Sameiningin - 01.04.1943, Blaðsíða 9

55
Fyrst er þá að minnast á flokk þann er Lillimuit
nefnist á Eskimóamáli, Pygmie’s á ensku, en dvergar á
íslenzku. Við vitum að slíkt fólk er til. Fyrstar sagnir um
það er að finna í Ilions-kvegu Hómers. Aristotle segir af-
dráttarlaust, að slíkt fólk hafist við í fenmýrunum við upp-
tök Níl árinnar. Annars veit maður með vissu, að þetta
fólk er enn til í Afríku beggja megin miðjarðarlínunnar.
1 Egiptalandi hafa leifar þess einnig fundist við Sakkarah.
Myndir höggnar á legsteina frá árinu 3366 f. k., að menn
halda og Horodótus skrifaði um fjölmennan flokk dverga,
sem heima eiga á miðju Indlandi. Ennfremur skrifar
Kínverski rithöfundurinn Shao Fu-kua um dvergþjóð er
heima eigi á Philippiu-eyjunum í byrjun 13. aldarinnar.
Á þessu sézt að í fornöld hefir þessi dvergþjóð verið
nokkuð útbreidd, en að hún hafi flutzt til Evrópu svo að
nokkru nemi eru engar sannanir til fyrir, aðrar en þær,
að beinagrind af mjög smávöxnum manni fansi skamt
frá Schaffhausen í Sviss, sem ýmsir velmetnir mannfræð-
ingar halda fram að séu leifar af Evrópískri dvergaþjóð
frá síðari hluta steinaldarinnar. Steinkofar, eða fylgsni,
sem fundist hafa í norðurhéruðunum, sem eru svo lítil
og óvistleg að talið er víst að þar sé ekki um að ræða
bústaði fullvaxins fólks og það þriðja og síðasta að minn-
ingin um þetta Lillimuit-fólk lifir í trú og endurminning
Eskimóanna, sem norður-héruðin byggja nú, en sú trú, og'
endurminning er á svipaðan hátt og huldufólks og drauga-
trú íslendinga var á meðan hún stóð í veldi sínu. Eskimóar
trúa því staðfastlega að þessir Lillimuits séu enn til. að
þeir búi í steinum, holtum og hömrum, að þeir séu svartir
á lit, ljótir útlits og útsettir með að vinna Eskimóum alla
þá bölvun sem þeir geti, eins og örgustu og illvígustu
afturgöngur áttu að sér að gjöra á meðan þær voru upp á
sitt besta úti á íslandi.
Iunnítar.
Iunnítarnir voru áreiðanlega til, þó enginn viti hvenær
að þeir hafi sest að í norður-héruðum Canada, eða hvað
an þeir komu. Þeir voru miklir menn vexti. Með afbrigðum
skotfimir, en furðulega hirðulausir um átlit sitt og klæða-
burð. Sagt er að þeir hafi gjört föt úr óverkuðum selskinn-
um og selspikið hafi hangið utan á þeim, því þeir snéru
hárum skinnanna inn og sýnir það smekk á mjög lágu stigi.
Um andlegt ástand Iunnitanna vita menn lítið, því eftir