Sameiningin - 01.01.1951, Síða 6

4
Sameiningin
Koma biskupshjónanna til Winnipeg
Eftir séra VALDIMAR J. EYLANDS
Herra Sigurgeir Sigurðsson, dr. theol. biskup yfir Is-
landi, og Guðrún Pétursdóttir, frú hans, heimsóttu Win-
nipeg íslendinga um jólin, og dvöldu hér í vikutíma. Enda
þótt hér væri aðeins um skyndiheimsókn að ræða, verður
koma þeirra hjóna vafalaust talin með helztu viðburðum
hins nýliðna árs, í meðvitund íslendinga hér í borginni.
Biskupinn hafði komið hingað áðpr, er hann fyrir nokkrum
árum sat tuttugu og fimm ára afmælisþing Þjóðræknis-
félags íslendinga í Vesturheimi, sem fulltrúi ríkisstjórnar
Islands. Ávann hann sér þá strax almenna hylli fólks, sak-
ir glæsimennsku sinnar, glaðværðar og prúðrar framkomu
Var mönnum yfirleitt því hið mesta gleðiefni að sjá hann
aftur og rifja upp gömul kynni. Jók það ei lítið á gleði
inanna í þetta sinn, að hin glæsilega kona hans var með i
förinni. En hún er manni sínum engu síðri um mannkosti
og hæfileika til að vinna og halda vináttu manna. Allstaðar
koma þau hjón fram til góðs, og flytja með sér birtu og yl,
hvar sem þau ber að dyrum. Það var því sízt að undra að
margir vildu njóta heimsókna þeirra, en tímans vegna
fengu það miklu færri en vildu. Úr þessu varð þó nokkuð
bætt með því að biskupinn kom fram opinberlega, — pré-
dikaði í báðum íslenzku kirkjunum hér, í Sambandskirkj-
unni á aðfangadagskvöld, og í Fyrstu lútersku kirkju á
jóladaginn. Mikill fjöldi fólks notaði tækifærið til að hlusta
á hinn þróttmikla boðskap hans, og taka í hönd þeirra hjóna
að afstaðinni messugjörð. Einnig hélt stjórnarnefnd Þjóð-
ræknisfélagsins þeim samsæti.
Það er sérstök ástæða til þess að Vestur-íslendingar
fagni þessum yfirhirði íslenzku þjóðkirkjunnar. Hann er
fyrsti, og eini biskup íslands sem á embættistíð sinni hefir
sótt okkur heim. Sem forseti Þjóðræknisfélags íslands hefir
hann um margra ára skeið staðið í fylkingarbroddi þeirra
manna á ættjörðinni sem stöðugt rétta vinar hendur vestur
yfir hafið til okkar hér. Við, sem notið höfum þeirrar á-
nægju að heimsækja ættjörðina nú á síðari árum, vitum