Sameiningin - 01.12.1958, Qupperneq 16

14
Sameiningin
kirkjunnar á þjóðveldistímabilinu. ísleifur hefir verið hinn
hæfasti prestur, og fólkið hefir hlustað með ánægju á messu-
söng hans, klukknahljóminn, hin logandi kerti og ilmandi
reykelsi. Sjálfur var ísleifur mælskumaður mikill eins og
faðir hans. Islendingabók staðhæfir að hann hafi tekið
öðrum prestum langt fram. Með kærleiksríkri framkomu
sinni, andríki og mælsku hefir honum tekizt að vekja hjá
alþýðu fyllri skilning á sannindum kristindómsins. Hann
er bæði hjálpsamur og gjafmildur, og verður því mjög vin-
sæll, en auðugur verður hann ekki. Ekki er líklegt að hann
hafi hlotið í föðurarf annað en jörðina Skálholt; hann átti
mörg systkini, og nám hans erlendis hefir kostað mikið fé.
En með lífi sínu og starfi hefir hann útbreitt kristindóminn
í Skálholti og nærliggjandi sveitum.
Bæði Islendingabók og Hungurvaka geta þess fyrst að
ísleifur verður biskup, og þess síðar, að hann heldur skóla.
Af þessu hefir sú ályktun verið dregin, að hann byrjar ekki
að uppfræða prestsefni, fyrr en hann er orðinn biskup.
Þetta er þó hæpin ályktun. Eða er það hugsanlegt, að ís-
leifur hafi beðið í 30 ár með það sem hann vissi að var hið
þýðingarmesta starf fyrir framgang kristindómsins í land-
inu? Nei, hann hlýtur að hefja kennslu í Skálholti svo
fljótt sem unnt var, og þess vegna er hann síðar, einum rómi,
valinn til biskups. Kristnisaga segir einnig um Isleif, að
hann kenndi mörgum ágætum mönnum og lét prestvígja þá.
Annars er það fremur fátt sem frumheimildirnar greina frá
prestsskaparárum ísleifs.
Tíu árum eftir heimkomuna til íslands tekur hann
Döllu Þorvaldsdóttur, höfðingjadóttir eina norðlenzka,* til
konu. Frásöguna um þetta er að finna í þætti Isleifs. Að
þeirrar tíðar hætti, ríður hann áleiðis til bónorðsins, ásamt
nokkrum vinum sínum, og biður fyrst föður Döllu um
hönd hennar.Þorvaldi lízt vel á ísleif, og hefir aðeins hinar
beztu fregnir af honum, og er því fús til mægðanna. En hann
setur þó eitt skilyrði. ísleifur skal flytjast norður og setjast
þar að. Til þessa er ísleifur alls kostar ófús, og ríður í
burtu í snatri. Þorvaldur gengur út á engið, þar sem Dalla
var við vinnu sína, ásamt öðru heimafólki. Hún var fögur
*frá Ásgeirsá í ViSidal, Húnavatnssýslu sbr. „Þáttur af Isleifi
biskupi." Biskupasögur Bókm.fél. 1. bls. 54. —ÞýS.