Sameiningin - 01.04.1943, Qupperneq 8

54
blasti við; jafnvel postularnir létu dragast inn í þann flokk;
þetta sýnir hættuna, sem vofir yfir öllum mönnum.
Mér dettur í hug reynsla Sverris Noregskonungs, þegar
hann var að hefja árás sína til þess að brjótast til valda í
Noregi.
“Hann kannaði lið sitt og reyndist svo, að margir höfðu
með litlum dyggleik til handa honum gengið; og meir af
því, að þeir hugðust ránsmenn að gerast, heldur en kon-
ungi sínum til sæmdar að berjast; því að hann hafði þá
eigi fleiri menn en eina 70 þeirra 4000 er von var.”
Þetta mun því miður almenn reynsla um heim allan
á öllum tímum.
Að endingu er þá þessi spurning, sem er holt fyrir
hvern mann að leggja fýrir sig: Hverjum flokkinum til-
heyri eg?
Hvort telst eg meðal þeirra, sem fylli flokk mnnna án
hugsunar eða viðleitni, og læt mér nægja að vera talinn
með hvort sem eg geri mikið eða lítið, eða læt mér nægja,
að halda mér við útboð starfsins, og sýni mjög smáa við-
leitni í því, að láta muna sem allra mest um liðsinni mitt?
Eða er eg síhugsandi og sístarfandi í þá átt, að félagskapur
sá sem eg tilheyri fái þrifist og dafnað og blómgast svo, að
hann leiði til blessunar á allan hátt?
Eftir því svari sem eg í einlægni gef við þessari spurn-
ingu fer líf mitt, verðmæti þess og virðing.
s. s. c.
Tvö ár á Baffin-eyju ;
Efiir Jón J. Bildfell. j
Börn snjólandanna.
Þannig hefir fólk það sem norðurhéruð og norður ey-
lendur Canada byggja oft verið nefnt. Fólk það á sér sögu
— að mestu leyti óskrifaða sögu, — því það er ekki fyr
en á síðustu tímum, sem því, eða uppruna þess heíir verið
nokkur gaumur gefinn. Auðvitað væri það dul ein af mér
að reyna að rekja sögu þeirra í þessu máli, því hvorki eru
næg skilríki til þess fyrir hendi, né heldur rúm eða tími,
en þó finst mér nauðsynlegt til skýringar að geta flokka
þeirra, sem mannfræðingar ýmist halda eða vita, að byggt
hafi héruð þess og byggja þau nú.