að því, er snertir til-
löguna um þakklæti til handa hinum göfuga herra, jarlinum,
fyrir það, að hann stýrir samkomu þessari, þá fæ eg ekki séð,