Sameiningin - 01.12.1903, Síða 11

því er, eins hlýtr að koma fram í dagfari kristins manns það,
sem hann geymir í hjarta sínu. Sá, sem hefir reynt frelsandi
náð guðs í hjarta sínu, hlýtr í daglegri framkomu sinni að
sýna þakklæti við föðurinn á himnum. A því heimili, þar sem
slíkr andi ræðr, eru menn ekki stöðugt að gefa sjálfum sér
dýrðina, ekki heldr alltaf að mögla út af því, sem er öðruvísi
en þeir sjálfir höfðu til ætlazt, heldr ber dagfarið vott um það,
að menn kannast við, að þeir sé háðir handleiðslu hins alvísa
og algóða drottins, eins og stendr í guðs orði: ,,Hvað hefir
þú, sem þú hafir ekki þegið?“ (i. Kor. 4, 7) og: ,,Eg hefi
lært að láta mér nœgja það, sem fyrir hendi er“ (Filipp. 4,
11). Sá andi, sem kemr fram í þessum orðum, gengr í gegn
um kristið heimilislíf.
Þar sem hjörtun eru samtengd guði í trú, þar ríkir líka
andi kærleikans; því hver sem viðrkennir, að Jesús sé guðs
sonr, í honum er guð stöðuglega, og hann í guði“ (1. Jóh.
4,15); en ,,guð er kærleikrinn“ (1. Jóh. 4, 8). Þar af leiðir,
að þar sem sönn trú er, það er að segja verulegt lífssamband
milli guðs og mannsins, þar er sannr kærleikr. A kristnu
heimili reyna menn því til með bœn til drottins um hjálp
hans að yfirstíga þá örðugleika, sem eðlisfar vort skapar oss,
og láta anda kærleikans ráða. En uppspretta alls þessa er
samband vort við guð, trúin, eða öllu heldr guð sjálfr, því frá
honum kemr öll góð og öll fullkomin gjöf (Jak. 1, 17).
En til þess trúnni verði haldið lifandi verðr hún að fá
endrnœring úr guðs orði. Maðrinn verðr að lifa með guði
bæði í bœnum og eins í orði hans. Bæði verðr hver einstak-
lingr að gjöra þetta út af fyrir sig, ganga inn í hið allrahelg-
asta til guðs síns daglega, og eins ætti á hverju kristnu heim-
ili að vera einhverjar guðrœknisiðkanir fyrir heimilisfólkið
sameiginlega. Mikið undr er það fagrt fyrir heimilisfólkið,
sameiginlega, að byrja daginn með þakkargjörð til drottins
fyrir varðveizlu hans og bœn um anda hans til leiðbeiningar
og aðstoðar. Fagrt líka fyrir hjörtun, sem samtengd eru í
kærleika og eignazt hafa hinn sama frelsara fyrir sálir sínar,
að fœra drottni sína þakklætisfórn að kvöldi.
Því miðr eru heimili vor Islendinga í Ameríku mjög fátœk