Sameiningin - 01.02.1900, Side 7

i83
prestar sœkja. Auk þess frétti eg, aö enginn atburör eöa
starf í prestakalli þessa Skagfiröings heimtaði þennan hraða.
Og þó var hann einn hinna yngri presta, maðr, sem skapa
skyldi andlegan áhuga hjá heilum mannhópi — og helzt þjóð-
félagi. Hvaö skyldi vera hugsað um slíkt ,,áframhald“ meöal
kristinna manna í útlöndum, ef prestrinn fengist ekki til aö
taka beizlið út úr hesti sínum, ]?egar þannig stendr á, —auk
þá heldr til þess að opna eyru eða munn um andleg mál, sem
eiga að vera sameiginleg áhugamál, hin einu kappsmál kenni-
mannsins, og það í kirkju, á samfundi brœðranna sjálfra ?
— Einir tveir menn, utan prestanna, komu á fund. Og mér
fannst það vera spursmál í hugum sumra, hvort þeir ætti þar
að vera. Eins og það sé ekki einmitt þakklætisvert og eitt
hlutverk prestanna að vekja þann áhuga hjá fólkinu, sem
hlýtr að senda það á stað á slíka fundi. Kristindómsmálin
eru engin leyndarmál, ekkert, sem setja á undir mæliker.
Og prestarnir þurfa að þrá það, ekki að eins að tala saman
sjálfir um þau, heldr að fá fólk sitt til að hlusta á og taka
þátt í fundahöldum á síðan. Vitaskuld eru til og tíðkaðir
fundir fyrir presta einungis, en þá eru umtalsefnin öðruvísi
valin. Hér voru fundarmálin alveg öll almenns eðlis. — Pró-
fastrinn var víst sá maðrinn, sem kom fundinum á. Enda
get eg ekki látið hjá líða aö segja það hér, að eg vildi óska
íslenzku kirkjunni, að margir leiðtogar hennar væri honum
líkir að áhuga og ýmsu öðru, sem prýðir hann í mínum aug-
um að minnsta kosti. —Maðr finnr það, að þar er alveg lát-
laus maðr, er gefa vill daglega guði hjarta sitt, maðr með mjög
heilbrigðum skilningi á kristindómsboðskapnum og eftir því,
sem gjörist úti á Islandi, með óvenjulega Ijósri þekking á því,
sem þar er að andlega enda er hann einn af þeim fáu—og er
það meira—, sem enga tilraun gjörir til að afsaka sig né sína
stétt frá þeim ábyrgðarhluta, er kennimennirnir bera í sam-
bandi við hin andlegu harðindi föðurlandsins.—Séra Hjör-
leifr er ,,með“ í öllum andlegum umbótahreyfingum meðal
Islendinga, og Vestr-íslendingar hafa aldrei goldið þess hjá
honum, að þeir eru fluttir úr sínum fœðingarhrepp, —ef þeir
annars eru Islendingar og kristnir vinir kirkju sinnar og þjóð-