Sameiningin - 01.12.1958, Side 20

18
Sameiningin
efnið varða, enda hef ég haft á hendi skýringu Opinberunar-
bókar í Guðfræðideild Háskólans og ætlast til þess, að þessi
bók geti verið til stuðnings við kennslu þar. En efnið vildi
ég sníða við hæfi alþýðu. Því var mikil takmörkun óhjá-
kvæmileg í meðferð margra fræðilegra umræðuefna, sem
að skýringunni lúta. Á hinn bóginn vildi ég leggja áherzlu
á það, sem er sérstaklega tímabært og hefur varanlegt
trúargildi. Ég hef m. ö. o. miðað við það, að bókin stæði á
vísindalegum grundvelli, en væri alþýðleg að gerð og trúar-
lega hagnýt.“ —
í ýtarlegum og tilþrifamiklum inngangi skýrir prófessor
Sigurbjörn sérstöðu Opinberunarbókarinnar meðal rita
Nýja testamentisins og mismun hennar og annarra slíkra
rita, ræðir síðan um höfund hennar, hvenær hún er rituð,
hinar ýmsu skýringaraðferðir, sem beitt hefir verið við
túlkun hennar, og svarar að lokum þeirri grundvallar-
spurningu: „Hvað er Oopinberunarbókin?“ Meðal annars
fer hann um það atriði þessum orðum:
„Opinberunarbók er ekki kirkju- eða veraldarsagan
sögð fyrirfram á dulmáli. En höfundur hennar sér eigi að
síður fram. Hann sér frumlæga drætti og örlögsímu allrar
sögu, vegna þess að hann sér svo djúpt, þegar hann skyggnir
samtíð sína.
Jóhannes sýnir, hvers eðlis sú barátta er, sem kúgunar-
vald heyr fyrir algerum yfirráðum yfir líkama og sál, yfir
vilja og samvizku. Hann sýnir, hvert er stefnt, þegar steypa
skal Kristi af stóli í hjörtum manna. Hann sýnir, hvað er á
ferð, þegar manneskja setur sig í hásæti Skaparans, þegar
dauðlegt hold drambar af guðlegri tign. Hann sýnir, fyrir
hverju er barizt, þegar staðið er gegn slíku af staðfestu og
þolgæði, í hógværð og kærleika. Sú barátta er ekki háð með
mannlegum kröftum. Víglínan í því stríði spennir um al-
heim og liggur um hverja sál.
Það, sem Jóhannes segir um þetta, á erindi við alla
tíma, ekki sízt vora. Að sumu leyti er samtíð höfundar nær
oss, sem nú lifum, en mörgum gengnum kynslóðum. Orð
hans mættu hafa fullskýra merkingu í eyrum kynslóðar,
sem hefur horfzt í augu við tvær tröllefldar stefnur, er
báðar hafa tignað foringja sína sem einu guðdómsverur
alheimsins, báðar lagt reginþunga og klóhvassa hramma
á kirkju Krists og hvert það afl, sem líklegt gat verið til