Sameiningin - 01.03.1904, Blaðsíða 12

Þaö eru til illa stödd íslenzk börn, og þeim fjölgar jaínframt
því sem fólk vort yfir höfuð verðr fleira. Myndi það ekki
vera ólíkt betra að eiga sérstakt heimili handa þeim en að
láta þau á annarra þjóða náðir, þar sem þau gleyma feðra-
tungu sinni og jafnvel sinni eigin móður? Og gamalmenni,
sem enga eiga úrkosti í ellinni, hvort sem það nú er fyrir eig-
in víti eða óviðráðanlegar ástœður,—- íyrir slíka er það bein-
línis neyöarkjör.að annarra þjóða stofnanir taki við þeim, þar
sem menn ekki skilja hugsanir þeirra og tilfinningar og þeir
ekki annarra.
Allt þetta eru þarfir, sem hrópa hærra og hærra eftir því
sem tímar líða fram, og þær hvetja til alvarlegra hugsana og
fyrirhyggju.
Kæra bandalag! Piltar þínir og stúlkur eru kölluð til aö
leggja steina í undirstöður svona lagaðra stofnana fyrir kirkju
vora íslenzkum almenningi hér til blessunar á ókominni tfö.
Þér, sem skipið félagskap þennan, getið bæði hvatt aðra til
að hugsa og framkvæma, og gjört það sjálf. Það verðr þá
eins með yðr og manninn, sein plantar tré. Hann veit, að
hann lifir ekki til að sjá það verða stórt; en ókomnar kyn-
slóðir hvíla sig í skugga þess og gleðja sig yfir fegrð þess, og
þakka honum liðnum fyrir verk hans. Verið ekki eins og
þeir, sem ekki planta tré af því þeir búast ekki sjálfir við að
njóta fegrðar þeirra Og gagns. Verið óeigingjörn og lifið
fyrir framtíðina með dáð og dug í drottins nafni.
Til páskanna.
Sálmr eftir séra Valdemar Hriem.
(Lag : Kom, skapari, heilatfi andi.)
1. I Getsemane-garði hljótt
baðst guðs son fyrir dimma nótt.
Hans lærisveinar sváfu þá,
er sorgin þyngst á honum lá.
2. I öðrum garði næstu nótt
hann nár á beði hvíldi rótt;
hann sjálfr þá í svefni var;
hans sveina’, er vöktu, harmr skar.