Sameiningin - 01.02.1939, Side 5

19
af hjarta líkjast honum
og hnoss það eiga í vonum,
sem börnum ætlað er.”
En svo koma erfiðleikarnir. Eðlilegt finst manni það,
að sá, sem gengur ú Guðs vegum hreppi farsæld, eltki ein-
ungis andlega og eilíl’a, heldur einnig tímanlega, jarðneska.
Manni finst eðlilegt, að sá sem er í samræmi við hinn
eilifa vilja ætti að eignast hnoss jarðarinnar: heilsu, ást-
vini og líkamlega vellíðan. Reynslan sýnir samt að þetta er
engan veginn sjálfsagt. Kristmenn eru oft krossmenn.
Náttúrulögmálið meiðir þá stundum ekki síður en aðra.
Hvernig stendur á þessu? Um það efni hafa menn á öllum
öldum mikið reynt að hugsa. Spurningin hefir verið mönn-
um eins og jötunn, sem þeir hafa glímt við, en hefir i
raun og veru reynst þeirn ofjarl. Sízt er eg fær til að veita
þessari spurningu aldanna úrlausn. í raun og veru nægir
mér það að treysta Guði, þótt eg fái enga úrlausn þessarar
ráðgátu. Ef Guð er góður hlýtur alt að fara vel, ef eg
aðeins varðveiti traustið. Dæmi eitt skýrir þetta atriði
ofurlítið fyrir mér. Á jörðunni er ótölulegur grúi frækorna
og jurta. Á allan þennan aragrúa skín sólin; en hver ein-
asta jurt, hvert einasta frækorn er háð náttúrulögmálinu.
Al' því leiðir það, að sumir einstaklingarnir dafna og
blómgast, aðrir líða skort og deyja; en sólin með græðslu
undir vængjum sér, lífgjafi allra jurtanna á jörðunni, lifir
og skín ávalt. Það mun vera eitthvað svipað með mann-
Iífið. Það er líka háð náttúrulögmálinu. Samkvæmt því
fá sumir sár en sumir græðslu; en Guð lifir ávalt. “Frá
eilífð til eilífðar ert þú Guð.” Eðli hans er algæzka; þvi
eðli verður ekki hreytt.
Hvert skal þá flýja þegar hjartað er þreytt, þegar von-
hrigðin koma, sárin svíða, hörmungar dynja? Til algæzk-
unnar eilífu. Ekkert annað getum vér gjört svo vel fari.
Vér leituin Guðs á allan hátt, með öllu viti voru, af öllum
kröftum vorum, alstaðar og í öllum einstökum atriðum. Og
hver sem leitar þannig finnur, finnur Guð í anda og æðum,
í'innur Guð sem aflið lil sigurs, finnur að Guð er máttur
þrátt fyrir allan mannlegan veikleika.
“Guð er oss hæli og styrkur, örugg hjálp í nauðum.
Fyrir því hræðumst vér eigi þótt jörðin haggist,
og fjöllin bifist og steypist í skaut sjávarins.”